Splatoon 2

Survival of the freshest!

To 2015 σημάδεψε την κυκλοφορία ενός νέου ΙΡ από τη Nintendo, το οποίο συνεπήρε τους κατόχους Wii U, οι οποίοι και «διψούσαν» για ένα νέο, ποιοτικό και κανό να αγγίξει τα όρια του εθιστικού, παιχνίδι. Το Splatoon εισήγαγε τους παίκτες στη μαγεία του paintball, με τα online hubs να βρίθουν από…Inklings που επιθυμούσαν να αναμετρηθούν με άλλους παίκτες στα διάφορα online

Έτσι το Splatoon 2, το άμεσο sequel του αρχικού, επιστρέφει ανανεωμένο, ενώ είναι εμφανής η προσπάθεια της Nintendo να διασκεδάσει την αρχική εντύπωση που πρόσφερε το πρώτο Splatoon – εκείνου του τίτλου που δεν πρόσφερε αρκετά πράγματα στην κυκλοφορία του και που άρχισε να προσθέτει πρόσθετο περιεχόμενο με την πάροδο του χρόνου. Η Nintendo πίστεψε στη δυναμική του franchise και το στήριξε, με αποτέλεσμα το πρώτο Splatoon να είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς τίτλους της παρελθούσης οικιακής κονσόλας της εταιρείας και από τους πιο αναμενόμενους της νέας – εξ ου και το γεγονός του ότι η συνέχεια του Splatoon κυκλοφορεί μόλις λίγους μήνες μετά το λανσάρισμα του Switch και αποτελεί το ιδανικό περιβάλλον για να μεταφέρει αυτούσια τη δράση αλλά και τη διασκέδαση που πρόσφερε το πρώτο παιχνίδι.

Όσοι έχουν ασχοληθεί με το πρώτο παιχνίδι δεν θα διαπιστώσουν τεράστιες διαφορές σε σχέση με τον προκάτοχό του. Για όσους πάλι επιχειρήσουν να κάνουν την παρθενική τους βουτιά στον πολύχρωμο κόσμο του Splatoon 2, τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Ο τίτλος στηρίζεται εξαιρετικά στο στοιχείο αναμέτρησης πολλαπλών παικτών τόσο σε online επίπεδο όσο και σε τοπικό, με το δεύτερο να γίνεται εφικτό λόγω της υβριδικής φύσης του Nintendo Switch. Ο παίκτης αναλαμβάνει το χειρισμό ενός χαρακτήρα Inkling, το φύλο και ο εξοπλισμός του οποίου είναι απόλυτα παραμετροποιήσιμος και αναμετριέται μαζί με άλλους παίκτες σε αρένες όπου πρέπει να τις…βάψουν στα χρώματα της ομάδας, ενώ παράλληλα πρέπει να εξαλείψουν τους παίκτες και τις παγίδες της αντίπαλης ομάδας απλά…βάφοντάς τους.

Με άλλα λόγια, πρόκειται για ένα καθαρόαιμο shooter τρίτου προσώπου, με όλους τους μηχανισμούς της συγκεκριμένης αυτής κατηγορίας, το οποίο όμως είναι τόσο διασκεδαστικό που αγγίζει τα όρια του εθισμού – γιατί κανείς δεν μπορεί να σταματήσει σε μία μόνο αρένα, σε μία μόνο μάχη. Όσο περισσότερο χρόνο περνά κανείς στις multiplayer αρένες, τόσο περισσότερο ανεβαίνει επίπεδα, κάτι που φυσικά του επιτρέπει να έχει πρόσβαση σε νέο περιεχόμενο, που αλλάζει δραματικά τη συνολική εμπειρία και τον τρόπο παιξίματος.

