Guardians of the Galaxy | Review

Πείτε την αλήθεια. Όταν είχατε δει το πρώτο gameplay trailer του (τότε) επερχόμενου Guardians of the Galaxy, μάλλον δεν είχατε κάποια ελπίδα ότι το τελικό προϊόν θα ήταν κάτι παραπάνω από μια χλιαρή μετριότητα. Ένας περίεργος πολύχρωμος πλανήτης με άστατο καιρό και κίτρινα μανιτάρια/ δέντρα και τον Star Lord να κάνει “πίου πίου” με τα πιστόλια του μια μάζα από ροζ gelatinous cubes∙ όλα έδειχναν σαν έναν sci-fi

Ερχόμενοι μάλιστα από την μεγάλη αποτυχία του Avengers αλλά και των εξίσου αδιάφορων DLC του, ο πήχης για τη Square Enix είχε πέσει πολύ χαμηλά, σε σημείο που ακόμα και οι πιο φανατικοί οπαδοί της Marvel κοιτούσαν το Guardians of the Galaxy με επιφύλαξη. Θα συμμερίζεστε τότε και εσείς την έκπληξη που είχαμε όταν πιάσαμε το παιχνίδι και ήρθαμε αντιμέτωποι με μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της χρονιάς, αλλά και με έναν από τους καλύτερους super hero τίτλους που έχουμε αντικρίσει.

Η ιστορία του Guardians of the Galaxy εξελίσσεται σε alternative universe απ’ ό,τι το MCU ή τα βασικά comic storylines, αφήνοντας στην Eidos Montreal τη δημιουργική ελευθερία να αναπτύξει τις δικές της ιστορίες και να δώσει μια διαφορετική εκδοχή πίσω από αυτή τη νέα ομάδα της Marvel (άλλωστε, στην παρούσα μορφή της υπάρχει μόλις από το 2008!). Και όπως το όνομα του τίτλου υποδηλώνει, η ιστορία αναλώνεται γύρω από τις περιπέτειες των Guardians of the Galaxy, δηλαδή των Star Lord, Drax, Groot, Gamora και Rocket.

H ομάδα είναι ήδη κάποιο καιρό μαζί και έχει αναλάβει διάφορες αποστολές, αλλά η συνοχή και αδελφοποίηση ακόμα δεν έχει έρθει, με τις αμφιβολίες να είναι μόνιμα στην επιφάνεια και τους καυγάδες να σκάνε ανά πάσα χρονική στιγμή. Με την ομάδα του λοιπόν να παραπαίει, ο Star Lord (που είναι και ο βασικός μας χαρακτήρας) προσπαθεί να τους φέρει κοντά μέσω ενός ακόμα παράτολμου και παράνομου σχεδίου. Και φυσικά, όπως μας έχει συνηθίσει αυτή η ομάδα, τα πράγματα πολύ γρήγορα παίρνουν μια τροπή προς το χειρότερο αφού μια διαβολική οντότητα ελευθερώνεται στον γαλαξία εξαιτίας τους.

Με τους συμμάχους αλλά και τους εχθρούς σας να παραπαίουν και την ίδια τη ζωή όλου του σύμπαντος να κρέμεται από μια χρυσή κλωστή, είναι στο χέρι σας και μόνο να καταφέρετε να οργανώσετε αυτή τη παλαβή ομάδα και να σώσετε τον γαλαξία. Εκ πρώτης όψης, η ιστορία ίσως ακούγεται σαν το τυπικό super hero κλισέ, που πάλι ο εκλεκτός θα σώσει τους πάντες και τα πάντα. Άλλωστε για super hero comics μιλάμε, θα ήταν παράλογο να μην υπάρχει κάποια κλασική βάση πίσω από όλα.

