Burnout Paradise Remastered

Το κορυφαίο arcade racer είναι και πάλι εδώ.

Έχουν περάσει 10 χρόνια από την κυκλοφορία του Burnout Paradise, και παρά το γεγονός πως πολλές εταιρίες προσπάθησαν να καταθέσουν τη δική τους arcade πρόταση μέσα στα χρόνια, στοχεύοντας προς την κορυφή, σχεδόν καμία δεν κατάφερε να εκτοπίσει το δημιούργημα της Criterion από την ιδιαίτερη θέση που κατέχει στην καρδιά μας. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, το Paradise ξεχώρισε γιατί ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος ξεκάθαρο προς το κοινό, προσφέροντας 100% καθαρόαιμη arcade δράση

Μάλλον το γεγονός πως η κατηγορία των racing games κατατάσσεται ανάμεσα στις πλέον δημοφιλείς και παλιότερα η πίτα έπρεπε να μοιραστεί σε πολλά κομμάτια, οι περισσότερες εταιρίες κυνηγούσαν κάτι το φανταχτερό, κάτι "επίσημο", προσπαθώντας να τραβήξουν την προσοχή των παικτών. Η Criterion, όμως, από την αρχή κινήθηκε στον εντελώς αντίθετο άξονα. Από το πρώτο Burnout για τα PlayStation 2, Xbox και GameCube, μέχρι και το Paradise, η βρετανική ομάδα ανάπτυξης έστρεψε την προσοχή της στις υψηλές ταχύτητες και στα ατελείωτα power-slides, απαιτώντας από τον καθένα να είναι 100% συγκεντρωμένος, γιατί παρά την arcade φύση, ο χειρισμός αλλά και η επιθετική ΑΙ δεν άφηναν ποτέ περιθώρια για χαλάρωση.

Αναμενόμενα στο Burnout Paradise Remastered ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει, μία επιλογή που κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν δίκοπο μαχαίρι, αλλά ευτυχώς, τελικά εδώ σχεδόν τα πάντα γέρνουν προς την θετική πλευρά των πραγμάτων. Βέβαια, ο όρος "Remastered" δεν είναι και τόσο σαφής, μιας και μία απλή ένδειξη "HD" θα ήταν αρκετή για να δικαιολογήσει επακριβώς τη συγκεκριμένη επανακυκλοφορία. Με δύο λόγια, η Stellar Entertainment, πρακτικά, ανέβασε μόνο την ανάλυση του τίτλου (και τα frames όταν το παιχνίδι "τρέχει" σε PS4 Pro και Xbox One X), πρόσθεσε όλα τα DLC και προέκυψε αυτή η "νέα" πρόταση. Ουσιαστικά, αυτό είναι και το μοναδικό παράπονο που μπορεί να διατυπωθεί για το παιχνίδι, διότι αναμφίβολα η αρχική δημιουργία ήταν εξαιρετική. Γνώμη μας είναι πως μερικές πινελιές δεξιά και αριστερά θα απογείωναν τον τίτλο, αλλά ακόμα και έτσι τα περιθώρια για παράπονα είναι λίγα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Η επιστροφή, λοιπόν, στην Paradise City συνοδεύεται και πάλι από το ομώνυμο τραγούδι των Guns ‘n Roses, πριν ο ραδιοφωνικός παραγωγός αναλάβει να ανοίξει το στόμα του –και αργήσει πολύ να το κλείσει- καλωσορίζοντας του παίκτες. Η αρχή θα γίνει με ένα ταλαιπωρημένο muscle car, όπου η χαμηλή του ταχύτητα και η αντοχή στα χτυπήματα θα αποτελέσουν την καλύτερη δυνατή εξοικείωση με το μοντέλο χειρισμού. Ο παίκτης πληροφορείται πως απλά και μόνο περνώντας από ένα βενζινάδικο το turbo boost θα γεμίζει, ενώ αντίστοιχα μία διέλευση από ένα συνεργείο θα επισκευάζει αυτόματα όλες τις ζημιές και, γενικότερα, θα κατανοήσει πως ο τίτλος θα τον κρατάει σε μία διαρκή εγρήγορση, δίχως στάσεις και άσκοπες περιπλανήσεις.