Ξεκινώντας κανείς το Splatoon 2, μεταφέρεται αυτόματα στο κεντρικό hub, γνωστό και ως Inkopolis Plaza. Αυτό είναι και το σημείο αναφοράς καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, καθώς εκεί οι παίκτες θα μπορούν να συμμετέχουν στις διαδικτυακές (και όχι μόνο) αναμετρήσεις, θα μπορούν να προμηθεύονται ολοκαίνουριο εξοπλισμό, ακόμα και να έρχονται σε επαφή με παίκτες από όλον τον κόσμο, κάνοντας χρήση της ειδικής εφαρμογής που διατίθεται για κινητά τηλέφωνα. Επιπλέον, μέσα από το κεντρικό hub οι παίκτες θα μπορούν να ασχοληθούν και με το Story mode του παιχνιδιού, το οποίο δίνει στους παίκτες τη δυνατότητα να…μπογιατίσουν τα μοχθηρά Octarians, τα οποία βρίσκονται εκεί για να αποτρέψουν τον παίκτη από το να σώσει την Callie που έχει εξαφανιστεί μυστηριωδώς.

Θα θέλαμε να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο ότι το Hero Mode (ή Story Mode ή-όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε- Mode) είναι και το μοναδικό σημείο του παιχνιδιού που οι παίκτες δεν αναμένονται να ασχοληθούν ενδελεχώς. Το Hero Mode του πρώτου παιχνιδιού είχε κατηγορηθεί για την απλότητά του και για την έλλειψη ουσιαστικών στοιχείων που θα μπορούσαν να κάνουν την ενασχόληση μαζί του πιο ενδιαφέρουσα και ουσιώδη. Έτσι, οι σχεδιαστές του Splatoon 2 είχαν υποσχεθεί πως το Hero Mode του νέου παιχνιδιού θα είναι πολύ πιο «γεμάτο» από τον προκάτοχό του.

Ωστόσο, μετά από αρκετή ενασχόληση στο συγκεκριμένο mode, θεωρούμε πως δεν παύει να είναι ένα καλοστημένο και καλοσχεδιασμένο demo, το οποίο υπάρχει για να δείξει στον παίκτη τι θα μπορέσει ακριβώς να συναντήσει κατά τη διάρκεια των multiplayer αναμετρήσεων. Ναι, υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν πως το συγκεκριμένο κομμάτι του παιχνιδιού έχει δουλευτεί λίγο περισσότερο. Το γεγονός ότι το παιχνίδι εκτυλίσσεται δύο χρόνια μετά από το πρώτο, η επανεμφάνιση κάποιων από τους χαρακτήρες που πρωταγωνιστούσαν στο πρώτο Splatoon και πολλές σεναριακές αναφορές στα Octarians υποδεικνύουν αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση.

Όλα αυτά, όμως, δεν είναι αρκετά για να κάνουν τη διαφορά. Το Hero Mode είναι, ουσιαστικά, αποκομμένο από το multiplayer κομμάτι, κάτι που σημαίνει πως όλη η πρόοδος που γίνεται τόσο στο κομμάτι απόκτησης νέων όπλων όσο και στο κομμάτι των αναβαθμίσεων των όπλων και των ικανοτήτων δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στις αναμετρήσεις με άλλους παίκτες. Συν τοις άλλοις, το mode αυτό φαίνεται να μοιάζει αρκετά με τον προκάτοχό του. Για μια ακόμα φορά οι παίκτες καλούνται να ελευθερώσουν το Μεγάλο Zapfish, να εξοντώσουν τα Octarians που εκτοξεύουν τόνους μπογιάς εναντίον τους και να αντιμετωπίσουν μεγάλα bosses. Η επικράτηση εναντίον τους θα ξεκλειδώσει την πρόσβαση σε ένα νέο κόσμο, με νέα επίπεδα και νέα Zapfish για ξεκλείδωμα.

Όμως με μόλις 5 συνολικά διαθέσιμους κόσμους για ξεκλείδωμα, τα πράγματα δεν μοιάζουν να είναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με τον προκάτοχό του. Έτσι, το Hero Mode δεν παύει να είναι ένα μεγάλο playground όπου οι παίκτες θα γνωρίσουν τα νέα στοιχεία του παιχνιδιού, τα νέα όπλα και θα προετοιμαστούν για τις αναμετρήσεις με άλλους παίκτες. Επιπρόσθετα, θα έχουν τη δυνατότητα να πειραματιστούν και με τους χειρισμούς τόσο σε TV mode όσο και σε tabletop/ handheld mode και να επιλέξουν αν τους βολεύει ο χειρισμός με τα κουμπιά (buttons) της κονσόλας ή τα motion controls. Σε γενικές γραμμές, το Herο Mode δεν είναι απόλυτα κακό, αλλά δεν είναι και απαραίτητο για τον εκάστοτε παίκτη ο οποίος θέλει να μπει κατευθείαν σε αυτό που ο τίτλος μπορεί και καταφέρνει να κάνει εξαιρετικά: τις αναμετρήσεις πολλαπλών παικτών, το στοιχείο εκείνο του παιχνιδιού που θα κρατήσει απασχολημένους τους παίκτες για πολλές, πολλές ώρες.

