9 Monkeys of Shaolin – Review

I know kung-fu!

Είναι πραγματικά μεγάλη κουβέντα, ίσως ατελείωτη, να προσπαθήσει κανείς να αποτιμήσει, ή ακόμα χειρότερα να ιεραρχήσει, τα συστατικά που πρέπει να έχει ένας indie τίτλος για να πετύχει. Μεγάλη όσο και η θάλασσα των ανεξάρτητων παραγωγών videogames που καθημερινά βλέπει κανείς στα διάφορα ψηφιακά καταστήματα και clients που χρησιμοποιεί.

Σίγουρα, πάντως, ένας βασικός άξονάς της θα αφορούσε στο γεγονός ότι ένας καλοφτιαγμένος, καλοσχεδιασμένος κόσμος ή ένας σύνολο δεμένων στιβαρών μηχανισμών gameplay, από μόνα τους, δεν είναι στοιχεία που απαραίτητα θα επιτρέψουν σε

έναν τίτλο να ξεχωρίσει και να αναδυθεί ψηλότερα από τους υπόλοιπος χιλιάδες ανταγωνιστές στην κατηγορία του, και ότι μάλλον είτε θα πρέπει να αναζητήσει ένα επιπλέον ειδοποιό χαρακτηριστικό που θα του δώσει την ευκαιρία για περαιτέρω αναγνώριση ή τουλάχιστον θα πρέπει να παραδίδει ένα αποτέλεσμα που να τα καταφέρνει σε παραπάνω από έναν από τους προαναφερθέντες τομείς. Το 9 Monkeys of Shaolin, εκ προοιμίου, ξεκαθαρίζεται ότι είναι ένα διασκεδαστικό και φιλότιμο παιχνίδι σε αυτά που προσφέρει. Είναι όμως αρκετά αυτά για να αναζητήσει το κάτι παραπάνω;

Tο 9 Monkeys of Shaolin, ο μόλις δεύτερος τίτλος της ρωσικής ομάδας Sobaka Studio που βρίσκει το δρόμο για τη κυκλοφορία του σε PC και κονσόλες με τη βοήθεια της Koch Media, δηλώνει ως ένα κλασικό side-scrolling beat-em-up εγχείρημα, με έμφαση σε ένα απλό, πλήν συνεκτικό, σύστημα μάχης. Το setting του τοποθετείται στη Μεσαιωνική Κίνα, εκεί όπου ο νεαρός ψαράς Wei Cheng θα ξεκινήσει το ταξίδι του για την πλήρη μεταμόρφωσή του σε Shaolin master με σκοπό την εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα του.

Ορμώμενοι από αυτό, να ξεκαθαρίσουμε ότι το παραπάνω είναι και το μοναδικό σημείο της ιστορίας που θα συγκρατήσει πιθανότατα κανείς κατά την ενασχόλησή του με το παιχνίδι, καθώς ο τίτλος καταπίανεται με το θέμα “πλοκή” εντελώς επιδερμικά και επιπόλαια, με ένα τυπικό, άνευρο σενάριο να συνοδεύει μέσα από αδιάφορες αφηγήσεις πάνω από στατικές εικόνες και ερμηνευτικά χλιαρούς διαλόγους. Δεν είναι το πρώτο indie που στερείται ουσιαστικής ιστορίας, αλλά όπως προαναφέρθηκε, αν θέλει ένας τίτλος να επιζητήσει με αξιώσεις την προσοχή και τα χρήματα ενος καταναλωτή, οφείλει τουλάχιστον να κρατήσει όλους τους τομείς του σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο. Παρά την αρχική διάθεση του παιχνιδιού να διατηρήσει κάποια αληθοφάνεια στην ιστορία του, αναφερόμενο σε πραγματικά γεγονότα (αναφερόμενο στους Κινέζους πειρατές του 16ου αιώνα Wokou), σύντομα εισάγει στοιχεία μαγείας και υπερφυσικού στον κόσμο του.

Ο τίτλος του Sobaka Studio αποτελείται από κλειστά levels, στα οποία ο παίκτης αποκτά πρόσβαση από το κεντρικό hub του παιχνιδιού και χωρίζεται σε πέντε chapters, με κάθε ένα από αυτά να φέρνει τον ήρωά μας αντιμέτωπο με διαφορετικές clan αυξανόμενου επιπέδου δυσκολίας. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί ότι ο γράφων δεν θυμάται να συνάντησε σε άλλο παιχνίδι πιστότερη τήρηση στην εφαρμογή του γνωρίσματος ενός genre. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι η ρωσική ομάδα εφάρμοσε κυριολεκτικά τον όρο side-scrolling και δεν μπήκε καν στον κόπο να σχεδιάσει levels.

Τα επίπεδα του παιχνιδιού, με ελάχιστες έως καθόλου εξαιρέσεις, είναι διάδρομοι που διασχίζει ο παίκτης με φορά από αριστερά προς τα δεξιά της οθόνης του, πολεμώντας εχθρούς, απλά με διαφορετικό skin. Είναι πραγματικά αξιοπερίεργη η τόσο έντονη έλλειψη της οιασδήποτε διαφοροποίησης στο σχεδιασμό των επιπέδων. Δυστυχώς, σε εποχές όπου το side scrolling είδος έχει ζήσει στιγμές Hollow Knight και Ori and the Blind Forest, τέτοια λάθη δεν παραβλέπονται εύκολα.

