Marvel Ultimate Alliance 3: The Black Order

Avengers, assem...

Τα dungeon crawlers ή action/ RPGs, ή diabloειδή, αν θέλετε, ανήκουν σε μια κατηγορία παιχνιδιών που έχει κερδίσει μια “ένοχη αγάπη” από τους gamers. Τα παιχνίδια αυτής της κατηγορίας σχεδόν ποτέ δεν διαθέτουν τα πιο καλογραμμένα σενάρια, δεν βρίσκονται στην αιχμή της τεχνολογίας και δεν προσφέρουν απαραίτητα τους πιο ρηξικέλευθους μηχανισμούς gameplay. Όμως, με κάποιο παράξενο τρόπο, καταφέρουν πάντα να κλέβουν δεκάδες ώρες από το χρόνο μας. Είτε μιλάμε για τα Baldur's Gate: Dark Alliance, είτε για τα Torchlight, είτε για τα Van Helsing,

είτε ακόμα και για το Dungeon Siege 3 (μεταξύ πολλών, πολλών άλλων), βλέπουμε ότι τα παιχνίδια αυτής της ιδιαίτερης κατηγορίας, που πατάνε με το ένα πόδι στη βάρκα των hack 'n slash και με το άλλο σε αυτήν των RPGs, καταφέρνουν σχεδόν πάντα να προσφέρουν έναν ισχυρό εθισμό και μπόλικη διασκέδαση -που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται, βεβαίως, και στις couch/ online co-op δυνατότητες που προσφέρουν.

Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει μια σειρά που ποτέ δεν είχε στο βιογραφικό της παιχνίδια-“αριστουργήματα”, αλλά πάντα ξεχώριζε και κέρδιζε την αγάπη του κοινού. Ο λόγος για τα action/ RPGs που βασίζονται στο σύμπαν της Marvel και ξεκίνησαν το “ταξίδι” τους στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με το X-Men Legends της Raven. Λίγο μετά ήρθε το X-Men Legends II: Rise of Apocalypse, που βελτιώθηκε σχεδόν παντού, ενώ με την άφιξη της τότε νέας γενιάς συστημάτων (PS3/ Xbox 360) ήρθε η εξέλιξη του franchise υπό τη μορφή του πρώτου Marvel Ultimate Alliance. Και το 2009, με τα ηνία του franchise να είχαν περάσει πλέον στην Vicarious Visions, κυκλοφόρησε το Marvel Ultimate Alliance 2. Από τότε πέρασαν δέκα χρόνια και μάλλον κανείς δεν θα περίμενε ότι η αγαπημένη αυτή σειρά θα επέστρεφε –πόσω μάλλον με την Team Ninja στο τιμόνι της ανάπτυξης και ως αποκλειστικότητα του Nintendo Switch. Να, όμως, που το Marvel Ultimate Alliance 3 είναι εδώ.

Ξεκινώντας να γράφουμε για το MUA3, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ευθύς αμέσως ότι, παρόλο που η ανάπτυξή του έγινε από ένα στούντιο με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία από αυτές των Raven και Vicarious Visions, η κληρονομιά των παλιών παιχνιδιών είναι έντονη σε αυτό το παιχνίδι και όσοι περίμεναν έναν διάδοχο της σειράς, πιστό σε μηχανισμούς, δομή και γενικότερη λογική, δεν θα απογοητευθούν. Σχεδόν τα πάντα στο The Black Order βρίσκονται εκεί που τα περιμέναμε. Γνώριμο UI, αναβαθμίσεις ηρώων, μενού, σενάριο και voice over, μηχανισμοί μάχης και synergy moves, όλα δημιουργούν ένα οικείο περιβάλλον, πιστό στην παρακαταθήκη των παλιών MUA.

