Doom 3 VR – Review

Τι μπορούμε να πούμε για το Doom 3 VR που δεν έχει γραφτεί για το Doom 3 17 χρόνια τώρα; Ήταν ένα παιχνίδι-ορόσημο για τα FPS όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά. Ένα παιχνίδι που έθεσε νέα δεδομένα στην τεχνολογία των γραφικών εκείνης της εποχής και που έφερε ξανά στο προσκήνιο τον “μπαμπά” των FPS.

Και παρόλο που θυμόμαστε

ότι υπήρξε αρκετή γκρίνια από μερίδα του κοινού σε ό,τι αφορούσε την πορεία που διάλεξε να ακολουθήσει η id με τον σχεδιασμό του Doom 3 -οδηγώντας το προς horror μονοπάτια- η αξία του τελικά αποδείχτηκε μέσα στα χρόνια, με αποτέλεσμα να θεωρείται ακόμα και σήμερα από πολλούς ως ένα εξαιρετικό δείγμα και για τη σειρά αλλά και για την κατηγορία γενικότερα.

17 χρόνια μετά την αρχική του διάθεση, και αφού πέρασε από πολλές πλατφόρμες, το Doom 3 (μαζί με όλα τα expansions του) κλείνει τον κύκλο του φτάνοντας στο PSVR. Και η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές είχαμε σκεφτεί ότι το παιχνίδι αυτό θα ταίριαζε γάντι σε μια τέτοια πλατφόρμα. Με τα κλειστά περιβάλλοντά του, τους σκοτεινούς διαδρόμους, τους ρεαλιστικούς φωτισμούς και τις εντυπωσιακές μάχες (και έχοντας δει τι μπορεί να γίνει με την τεχνολογία, μέσα από το Doom VFR), χαρήκαμε όταν μάθαμε ότι το Doom 3 θα ερχόταν στην πλατφόρμα εικονικής πραγματικότητας της Sony. Χαρήκαμε όμως παίζοντάς το; Η απάντηση είναι λίγο περίπλοκη.

Το Doom 3 VR είναι, εν ολίγοις, το Doom 3 που ξέρετε στο σύνολό του, ίδιο και απαράλλαχτο, μαζί με τα δύο expansions του. Η ιστορία θέλει τον παίκτη να παίρνει το ρόλο ενός ανώνυμου πεζοναύτη, που φτάνει στον πλανήτη Άρη για να συμμετάσχει στις έρευνες τηλεμεταφοράς που γίνονται εκεί.

Το κακό είναι ότι οι έρευνες αυτές περιλαμβάνουν παράξενα πειράματα, τα οποία ανοίγουν μια πύλη προς την κόλαση. Εννοείται ότι, αφού βρήκαν την πόρτα ανοιχτή, τα δαιμονάκια άρπαξαν την ευκαιρία να βγουν βόλτα, και εναπόκειται στον πεζοναύτη μας να τα κρατήσει στον Άρη και να τα εμποδίσει από το να φτάσουν στη Γη και να φέρουν την Αποκάλυψη.

Το Doom 3 VR, λοιπόν, είναι το Doom 3 -απλά και ξεκάθαρα. Δεν έχει γίνει καμία προσθήκη, καμία αλλαγή, καμία βελτίωση. Αυτό, βεβαίως, λειτουργεί και θετικά αλλά και αρνητικά. Θετικά, διότι όλα όσα γνωρίζετε για το παιχνίδι (ή δεν γνωρίζετε, γιατί το 2004 που κυκλοφόρησε ενδεχομένως δεν είχατε γεννηθεί) έχουν περαστεί αυτούσια και στο ακέραιο στην έκδοση VR. Αρνητικά μπορεί να λειτουργήσει διότι όλα όσα γνωρίζετε για το παιχνίδι (ή δεν γνωρίζετε, γιατί το 2004 που κυκλοφόρησε ενδεχομένως δεν είχατε γεννηθεί) έχουν περαστεί αυτούσια και στο ακέραιο στην έκδοση VR.

Δεν υπάρχει λάθος στην παράγραφο που μόλις διαβάσατε. Η επιτυχία του Doom 3, το εξαιρετικό του περιβάλλον, τα υπέροχα για την εποχή που κυκλοφόρησε γραφικά, το γενικότερο game design, η μουσική, τα voice overs, η “corridor shooter” λογική του σχεδιασμού του, όλα όσα αγαπήσαμε τότε, έχουν περαστεί μέσα από έναν ικανοποιητικό κώδικα σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας. Αλλά ταυτόχρονα, όλα αυτά δείχνουν την ηλικία του τίτλου.