Όλη αυτή η εικόνα όμως αποτελεί απλά το πολύ πολύ βασικό περιτύλιγμα μιας καθ’ όλα εντυπωσιακής και καλογραμμένης ιστορίας. Τα παλικάρια και οι παλικαροπούλες της Eidos Montreal (των Deus Εx ντε!) ξεπέρασαν την b-movie γραφή του Shadow of the Tomb Raider και κατάφεραν να δώσουν μία πλουσιότατη και εξαιρετικώς γραμμένη, εικοσάωρη περιπέτεια, που όμοιά της δεν έχουμε ξαναδεί σε super hero παιχνίδι. Μια ιστορία που διαδραματίζεται σε πολλούς πλανήτες, βάσεις και διαστημόπλοια, με ντουζίνες ιδιαίτερων χαρακτήρων και σκηνικών, με πολλαπλές επιλογές σε διάφορα σημεία, οι οποίες αλλάζουν πτυχές της εξέλιξης και της ιστορίας, με ωραίο χιούμορ και έξυπνες ανατροπές και κυρίως, με ανεπανάληπτα καλογραμμένους companions.

Συνήθως μέχρι σήμερα, όταν κάποιος ήθελε να δώσει παράδειγμα για το πώς δημιουργείς καλούς companions σε παιχνίδι, στην κορυφή των επιλογών του θα ήταν τίτλοι όπως οι Mass Effect και Divinity Original Sin 2. Με την έλευση του Guardians of the Galaxy όμως, ένα νέο standard έχει πλέον μπει στη βιομηχανία. Βλέπετε, αν και έχετε τον απευθείας έλεγχο μόνο του Star Lord, όλη η υπόλοιπη ομάδα σας είναι σχεδόν πάντα μαζί σας και συμπεριφέρεται σαν μία πραγματική παρέα.

Οι χαρακτήρας συζητούν μεταξύ τους συνεχώς, όπου και ό,τι και αν κάνετε, και ανάθεμα αν τους ακούσαμε ποτέ να επαναλαμβάνονται σε όλο το παιχνίδι. Πρέπει να έχουν γραφτεί 2-3 τόμοι μόνο και μόνο για τις casual συζητήσεις τις ομάδας, τέτοιος είναι ο πλούτος που τη συνοδεύει. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τις βασικές στιγμές του σεναρίου, όχι. Είναι για ό,τι και αν κάνετε.

Τους αφήσατε για λίγο για να πάτε να εξερευνήσετε; Θα αρχίσουν να γκρινιάζουν ή να σπάνε πλάκα μαζί σας. Βρήκατε μία μικρή σπηλιά και μπήκατε να δείτε τι έχει; Θα σας περιμένουν στην είσοδο και θα αρχίσουν να αγχώνονται αν αργήσετε -μέχρι να έρθει κάποιος να σας βρει. Είσαστε μέσα στο διαστημόπλοιό σας και χαλαρώνετε; Θα συνεχίσουν με τις δουλειές τους και θα τριγυρνούν μέσα στο σκάφος, αρχίζοντας νέες συζητήσεις ή και καυγάδες. Ό,τι και να γράψουμε για αυτόν τον τομέα, είναι μάλλον λίγο για την πραγματικά μοναδική δουλειά που έκανε η Eidos Montreal. Απλά ξέρουμε πως μετά από αυτό το παιχνίδι, κάθε νέα ΑΑΑ προσπάθεια θα κρίνεται πλέον με το Guardians of the Galaxy σε αυτόν τον τομέα.

Εξίσου εντυπωσιακή δουλειά έχει γίνει όμως και σε όλο τον τεχνικό τομέα, με τον ήχο να εντυπωσιάζει σε όλα τα φάσματα. Καταρχάς, το sound editing έχει γίνει από την ομάδα του Shadow of the Tomb Raider, ενός από τους 2-3 καλύτερους τίτλους που έχουμε συναντήσει ως τώρα σε θέμα spatial, surround και environmental ήχου. Και αν και λόγω του sci-fi σκηνικού είναι αδύνατο να πετύχουν το ρεαλιστικό αποτέλεσμα του Shadow of the Tomb Raider, το τελικό αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ κοντά σε αυτό και γεμίζει τον κάθε πλανήτη και την κάθε σκουριασμένη διαστημική βάση με ήχους και ζωή.