Ωστόσο, μια ειδοποιός διαφορά υπάρχει, και έχει να κάνει με το art direction του MUA3. Θα λέγαμε ότι η επιλογή της Team Ninja να αλλάξει το εικαστικό και να κάνει χρήση μιας cel-shaded -πιο κοντά στα κόμικς- αισθητικής (που, μάλιστα, επιστρέφει στη λογική των X-Men Legends), κατά το δικό μας κριτήριο μόνο θετικά δρα προς το τελικό, οπτικό αποτέλεσμα. Το Marvel Ultimate Alliance 3 -ευτυχώς- δεν είναι movie tie-in, δεν έχει κάποιον άμεσο δεσμό με κινηματογραφική παραγωγή ή τηλεοπτική σειρά, όμως η τεράστια επιτυχία του MCU δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη μια τέτοια κυκλοφορία. Έτσι, βλέπουμε ότι το σενάριο καταπιάνεται (ξανά...) με τα Infinity Stones και τον αγώνα του Thanos να τα συλλέξει όλα, ενώ στο τεράστιο roster των χαρακτήρων εμφανίζονται ήρωες που εκτός των die-hard αναγνωστών της Marvel, μάλλον ελάχιστοι γνώριζαν πριν τις ταινίες.

Ο γενικότερος χαμός που επικρατεί στην οθόνη, με λέιζερ, εκρήξεις και κάθε λογής εφέ να γεμίζει την οθόνη, μέσα σε μια πανδαισία υπέρ-ηρωικών κινήσεων κατά τη διάρκεια ενός boss fight, είναι αυτό που μαγεύει τον παίκτη.

Ναι, ο λόγος για τους Guardians of the Galaxy, που μάλιστα είναι και οι ήρωες που ξεκινούν την περιπέτεια και έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Αλλά δεν θα αδικήσουμε το MUA3. Πολύ προσεκτικά, η Team Ninja δανείζεται τα trends της εποχής, τα τοποθετεί στο παιχνίδι γιατί... έτσι πρέπει (πουλάνε δηλαδή), αλλά στη συνέχεια χτίζει μια ευχάριστη ιστορία, στην οποία εμφανίζονται δεκάδες πρόσωπα, villains και ήρωες, γνωστοί, αλλά και όχι τόσο γνωστοί, σε μια ιστορία μεγάλης διάρκειας, που ταξιδεύει τον παίκτη σε πλειάδα τοποθεσιών με ποικιλία, ενδιαφέρον και μπόλικο fan service.

H δομή του MUA 3 είναι σχετικά απλή και ακολουθεί την πεπατημένη της κατηγορίας. Ο παίκτης διαλέγει μια ομάδα τεσσάρων χαρακτήρων, μέσα από ένα roster 30 και πλέον ηρώων, και ξεκινά την πορεία του μέσα σε “dungeons”, αντιμετωπίζοντας στο δρόμο του ομάδες εχθρών. Αφού τους εξολοθρεύσει, συνεχίζει μέχρι να φτάσει στο τέλος του εκάστοτε dungeon, όπου θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα boss, το οποίο μετά το πέρας της μάχης θα του δώσει ένα πολύτιμο αντικείμενο, που με τη σειρά του θα προχωρήσει μπροστά την ιστορία. Η ιστορία αυτή, βεβαίως, αφορά στις Infinity Stones και σε μια σειρά από super villains (Loki, Dr. Octopus, Ultron, Electro κ.λπ) που λειτουργούν ως “τσιράκια” του Thanos.

Αν και το game design ακούγεται (και είναι) απλοϊκό, η όλη γοητεία σε αυτά τα παιχνίδια και ειδικότερα στο MUA3 έρχεται από το σύστημα μάχης, τους χαρακτήρες (και την πλειάδα αυτών) και τις δυνάμεις που κάθε ένας προσφέρει. Με περισσότερους από 30 μαχητές, από κάθε ομάδα της Marvel (από Avengers μέχρι X-Men και Inhumans), και με τον κάθε ένα να διαθέτει εντελώς διακριτές κινήσεις επίθεσης, animation, αναβαθμίσεις και ειδικές δυνάμεις από τον άλλο, το δυνατό χαρτί του παιχνιδιού αυτού είναι η μάχη, ο πειραματισμός με τον εκάστοτε μαχητή ή μαχήτρια, η αναβάθμισή του και η συνεργασία του με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.