Από την πρώτη κιόλας διαδρομή θα γίνει σαφές πως στους αγώνες επικρατεί ένας μικρός χαμός και υπεύθυνοι για αυτό είναι οι υψηλές ταχύτητες και η επιθετική συμπεριφορά των αντιπάλων. Ο παίκτης θα ξεκινήσει έχοντας στην κατοχή του μια απλή άδεια οδήγησης, η οποία σταδιακά θα αναβαθμίζεται, ακολουθώντας την πρόοδο του τίτλου, ξεκλειδώνοντας παράλληλα ολοένα και περισσότερες –και σαφέστατα δυσκολότερες- δοκιμασίες. Το Burnout Paradise ξεφεύγει από την λογική των περισσότερων τίτλων στην κατηγορία και δεν περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στους αγώνες που έχουν σαν σκοπό την κατάληψη της πρώτης θέσης. Η ενότητα Road Rage δίνει έναν "πολεμικό" χαρακτήρα, μιας και καλεί τον παίκτη να καταστρέψει όσο το δυνατόν περισσότερους αντιπάλους εντός περιορισμένου χρονικού πλαισίου. Τα ύπουλα χτυπήματα δίνουν και παίρνουν και όταν τελικά ένα όχημα καταστραφεί, η αίσθηση της ικανοποίησης, συνοδευόμενη από το γνωστό slow motion καταστροφής, παραμένει ακόμα και σήμερα απίστευτα εθιστική.

Προωθώντας ακόμα περισσότερο τον βίαιο χαρακτήρα του Paradise, οι αγώνες επιβίωσης επιστρέφουν και έτσι ο παίκτης θα πρέπει να φτάσει στο σημείο τερματισμού ανέπαφος και όσο το δυνατόν ταχύτερα, γιατί τα οχήματα που τον καταδιώκουν είναι περισσότερο ανθεκτικά από το δικό του. Οι time trials δεν θα μπορούσαν να λείψουν, όπως και τα αντίστοιχα stands, με συγκεκριμένα ακροβατικά να αποφέρουν πόντους και τελικά νίκες που με τη σειρά τους θα αναβαθμίσουν την άδεια οδήγησης. Μπορεί όλα τα παραπάνω να μην ακούγονται πρωτότυπα, αλλά τη διαφορά κάνει η πόλη στην οποία διεξάγονται. Η Paradise City μπορεί πλέον σαν έκταση να μην μπορεί να συγκριθεί με τις αντίστοιχες που συναντάει κανείς στις πρόσφατες προτάσεις Need for Speed για παράδειγμα, αλλά συνεχίζει να παρουσιάζει μία ιδιαιτερότητα. Ουσιαστικά, είναι από την αρχή διαθέσιμη σε όλο της το εύρος κάτι που θα πονοκεφαλιάσει ευχάριστα του παίκτες.

Πρακτικά, οι αγώνες απαιτούν τη μετάβαση από το ένα σημείο της πόλης σε κάποιο άλλο. Προκαθορισμένη διαδρομή δεν υπάρχει, παρέχοντας στον καθένα την ελευθερία να επιλέξει ο ίδιος το πώς θα κινηθεί, εκμεταλλευόμενος τα αμέτρητα short cuts, εκτελώντας big jumps ή κάνοντας την φιγούρα του με εντυπωσιακά ακροβατικά. Αόρατοι τοίχοι ή ενδείξεις στις στροφές απουσιάζουν παντελλώς, μόνο το φλας θα προσπαθήσει να υποδείξει την προτεινόμενη -αλλά όχι αναγκαστική- πορεία του οχήματος σε μια διασταύρωση, οπότε η αίσθηση της ελευθερίας είναι διάχυτη παντού και γνώμη μας είναι πως ακόμα και μέχρι σήμερα, κανένας ανταγωνιστής δεν έχει καταφέρει να προσφέρει κάτι ανάλογο σε racing τίτλο.

Στο Burnout Paradise Remastered πρωταγωνιστής είναι οι υψηλές ταχύτητες, οπότε ο παίκτης θα πρέπει να εξοικειωθεί γρήγορα με το ακριβέστατο μοντέλο χειρισμού. Η μπάρα του turbo boost θα φορτίζεται όσο θα εκτελούνται ακροβατικά ή power slides, οπότε όταν έρθει η ώρα και ενεργοποιηθεί, θα ξεκινήσουν οι… χαμηλές πτήσεις. Φυσικά, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα θα πρέπει να "παίζουμε" συνεχώς με το πίσω μέρος του αυτοκινήτου, εκτελώντας, όπου αυτό είναι δυνατό, πλαγιολισθήσεις, μην επιτρέποντας στη μπάρα να αδειάζει. Υπεύθυνος για αυτό το συνεχόμενο άγχος –με την θετική πλευρά του όρου- είναι η επιθετική οδήγηση των αντιπάλων, που δεν θα αφήσουν τίποτα στην τύχη και, γενικά, θα δοκιμάσουν στο μέγιστο τις ικανότητες των παικτών.