Πέραν αυτού, το voice acting όλων των χαρακτήρων είναι απλά άριστο και δένει υπέροχα με την εξαίσια γραφή τους που προαναφέραμε. Το κερασάκι στην τούρτα όμως δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το πλουσιότατο soundtrack του τίτλου, με το παιχνίδι να έχει μέσα ντουζίνες από τις μεγαλύτερες rock, pop και metal επιτυχίες των 80s (που είναι η μουσική που ακούει πάντα ο Star Lord) και δίνουν μια πραγματικά μοναδική ατμόσφαιρα σε έναν sci-fi τίτλο που συνήθως θα έβλεπε υποβλητικά «Hans Zimmer» κομμάτια. Υπάρχει κάτι το πραγματικά μοναδικό να είσαι μπλεγμένος σε μία τρελή μάχη και να σκάει ξαφνικά ένα “Wake me up before you go go” ή “Don’t Worry Be Happy”, ή εν μέσω πανικού σε ένα boss, τα ηχεία να τρίζουν από ένα “Don’t Fear the Reaper” ή ένα “Take on me”!

Ο οπτικός τομέας δε -στο μεγαλύτερό του τμήμα- βρίσκεται και αυτός σε πολύ υψηλά επίπεδα, με πανέμορφα σχεδιασμένες περιοχές, λεπτομερέστατα σχεδιασμένους χαρακτήρες/ NPCs/ εχθρούς και ωραίους φωτισμούς και σκιάσεις. Το animation από την άλλη (ειδικά στην εξερεύνηση) είναι λίγο απλοϊκό και υπάρχουν ακόμα ορισμένα μικρά glitches, 3-4 σημεία που το performance έπεσε απότομα για λίγο αλλά και 2-3 φορές που χρειαστήκαμε reload στο τελευταίο checkpoint (ευτυχώς γίνονται πολύ συχνά autosaves) γιατί κάτι είχε κολλήσει, αλλά σε γενικές γραμμές το τελικό αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό.

Ερχόμενοι τώρα στον τομέα του gameplay, μετά από τόσους διθυράμβους θα ήταν πολύ ωραία να μπορούσαμε να λέγαμε τα ίδια και για αυτό το τόσο νευραλγικό τμήμα του παιχνιδιού, αλλά η αλήθεια είναι πως εδώ τα πράγματα είναι λίγο περίεργα. Η βασική μάχη του παιχνιδιού είναι στημένη επάνω σε 3rd person shooter/action σκηνικό, σαν ένα κράμα ανάμεσα σε Mass Effect Andromeda και Tales of Arise.

O παίκτης ελέγχει μόνο τον Star Lord, και στο 90% του gameplay θα κάνει dodge και θα πυροβολεί ακατάπαυστα τους (πολλούς) εχθρούς που εμφανίζονται κάθε τόσο σε μικροαρένες, σε στυλ Tales Of. Πέραν αυτού βέβαια, ο παίκτης μπορεί σιγά σιγά να ξεκλειδώσει μέχρι τέσσερις ειδικές δυνάμεις για αυτόν αλλά και για τον καθένα από τους companions, έτσι ώστε στον χαμό της μάχης να μπορεί να δίνει άμεσες εντολές ώστε να εκτελούνται συγκεκριμένες κινήσεις.

Όλο το σύστημα μάχης δουλεύει ικανοποιητικά και αφήνει αρκετή ευελιξία για μπόλικο χαμούλη και τρέξιμο εν μέσω μάχης. Όμως ποτέ δε καταφέρνει να ξεφύγει από το «ικανοποιητικό» επίπεδο και να δώσει το κάτι παραπάνω. Και αυτό το συναίσθημα είναι κάτι που διακατέχει διάφορα σημεία του gameplay. Μπορείς μεν να αναβαθμίσεις την στολή σου, αλλά μόνο για τον κεντρικό χαρακτήρα και με σχετικά απλοϊκές αναβαθμίσεις. Μπορείς να ξεκλειδώσεις αυτές τις τέσσερις δυνάμεις κερδίζοντας XP από τις μάχες, όμως μαξάρεις XP στα ¾ του παιχνιδιού (αν όχι στα 3/5), με αποτέλεσμα οι τελευταίες 5-7 ώρες του τίτλου να μην έχουν να προσφέρουν κάτι στην εξέλιξη των χαρακτήρων και να εκμηδενίζει τον όποιο λόγο είχατε για εξερεύνηση.