Όπως είχαμε δει να συμβαίνει και στα προηγούμενα Marvel Ultimate Alliance, η συνεργασία, η συνδυαστική χρήση υπερδυνάμεων δύο η περισσοτέρων χαρακτήρων και ο γενικότερος χαμός που επικρατεί στην οθόνη, με λέιζερ, εκρήξεις και κάθε λογής εφέ να γεμίζει την οθόνη, μέσα σε μια πανδαισία υπέρ-ηρωικών κινήσεων κατά τη διάρκεια ενός boss fight, είναι αυτό που μαγεύει τον παίκτη και τον κάνει να συνεχίζει την ιστορία και να προσπερνά το βαρετό και μονότονο dungeon crawling που παρεμβάλλεται μεταξύ αυτών των boss fights. Και εδώ η Team Ninja έχει κάνει πραγματικά καλή δουλειά. Ο κάθε χαρακτήρας έχει δύο βασικές επιθέσεις, που συνοδεύονται από τέσσερις ειδικές κινήσεις, πλήρως αναβαθμιζόμενες, οι οποίες με τη σειρά τους οδηγούν σε τέσσερις ακόμα synergy moves, που οδηγούν δύο χαρακτήρες στο να ενώνουν τις ειδικές κινήσεις τους για πιο ισχυρά χτυπήματα.

Αν σε όλο αυτό προσθέσουμε τις EX moves, που μετά την πλήρωση της σχετικής μπάρας εξαπολύουν το “super” του κάθε χαρακτήρα, αλλά και τον τρόπο που το παιχνίδι αποδίδει attributes στην ομάδα ανάλογα των σχέσεων που έχουν οι χαρακτήρες μεταξύ τους (μια ομάδα τεσσάρων, αποτελούμενη από Wolverine, Psylocke, Nightcrawler και Colossus έχει team bonus σε αντοχή και ισχύ επειδή όλοι είναι X-Men, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει όταν η ομάδα μας αποτελείται από τον Spider-man, τον Miles Morales, τον Venom και την Spider-Gwen κ.ο.κ.), βλέπουμε ότι ο συχνός πειραματισμός και η γνώση των ηρώων μπορεί να οδηγήσει σε βαθιά τακτική και δημιουργία μιας πανίσχυρης ομάδας.

Η ισχύς αυτή έρχεται υπό πολλές μορφές. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα grid-based σύστημα που ονομάζεται Alliance Enhancement (που θυμίζει πολύ αυτό του Final Fantasy X), μέσα από το οποίο “αγοράζουμε” αναβαθμίσεις συνολικά για την ομάδα μας χρησιμοποιώντας το in-game currency, ενώ ατομικά για κάθε χαρακτήρα αναβαθμίζουμε τις ειδικές κινήσεις του μέσα από ένα διαφορετικό μενού, που βασίζεται σε experience points, οι οποίοι αποκτώνται είτε μέσα στη μάχη, είτε με experience cubes που βρίσκουμε κρυμμένους σε σημεία των επιπέδων. Και επιπροσθέτως, έχουμε τις ISO-8 αναβαθμίσεις, που βασίζονται σε κρυστάλλους, “κάθονται” επάνω σε όλες τις προηγούμενες και προσθέτουν επιπλέον στα στατιστικά του εκάστοτε χαρακτήρα. Αρχικά το όλο σύστημα αναβάθμισης και διαμοιρασμού εμπειρίας είναι ελαφρώς μπερδεμένο και δυσνόητο, όμως μετά από 2 με 3 ώρες μέσα στο παιχνίδι και με την κατάλληλη μελέτη, βλέπουμε ένα πλούσιο και λειτουργικό σύστημα διαχείρισης χαρακτήρων, του οποίου οι παράμετροι και οι αλλαγές βρίσκουν πραγματική εφαρμογή in-game.