Δίχως να χρησιμοποιεί αθέμιτα μέσα, η AI είναι τόσο άψογα ρυθμισμένη που δημιουργεί συνεχώς τη σωστή ένταση, την απαραίτητη αδρεναλίνη, δίχως στραβοπατήματα ή ύπουλες κινήσεις. Στόχος όλων θα είναι η πρώτη θέση, οπότε είναι σύνηθες φαινόμενο τα αντίπαλα οχήματα να συγκρούονται μεταξύ τους, να υπάρχει ανταγωνισμός και ο παίκτης δικαιολογημένα να μην νιώθει πως όλοι κινούνται εναντίον του. Όσο η πρόοδος του παίκτη αυξάνεται, ολοένα και περισσότερα events θα εμφανίζονται στο χάρτη της πόλης, ενώ αξίζει να ειπωθεί πως είναι στην κρίση του καθένα ποιο θα επιλέξει. Σε κάθε διασταύρωση, πρακτικά, θα υπάρχει και ένας αγώνας, όπου ανάλογα με το χρώμα του εικονιδίου, αυτός θα είναι είτε ενάντια στους αντιπάλους, είτε ένα αγώνας road rage ή κάποιος άλλος από αυτούς που αναφέρθηκαν προηγουμένως.

Ορισμένα αγωνίσματα απαιτούν συγκεκριμένα οχήματα, οπότε υπάρχει και το ανάλογο βάθος και στρατηγική -πέρα από τις υψηλές ταχύτητες. Και αν στο παρελθόν η απουσία του ήταν ένας σημαντικό εμπόδιο, το Remastered ευτυχώς προσφέρει την επιλογή restart αν κάποιος αγώνας δείχνει να είναι χαμένος. Όσοι ασχολήθηκαν με τον αρχικό τίτλο, θα θυμούνται πως όσο η άδεια οδήγησης του παίκτη ανεβαίνει επίπεδα, ολοένα και περισσότερα νέα οχήματα θα κάνουν την εμφάνισή τους. Τότε ο τίτλος είχε την απαίτηση από τον παίκτη να τα εξουδετερώσει με τους γνωστούς πλέον τρόπους και κατόπιν να τα προσθέσει στο γκαράζ του. Η ίδια λογική ακολουθείται και σήμερα, μέχρι να επισκεφθεί κάποιος την junk yard και με έκπληξη συνειδητοποιήσει πως τα πάντα -ή τουλάχιστον τα περισσότερα- είναι διαθέσιμα από την αρχή!

Προσπερνώντας αυτό το παράδοξο, είναι αναγκαίο να σημειωθεί πως όλα τα οχήματα που έχουν κατά καιρούς διατεθεί μέσω DLC έχουν συμπεριληφθεί στο Remastered και όπως και στο παρελθόν είναι χωρισμένα σε πέντε κατηγορίες. Την παράσταση κλέβουν οι μοτοσυκλέτες, και παρά το γεγονός πως τα πάντα κινούνται στην σφαίρα της φαντασίας, οι πιο παρατηρητικοί θα διακρίνουν ορισμένες ομοιότητες με την πραγματικότητα. Φυσικά, για να υπάρξει μία ισορροπία, στους αγώνες συμμετέχουν μόνο οχήματα της ίδιας κατηγορίας, αν και θεωρούμε πως λόγω της arcade φύσης, θα μπορούσε η ομάδα ανάπτυξης να εμφανιστεί περισσότερο απελευθερωμένη και να πειραματιστεί λίγο παραπάνω.