Το multiplayer περιλαμβάνει 8 καλοσχεδιασμένους χάρτες, δύο εκ των οποίων είχαν γίνει διαθέσιμοι στο προηγούμενο παιχνίδι ως DLC. Ωστόσο, όλοι οι χάρτες έχουν σχεδιαστεί με γνώμονα την επικράτηση της ομάδας μας κατά τη διάρκεια του εκάστοτε Turf War. Ως εκ τούτου, υπάρχουν οι βασικές οδοί σε κάθε χάρτη που είναι ορατοί άμεσα, αλλά κάθε χάρτης έχει και τις δικές του, κρυφές διόδους, που μπορούν να δώσουν το προβάδισμα σε κάποιον που ξέρει να τις ακολουθήσει. Επιπλέον, οι χάρτες εναλλάσσονται πολύ πιο συχνά σε σχέση με το αρχικό παιχνίδι.

Έτσι, αντί να βλέπουμε τις αξιαγάπητες Splatfest hosts, Pearl και Marina, να μας ενημερώνουν για το νέο rotation κάθε τέσσερις ώρες, πλέον αυτό γίνεται ανά δύο ώρες. Αυτό ενισχύει σημαντικά το ενδιαφέρον μας προς το παιχνίδι, καθώς οι μάχες εκτυλίσσονται σε διαφορετικά ζεύγη αρένων. Και αν στην αρχή οι αναμετρήσεις πολλών παικτών αφορούν στα Turf Wars, όπου ομάδες 4 εναντίον 4 ατόμων αγωνίζονται σε μια προσπάθεια να βάψουν όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται την αρένα, στη συνέχεια τα πράγματα γίνονται πολύ πιο ενδιαφέροντα. Τα Turf Wars λειτουργούν αποκλειστικά ως μέσο απόκτησης εμπειρίας και καλύτερου εξοπλισμού, ενώ παράλληλα ο παίκτης εξοικειώνεται ακόμα περισσότερο με τους μηχανισμούς του παιχνιδιού.

Όταν όμως ο παίκτης καταφέρει και φτάσει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, τότε μπορεί να ασχοληθεί και με τα Ranked Battles, όπου το παιχνίδι μπορεί να γίνει πολύ πιο ανταγωνιστικό και, σαφέστατα, πολύ πιο ενδιαφέρον. Modes όπως το Rainmaker (όπου οι παίκτες πρέπει να μεταφέρουν ένα Rainmaker στην αντίπαλη ζώνη), το Tower Control (όπου και πάλι γίνεται η μεταφορά ενός συγκεκριμένου αντικειμένου με τους παίκτες να πρέπει να ελέγξουν έναν πύργο) και τα Splat Zones (όπου οι παίκτες πρέπει να διατηρήσουν τον έλεγχο συγκεκριμένων περιοχών του χάρτη και να τις προστατεύσουν από τους αντιπάλους) αυξάνουν κατά πολύ το replayability του τίτλου και θα κρατήσουν τους παίκτες απασχολημένους για πολύ καιρό.

Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να αναφερθούμε και σε μια εξαιρετική -κατά την άποψή μας- προσθήκη του παιχνιδιού. Πρόκειται για το Salmon Run, ένα mode στο οποίο καλούμαστε να συλλέξουμε έναν αριθμό χρυσών αυγών σολομών σε συνεργασία με άλλους παίκτες, ενώ παράλληλα θα πρέπει να αμυνόμαστε ενάντια στις ορδές τερατωδών σολομών που έρχονται για να πάρουν τα αυγά τους και να μετατρέψουν όποιον βρεθεί στο διάβα τους σε μια λίμνη από έγχρωμο μελάνι. Όμως, στοιχεία όπως η αλλαγή της παλίρροιας και του καιρού καθώς και ο αυξανόμενος αριθμός τεράτων ανεβάζουν τον πήχη και απαιτούν εξαιρετική συνεννόηση με τους συμπαίκτες της ομάδας προκειμένου να συλλεχθεί ο απαραίτητος αριθμός αυγών για να ανέβει το ranking.