Ο παίκτης διαλέγει μια ομάδα τεσσάρων χαρακτήρων, μέσα από ένα roster 30 και πλέον ηρώων, και ξεκινά την πορεία του μέσα σε “dungeons”.

Ωστόσο, η παραφωνία εδώ έρχεται με την αδυναμία όσων χαρακτήρων δεν συμμετέχουν στις μάχες να παίρνουν experience points και να ανεβαίνουν επίπεδα. Με αυτόν τον τρόπο το παιχνίδι σε αναγκάζει να παίζεις με όλους, μια τακτική που δεν μας βρίσκει καθόλου σύμφωνους. Έτσι, μπορεί να καταλήξουμε σε ένα σημείο, όπου 6 ώρες μέσα στο παιχνίδι θα έχουμε μια ομάδα με δύο χαρακτήρες επίπεδου 15, έναν χαρακτήρα που μόλις εμφανίστηκε και προστέθηκε στο roster, που είναι πάντα υψηλού level (π.χ. 19) και αν επιλέξουμε κάποιον ξεχασμένο από τη λίστα, να είναι level 5. Εκεί χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, που λέμε, με τον παίκτη να αναζητά απεγνωσμένα Crystal Cubes εμπειρίας για να “σηκώσει” το... παλτό.

Πριν περάσουμε στο μεγάλο αγκάθι του MUA3, θα πρέπει να αναφέρουμε κάτι ακόμα. Αν και το σύστημα μάχης, όπως προαναφέραμε, είναι απολαυστικό, λειτουργεί καλά και προσφέρει ένα σκασμό ειδικές κινήσεις, στέλνοντας το fan service στα ουράνια, υπάρχει μια επιλογή στη μάχη, που μας ενόχλησε. Φαίνεται ότι η Team Ninja θυμήθηκε το σαδισμό των Ninja Gaiden και Ni-oh και σχεδίασε τους εχθρούς έτσι ώστε να έχουν τη δυνατότητα να σπάζουν (interrupt) τα combos και τις ειδικές κινήσεις μας, αλλά δεν μπήκε στον κόπο να σχεδιάσει το ίδιο και για εμάς. Έτσι, υπάρχουν στιγμές που ο χαρακτήρας μας μπαίνει σε μια λούπα animation παγώματος, επειδή δέχεται απανωτά χτυπήματα ή πυρά από κάθε πιθανή πλευρά, με αποτέλεσμα να χάνει υγεία, και να μη μπορεί να αντιδράσει μέχρι να λήξει το animation του παγώματος (πρακτικά, μιλάμε για juggle combos που δεχόμαστε). Και όχι, η μπάρα stagger που έχουν οι εχθροί ανώτερου επιπέδου, την οποία πρέπει να ρίξουμε για να τους ζαλίζουμε και να τους καταφέρουμε ισχυρότερα χτυπήματα για 1-2 δευτερόλεπτα, δεν εξισορροπεί αυτήν την επιλογή της Team Ninja.

Ωστόσο, με την κατάλληλη παρέα για υποστήριξη, τη συχνή χρήση του dodge και λίγη... τύχη, το προαναφερθέν θα μπορούσε κάποιος να το παραβλέψει. Αυτό, όμως, που δεν καταπίνεται, είναι η γενικότερη απόδοση του παιχνιδιού και τα τεχνικά του προβλήματα. Πιστεύουμε ότι η Team Ninja παραήταν φιλόδοξη με το παιχνίδι της και έδειξε υπερβάλλοντα ζήλο, με αποτέλεσμα να μην φρόντισε να λάβει υπόψη της τους περιορισμούς που προκύπτουν από το hardware του Switch. Ως αποτέλεσμα έχουμε ένα πολύ, μα πολύ, βαρύ (ή με κακό optimization, αυτό θα το κρίνουν καλύτερα όσοι γνωρίζουν από προγραμματισμό) παιχνίδι, που γονατίζει το Switch ακόμα και όταν παίζουμε docked. Η ανάλυση σε docked είναι μεν 1080p, αλλά σπανίως μένει εκεί, αφού για πρώτη φορά είδαμε τόσο εμφανή σημάδια πτώσης της ανάλυσης, σε σημεία με έντονο φορτίο στην οθόνη (υψηλός αριθμός χαρακτήρων, μεγάλοι σε μέγεθος εχθροί, πλειάδα εφέ), με αποτέλεσμα σε φάσεις όλα να γίνονται θολά.