Και όσον αφορά τους εχθρούς, αν και το παιχνίδι ξεκινάει δυνατά και με μεγάλη ποικιλία αντιπάλων, από ένα σημείο και μετά αρχίζει να ανακυκλώνει πολλούς από τους ίδιους αντιπάλους, ξεκάθαρο δείγμα έλλειψης χρόνου ή budget από τους δημιουργούς.

Από την άλλη όμως, βγάζουμε το ημίψηλο καπέλο μας και υποκλινόμαστε απέναντι στο ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ accessibility του παιχνιδιού. Εκεί που ελιτιστικοί gitgud-αδες κρύβουν τα κεφάλια τους στην άμμο, η Eidos ακολούθησε το παράδειγμα που είχε θεσπίσει στο Shadow of the Tomb Raider και έχει κάνει το πιο πλούσια παραμετροποιήσιμο difficulty setting που έχουμε δει ως τώρα, δίνοντας στον παίκτη τη δυνατότητα να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του πιο πολύ από ποτέ.

Η ίδια αγάπη στην εργονομία και στο accessibility υπάρχει και σε όλα τα άλλα επίπεδα των μενού, με τεράστια ελευθερία και δυνατότητες γύρω από το σετάρισμα του οπτικού αλλά ΚΑΙ του ηχητικού τομέα, καθώς και τη μεγαλύτερη γκάμα επιλογών γύρω από το στήσιμο των υποτίτλων που έχουμε δει ως τώρα. Άλλο ένα σημείο λοιπόν που η Eidos θέτει νέα standards για τη βιομηχανία και που πλέον θα κρίνουμε τα νέα παιχνίδια απέναντι σε αυτά που αντικρίσαμε στο Guardians of the Galaxy.

Μετά την αναπάντεχη επιτυχία του The Forgotten City μέσα στο καλοκαίρι, το Guardians of the Galaxy είναι η δεύτερη τόσο μεγάλη έκπληξη για το 2021. Ναι, είναι λίγο στάσιμο στον τομέα του gameplay και αυτό του στερεί μια θέση δίπλα σε θηρία όπως τα The Last of Us, Uncharted 4, Mass Effect κλπ. Από την άλλη, ο πανέμορφος κόσμος του, η υπέροχη μουσική του επένδυση, η αξιέπαινη προσπάθειά του για accessibility αλλά και η καλογραμμένη και πλούσια ιστορία του είναι όλα στοιχεία που αξίζουν τα σέβη μας.

Εκεί που το παιχνίδι όμως απλά απογειώνεται, είναι στους companions, τις συζητήσεις τους και την απόλυτα οργανική και αρμονική μεταφορά τους μέσα στον κόσμο του παιχνιδιού. Είναι κάτι πραγματικά μοναδικό για τα video games και ακόμα και αν δεν υπήρχαν όλα τα άλλα θετικά που αναφέραμε πιο πριν, αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό για να σας προτείνουμε να ασχοληθείτε με αυτόν τον τίτλο.

Δίπλα λοιπόν στο Batman Arkham Asylum και στο νέο Spider-Man, μπορούμε να πούμε ότι το Guardians of the Galaxy συμπληρώνει με άνεση την Αγία Τριάδα των super hero video games. Μακάρι να δούμε και άλλους τέτοιους τίτλους στο μέλλον.

Το Guardians of the Galaxy κυκλοφορεί από τις 26/10/21 για PS5, PS4, PC, Switch, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το Xbox Series με review code που λάβαμε από τη CD Media.

The post Guardians of the Galaxy | Review appeared first on GameOver.