Αν και θα επιθυμούσαμε να υπάρχει ένας μεγαλύτερος αριθμός χαρτών (το mode αυτό περιλαμβάνει δύο μόνο χάρτες) και περισσότερα «κύματα» αντιπάλων για πιο ξέφρενες (και μεγαλύτερης) διαρκείας μάχες, εν τούτοις οφείλουμε να ομολογήσουμε πως πρόκειται για ένα από τα καλύτερα στοιχεία αυτού του τίτλου. Στον εικαστικό τομέα, τα πράγματα -λίγο ως πολύ- είναι γνωστά. Το παιχνίδι όταν είναι σε handheld mode τρέχει σε ανάλυση 720p, ενώ στο dock station φτάνει τα 1080p, με τον ρυθμό των 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο να είναι σταθερός και στα δύο play modes. Τα χρώματα είναι ζεστά και ο κόσμος του παιχνιδιού είναι ακόμα πιο ζωντανός σε σύγκριση με το πρώτο παιχνίδι της σειράς. Το γεγονός, μάλιστα, ότι το παιχνίδι εκτυλίσσεται 2 χρόνια μετά από το πρώτο συμβάλλει στην οπτική βελτίωση των περιβαλλόντων, ακόμα και του εξοπλισμού των παικτών-κατοίκων της Inkopolis.

Ένα ακόμα στοιχείο που μας ικανοποίησε σημαντικά είναι πως, μαζί με τον μεγάλο αριθμό νέων όπλων και αντικειμένων που έχουν προστεθεί στο παιχνίδι, έχει ρυθμιστεί σωστά και το θέμα της ισορροπίας. Για παράδειγμα, τα Dualies έχουν διπλό κάνιστρο και ταχύτερη ρίψη μελανιού, θυσιάζοντας ωστόσο την ποσότητα του μελανιού που ρίχνεται και τη ζημιά. Αν όμως συνδυάσουμε σωστά το κατάλληλο «ντύσιμο» του χαρακτήρα μαζί με τα sub-weapons και τις βόμβες, τότε μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα ιδανικό σετ που θα μας βοηθήσει στις μάχες…μέχρι, βέβαια, να πέσουμε θύματα κάποιου άλλου παίκτη με διαφορετικό συνδυασμό αντικειμένων, που θα μας βάλει πάλι στη διαδικασία να εξετάσουμε προσεκτικά τις επιλογές μας και να μπούμε εκ νέου στη διαδικασία εξεύρεσης του καταλληλότερου εξοπλισμού.

Αν και τα θετικά στοιχεία του τίτλου υπερτερούν, δεν πρέπει να αγνοήσουμε και κάποια αρνητικά που εκπίπτουν από τη συνολική ενασχόλησή μας με το παιχνίδι. Ο χειρισμός μπορεί να αποτελέσει ένα πρόβλημα για μια μερίδα παικτών που δεν είναι απόλυτα εξοικειωμένη με αυτό το είδος παιχνιδιού. Αν και η δυνατότητα εναλλαγής του χειρισμού είναι παραπάνω από εμφανής, με την ευαισθησία ανταπόκρισης των μοχλών χειρισμού και των motion controls να μπορεί να ρυθμιστεί στο ιδανικό σημείο για τον παίκτη, εν τούτοις πολλοί παίκτες ενδεχομένως να μην μπορούν να προσαρμοστούν στο ρυθμό της μάχης, ειδικά όταν κάποιος παίκτης έχει φτάσει στο Ranked επίπεδο του παιχνιδιού.