Το Burnout Paradise Remastered, πέρα από την Paradise City, προσφέρει και το Big Surf Island, ένα χορταστικότατο add-on, που ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα ξεπερνάει κατά πολύ τα δεδομένα ενός απλού DLC. Η έκταση του συγκεκριμένου νησιού αγγίζει σε μέγεθος περίπου τα 2/3 της Paradise City, οπότε τα αγωνίσματα αλλά και η διάρκεια ενασχόλησης φαντάζουν ακόμα περισσότερα. Το μόνο κακό είναι πως ουσιαστικά αυτές οι δύο περιοχές δεν επικοινωνούν μεταξύ τους αλλά αποτελούν ξεχωριστή επιλογή από το κεντρικό μενού. Αν όλα τα παραπάνω δεν είναι αρκετά, το Burnout Paradise Remastered προσφέρει και την Start a Party επιλογή, μία ενότητα όπου δύο φίλοι θα μπορούν να αναμετρηθούν σε μία σειρά από δοκιμασίες, είτε σε τοπικό δίκτυο ο ένας μετά τον άλλο, είτε δικτυακά. Πέρα από αυτό, το multiplayer έχει ενσωματωθεί διακριτικά μέσα στο κυρίως Paradise City mode και, πρακτικά, ο παίκτης μπορεί ανά πάσα στιγμή να μεταβεί σε έναν αγώνα multiplayer. Αυτοί οι αγώνες είναι απαλλαγμένοι από πάσης φύσεως τεχνικά προβλήματα, οπότε μέχρι και οκτώ άτομα θα είναι σε θέση να κονταροχτυπηθούν σε ένα από τα βασικά modes του τίτλου.

Ο arcade χαρακτήρας του Burnout Paradise Remastered ενισχύεται ακόμα περισσότερο από το ακριβέστατο σύστημα χειρισμού, που πρακτικά αξιοποιεί μόνο τρία κουμπιά: ένα για το γκάζι, ένα ακόμα για το turbo boost και, τέλος, ένα για το φρένο, που πρακτικά έχει μία διαφορετική λειτουργία. Ουσιαστικά, ο παίκτης δεν θα χρειαστεί ποτέ να φρενάρει βίαια, αλλά απεναντίας ίσα που θα το "τσιμπήσει", ώστε να βοηθήσει το όχημά του να εκτελέσει ένα power slide. Η δημιουργία της Criterion ολοκληρώνεται από έναν τεχνικό τομέα που πλέον αδυνατεί να εντυπωσιάσει αν και δεν εμφανίζει κάποια προβλήματα. Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, η μόνη ουσιαστική διαφορά σε σχέση με το παρελθόν είναι η υψηλότερη ανάλυση και τίποτα περισσότερο. Ορισμένοι προβληματικοί φωτισμοί μεταφέρθηκαν αυτούσιοι, η κίνηση στους δρόμους συνεχίζει να είναι αραιή, όμως οι αγώνες συνοδεύονται από υψηλότατες ταχύτητες, δίχως το παραμικρό frame drop. Οι συγκρούσεις, το σήμα κατατεθέν της σειράς, έχουν αποδοθεί με υπέροχο τρόπο, αν και όταν απομακρύνονται οι λαμαρίνες, τα μηχανικά μέρη δεν μπορούν να κρύψουν την ελαφρώς χοντροκομμένη εικόνα τους, ενώ η απουσία μίας βασικής φιγούρας οδηγού συνεχίζει να φαντάζει ως μία περίεργη επιλογή.

Στον τομέα του ήχου την παράσταση αναμενόμενα κλέβουν οι μουσικές επιλογές που συνοδεύουν τους αγώνες, με την ΕΑ να υπενθυμίζει στους μεγαλύτερους πως κάποτε ήταν ένα από τα δυνατά της χαρτιά στους τίτλους της. Σε υψηλά επίπεδα κινούνται και τα διάφορα εφέ, όπως αυτά των συγκρούσεων αλλά και των ελαστικών, αν και ο υπερβολικά ενθουσιώδης εκφωνητής -που αναλύει συνεχώς τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά- καταντάει σύντομα ανυπόφορος. Το Burnout Paradise Remastered είναι μία επανακυκλοφορία που πραγματικά αξίζει να βρίσκεται στην αγορά. Η EA θέλει με αυτό τον τρόπο να υπενθυμίσει στο κοινό το πώς πρέπει να είναι ένα καθαρόαιμο arcade racer, που με τη σειρά του ξέρει τι θέλει και πώς να το επιτύχει. Γνώμη μας είναι πως περιθώρια για βελτιώσεις υπήρχαν, αλλά ακόμα και έτσι πρόκειται για μία δημιουργία που επιβάλλεται να υπάρχει στη συλλογή όλων των φίλων των τεσσάρων τροχών και της αγνής, arcade διασκέδασης.

To review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.