Σε αντίθεση με το Doom VFR, που παρά τα πολλά άλλα “αμαρτήματά” του ήταν ένα σύγχρονο παιχνίδι, το Doom 3 VR είναι πραγματικά γερασμένο οπτικά. Και αυτή η προχωρημένη ηλικία απλώς ενισχύεται στα μάτια μας όταν δεν παρακολουθούμε τη δράση σε μια τηλεόραση, αλλά βρισκόμαστε μέσα στον κόσμο του παιχνιδιού.

Ο αρχικός εντυπωσιασμός, το δέος και η ανατριχίλα που νιώθεις όταν μετά από 17 χρόνια είσαι πια μέσα (μέσα όμως) στους διαδρόμους της τρομακτικής βάσης του Άρη, σύντομα χάνεται και τη σκυτάλη παίρνει η απογοήτευση από τα απαρχαιωμένα flat textures, από το πόσο έντονα φαίνονται τα πολύγωνα στα μοντέλα των χαρακτήρων και από τα παρωχημένα εφέ των εκρήξεων.

Επιπροσθέτως, το παιχνίδι υποφέρει από σημαντικό πρόβλημα κλίμακας αφού ο παίκτης σχεδόν ποτέ δεν νιώθει σωστά τοποθετημένος στον χώρο σε σχέση με τους NPCs. Ενώ υπάρχει σωρεία VR ρυθμίσεων (περισσότερα για αυτό σε λίγο), η θέση του στον χώρο σε σχέση με τους άλλους χαρακτήρες, που είναι σαν γίγαντες με μικροσκοπικά κεφάλια, ζημιώνει σημαντικά το immersion.

Ευτυχώς, όμως, το υπέροχο shooting gameplay του Doom 3 δεν έχει γεράσει το ίδιο με την τεχνολογία των γραφικών του. Με τη χρήση του Aim Controller (και το τονίζουμε αυτό) το gameplay του Doom 3 VR είναι απόλαυση. Ειδικά από τη στιγμή που ο παίκτης βρίσκει την καραμπίνα και μετά, η αίσθηση που αποκομίζει είναι κορυφαία αφού ο χειρισμός που έχει εφαρμοστεί λειτουργεί σχεδόν άψογα.

Οι ρυθμίσεις ύψους για τη θέση μας στον χώρο, για την περιστροφή (σε τεταρτημόρια, για να μειωθεί ο ίλιγγος ή με απολύτως ελεύθερη κίνηση), το reload, η ενεργοποίηση του φακού, το γενικότερο shooting, το τρέξιμο, η γρήγορη περιστροφή… όλα λειτουργούν ιδανικά, προσφέροντας μια VR εμπειρία που ενδεχομένως να μην είναι κατάλληλη για όλους (το Doom 3 VR είναι γρήγορο, έντονο και τρομακτικό παιχνίδι…), αλλά όσοι το αντέχουν, σίγουρα θα το απολαύσουν.

Πρέπει ωστόσο να τονίσουμε ότι με το DualsShock ενώ το παιχνίδι παίζεται χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, αυτό που λέμε “immersion”, η αίσθηση του “ρεαλισμού” ότι κρατάς ένα όπλο στα χέρια και βρίσκεται μέσα σε μια μάχη, με δαίμονες να σε περιτριγυρίζουν, και εσένα να κραδαίνεις ένα όπλο που φτύνει φωτιά καταπάνω τους, απλά δεν υφίσταται στον ίδιο βαθμό όπως όταν κάνεις χρήση του Aim Controller.

Και που καταλήγουμε λοιπόν; Αξίζει η έκδοση του Doom 3 σε VR περιβάλλον; Θα λέγαμε πως ναι. Το Doom 3 είναι ένα παιχνίδι μεγάλης ιστορικής σημασίας, που έτσι και αλλιώς θα πρέπει να παίξει κάποιος ενώ η μεταφορά του σε VR περιβάλλον είναι ικανοποιητική. Το gameplay του παραμένει απολαυστικό, το ίδιο και η ατμόσφαιρά του, και αυτά είναι τα δύο στοιχεία που το σώζουν θα λέγαμε, αφού από τη στιγμή που δεν έγιναν οπτικές αναβαθμίσεις ή κάποιου τύπου “remastering”, ο οπτικός τομέας του έχει, δυστυχώς, μείνει στο 2004.

To Doom 3 VR κυκλοφορεί από τις 29/3/21 για το PS4 (PSVR). Το review βασίστηκε σε review code που λάβαμε από την AVE.

The post Doom 3 VR – Review appeared first on GameOver.