Την ίδια ώρα, το frame rate κάνει βουτιές, με την απόδοση να πέφτει κατακόρυφα. Δεν συμβαίνει πάντα, δεν είναι κάτι που καθιστά το παιχνίδι “σπασμένο” ή “unplayable”, αλλά είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, που ελπίζουμε να μειωθεί κατά το δυνατό με κάποιο patch. Για την εμφάνιση των προαναφερθέντων προβλημάτων σε portable gaming δεν το συζητάμε καν. Είναι πολύ πιο έντονη, και επιπροσθέτως, λόγω της φύσεως του παιχνιδιού, με την κάμερα να τραβιέται ψηλά και τους χαρακτήρες να φαίνονται μικροσκοπικοί και σε φάσεις να μην καταλαβαίνεις τι βλέπεις και τι κάνεις, το αποτέλεσμα μπορεί σε φάσεις να είναι ακόμα χειρότερο. Στα τεχνικά προβλήματα του MUA 3 θα προσθέσουμε και τη δύστροπη σε περιπτώσεις κάμερα, που σε τοπικό co-op με μια κονσόλα (υπάρχει και τοπικό co-op με πολλές κονσόλες ή online co-op) είναι σκέτη απελπισία. Αυτό, βέβαια, είναι ένα θέμα που είχαν και τα προηγούμενα MUA, και μας κάνει εντύπωση που τόσα χρόνια μετά δεν έχει διορθωθεί.

Αλλά τα μεγάλα προβλήματα του Marvel Ultimate Alliance 3 σταματούν στο τεχνικό του κομμάτι, αφού -όπως προαναφέραμε- σχεδιαστικά και δομικά, τα πηγαίνει αρκετά καλά. Το campaign του αποτελείται από 10 κεφάλαια, που με άνεση αγγίζουν τις 15 ώρες σε διάρκεια, ενώ υπάρχουν πάρα πολλά Infinity missions/ trials -που πρακτικά είναι σαν τα Rifts του Diablo III- τα οποία στέλνουν τον παίκτη σε ειδικές αποστολές, με ειδικές συνθήκες ολοκλήρωσης και άφθονο (και σπάνιο) loot, που με τη σειρά του βοηθά σε αναβαθμίσεις χαρακτήρων για να προχωρήσουμε στο επόμενο trial κ.ο.κ.

Με το πλουσιότερο -αρχικό, χωρίς να αναφερόμαστε σε DLC- roster σε παιχνίδι της σειράς μέχρι σήμερα, ένα εκτενές campaign με πολλές έξτρα αποστολές, ένα λειτουργικό και απολαυστικό σύστημα μάχης, την πάντα σταθερή αξία που λέγεται co-op (τοπικά και online, με το online να λειτουργεί άψογα και άμεσα όσες φορές το δοκιμάσαμε) και με όμορφα γραφικά, το Marvel Ultimate Alliance 3 σίγουρα θα ικανοποιήσει όσους αγάπησαν τα παλιά παιχνίδια και ήταν σε αναζήτηση κάτι παρόμοιου. Αν η Team Ninja καταφέρει με patches να διορθώσει τα εντονότατα τεχνικά προβλήματα, τότε θα μιλάμε για “must” προσθήκη στη συλλογή των Marvel fans. Μέχρι τότε όμως, οπλιστείτε με λίγη υπομονή.

switch