Το δυνατό χαρτί του 9 Monkeys of Shaolin είναι η μάχη του. Εδώ έχει γίνει καλή δουλειά και αυτό φαίνεται από τις πιο απλοϊκές μορφές της μάχης στην αρχή του παιχνιδιού μέχρι τις πιο περίτεχνες, δυσκολότερες αναμετρήσεις αργότερα. Παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα που δεν έχουμε ξαναδεί, το σωστό δέσιμό του με τον αριθμό τον εχθρών και τις διαστάσεις του ψευδο-3D διαδρόμου που κινείται ο παίκτης, κάνει την όλη μάχη ισορροπημένη, ευχάριστη στο μάτι και με αρκετή πρόκληση σε όλο το εύρος επιπέδων δυσκολίας που προσφέρεται.

Η μάχη αποτελείται από τρεις βασικές επιθέσεις, ένα κουμπί αποφυγής (dodge) και ενα άμυνας (parry). Κάθε επίθεση, συνδυαζόμενη με ένα από τα δύο trigger buttons, πραγματοποιεί μια παραλλαγή της αρχικής κίνησης, που χρησιμοποιεί το Qi energy του χαρακτήρα (τη μαγική ενέργειά του δηλαδή, την μπάρα της οποίας γεμίζει όσο πολεμά). Αυτός ο μηχανισμός πολλαπλασιάζει στην ουσία τις τρεις βασικές κινήσεις μάχης επί του 3 (αλλές δύο τριάδες δηλάδη), παρέχοντας τελικά μια ποικιλία εννιά διαφορετικών επιθέσεων. Οι πολυάριθμες επιθέσεις με διαφορετικές ιδιότητες κάθε μια (άλλη τραβάει κοντά τους εχθρούς, άλλη τους κάνει να αιωρούνται κ.ο.κ.) δίνει μια εξαιρετική ποικιλία στη μάχη του τίτλου, φτιάχνοντας μια όμορφη χορογραφία γεμάτη αποφυγές, άμυνες και διαφορετικούς ευφάνταστους συνδυασμούς κατατρόπωσης των αντιπάλων.

Ειδικά στα τελευταία επίπεδα του τίτλου, όπου οι εχθροί είναι ισχυροί και έρχονται σε μεγάλους αριθμούς, το πεδίο μάχης αποτελεί καμβά για τη φαντασία του παίκτη και τον τρόπο κίνησής του στη μάχη. Παράλληλα, στο τέλος κάθε chapter υπάρχει και ένα boss, η εμπειρία του οποίου όμως δεν προσφέρει κάτι το διαφορετικό. Περισσότερο σαν ενα ενισχυμένο mob θα χαρακτηριζόταν.

Πέραν της μάχης, ωστόσο, το 9 Monkeys of Shaolin δεν έχει ειλικρινά τίποτα παραπάνω να προσφέρει. Ούτε ίχνος εξερεύνησης, ούτε γεύση από platforming, και με ένα πρακτικά ανούσιο σύστημα leveling και εξοπλισμού του χαρακτήρα (ακόντιο-κολιέ-παππούτσια όλα με διαφορετικές ιδιότητες), τα θεμέλια του τίτλου μοιάζουν μη-ικανά να σηκώσουν το βάρος της διασκέδασης. Παρά τη μικρή χρονική διάρκειά του και την ικανοποιητική μάχη του, η μονοτονία στο gameplay κουράζει και κάνει επίπονα αισθητή την επανάληψή του. Η μόνη αξία επανάληψης που ίσως βρεί κανείς στον τίτλο είναι το co-op σύστημα που προσφέρει (local & online), που λειτουργεί στρωτά και δίκαια για τους παίκτες αλλά χωρίς να προσθέτει στην αρχική εμπειρία.

Στα της αισθητικής του τίτλου, αυτή φέρνει σε ατμόσφαιρα κλασικής 70s kung fu movie, με τη μάχη να μοιάζει βγαλμένη κατευθείαν από το αλφαβητάρι του Jakie Chan. Κατά τα άλλα, τα περιβάλλοντα των επιπέδων κινούνται και αυτά σε ιδιαίτερα ασφαλή και αδιάφορα μονοπάτια, χωρίς να προσφέρουν κάτι αξιομνημόνευτο. Από ανοιχτούς χώρους λιβαδιών και επαρχιακών δρόμων, μέχρι κλειστά μοναστήρια και παλάτια, το background κάθε επιπέδου περνά εντελώς απαρατήρητο αφού ούτε επηρεάζει καθόλου την ουσία του gameplay ούτε αποτελεί ιδιαίτερο σχεδιαστικό επίτευγμα.

Εν κατακλείδι, λοιπόν, το 9 Monkeys of Shaolin είναι, όπως εξ αρχής ξεκαθαρίστηκε, ένα ευχάριστο παιχνίδι, με ένα “γεμάτο” και ελκυστικό σύστημα μάχης, ικανό να χαρίσει ορισμένες πολύ καλές στιγμές. Δυστυχώς, όμως, αδυνατεί να ξεχωρίσει σε κάποιον από τους υπόλοιπους τομείς του, χάνοντας έτσι την ευκαιρία για το κάτι παραπάνω, εμπίπτοντας έτσι στην κατηγορία του “μέτριου”.

To 9 Monkeys of Shaolin κυκλοφορεί από τις 16/10/2020 για PS4, PC, Xbox One και Switch. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4, με review code που λάβαμε από την Enarxis Dynamic Media.

The post 9 Monkeys of Shaolin – Review appeared first on GameOver.