Πιστεύουμε πως όσο περισσότερο ασχολείται κάποιος με το Hero Mode, τόσο καλύτερα μπορεί να ανταποκριθεί στο multiplayer mode, αν και προβλήματα μπορούν να υπάρξουν, ειδικά σε παίκτες που θα επιλέξουν να ασχοληθούν κατευθείαν με τις multiplayer αναμετρήσεις. Ένα ακόμα αρνητικό που θα θέλαμε να μην υπάρχει καθόλου αφορά στο online παιχνίδι και στο map rotation system. To online παιχνίδι δεν επιτρέπει την πρόσβαση στις επιλογές χειρισμού, αλλά ούτε και στην αλλαγή όπλων, με αποτέλεσμα ο παίκτης να πρέπει να επιστρέψει στο αρχικό hub της Inkopolis Plaza με σκοπό να κάνει τις απαραίτητες προσαρμογές. Αυτό το πρόβλημα υπήρχε και στο προηγούμενο παιχνίδι και θα θέλαμε να έχει εξαλειφθεί εδώ, κάτι που μας απογοήτευσε.

Η έλλειψη σωστού συστήματος voice chat, που αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα και κορυφαία επιλογή των παικτών που ασχολούνται με shooters, απουσιάζει παντελώς, ενώ ένα υποκατάστατο σύστημα που λειτουργεί μέσω της μη ολοκληρωμένης (για να μην πούμε κάκιστης) online εφαρμογής του Switch για smart συσκευές κάνει τα πράγματα ακόμα πιο άσχημα, ειδικά όταν πρόκειται για modes όπως το Salmon Run, όπου η σωστή συνεννόηση των παικτών είναι κομβικής σημασίας για την επιτυχή ολοκλήρωση της επιχείρησης. Εν έτει 2017 θεωρούμε δεδομένη την υποστήριξη τέτοιων τεχνολογιών, κάτι που δεν δικαιολογεί επ’ ουδενί τη συμπεριφορά της Nintendo σε αυτή τη φάση.

Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε τη στάση της εταιρείας όσον αφορά στα προβλήματα της σύνδεσης. Αν και πολλοί παίκτες ήδη έχουν εκφράσει παράπονα προσωρινού αποκλεισμού τους λόγω προβλημάτων στη σύνδεση, εν τούτοις η Nintendo συνεχίζει να αποκλείει παίκτες που αποσυνδέονται, κάτι που συνέβη και σε εμάς και, ειλικρινά, μας απογοήτευσε. Η εταιρεία θα πρέπει να είναι περισσότερο ελαστική σε αντιμετώπιση τέτοιων συμβάντων και να βρει άλλους τρόπους αντιμετώπισης περιστατικών από quitters, ειδικά μάλιστα όταν κάποιοι παίκτες παίζουν σε handheld/tabletop mode και συνδέονται on the go σε πιο αδύναμα δίκτυα.

Είμαστε, ωστόσο, αισιόδοξοι. Το παιχνίδι είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο και σίγουρα αναμένουμε την ίδια υποστήριξη και αντιμετώπιση που είχε και το πρώτο παιχνίδι της σειράς. Σίγουρα υπάρχουν κάποια προβλήματα, τα οποία όμως μπορούν να λυθούν στο μέλλον, μέσω κάποιου μελλοντικού patch και νέων πακέτων που θα αυξήσουν το περιεχόμενο του παιχνιδιού. Σε κάθε περίπτωση, και παρά τα προαναφερθέντα αρνητικά, πρόκειται για έναν τίτλο που συνεχίζει επάξια την πορεία του αρχικού. Ένα παιχνίδι ιδανικό για τις καλοκαιρινές (και όχι μόνο) μέρες, με τη φορητότητα του Switch να το καθιστά ιδανικό για ταξίδια και local-op αναμετρήσεις, πέρα από τις διαδικτυακές. Κυρίως, είναι ένα παιχνίδι αυτόνομο, που κάνει τίμια βήματα για να πάει μπροστά και δεν βασίζεται στη φόρμουλα των «εμπλουτισμένων εκδόσεων» των προηγούμενων παιχνιδιών, της προηγούμενης γενιάς, για να επιβιώσει στην αγορά. Με το διασκεδαστικά πολύχρωμο και εθιστικό gameplay, που δεν το καθιστά σε καμία περίπτωση βίαιο, μπορεί να είναι μια άριστη επιλογή για παίκτες όλων των ηλικιών, που θα νιώσουν στο πετσί τους τη χαρά του paintball. Άλλωστε, με το Splatoon, τι να το κάνει κανείς το paintball;