R.I.P. Harris Savides (1957-2012)

Απεβίωσε στις 9 Οκτώβριου μετά από μάχη με τον καρκίνο και σε ηλικία μόλις 55 ετών, ο ελληνοκυπριακής καταγωγής και γεννημένος στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης σημαντικός κινηματογραφιστής Harris Savides, O Savides, πριν δουλέψει δίπλα στα σημαντικότερα νέα ονόματα του νέου αμερικάνικου σινεμά, είχε μια σημαντική και πολυβαραβευμένη καριέρα ως φωτογράφος μόδας και διευθυντής φωτογραφίας σε μουσικά και διαφημιστικά βίντεο.

Πιο συγκεκριμένα αναφερόμαστε στα σκηνοθετημένα από το Mark Romanek (που πέρασε στη σκηνοθεσία ταινιών

και μας έδωσε το ενδιαφέρον Never Let Me Go) βίντεο για το ‘Rain’ και το ‘Bedtime Stories’ της Μadonna, τα οποία αποκτήθηκαν και από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, αλλά και στο ‘Closer’ των Νine Inch Nails.

Για το ‘Everybody Hurts’ των REM κέρδισε το ένα από τα τρια ΜΤV βραβεία για καλύτερη φωτογραφία μουσικού βίντεο (ο μόνος που έχει επιτύχει κάτι τέτοιο, με τα άλλα δύο βραβεία να του απονέμονται για το ‘Bedtime Stories’ και το το ‘Criminal’ της Fiona Apple) ενώ άλλα βίντεο του που ξεχωρίζουν είναι το ‘Goin’ Out West’ του Τοm Waits που ξεχωρίζει και ο ίδιος, μια πιο σκοτεινή και μινιμαλιστική δουλειά του, αλλά και το ‘Like A Rolling Stone’ των Stones, σε σκηνοθεσία του πιο γνωστού κινηματογραφιστή που άρχισε από μουσικά βίντεο και πέρασε στις μεγάλου μήκους, του Michel Gondry. Μετά και από συνεργασίες με τον Wong-Kar Wai για διαφήμιστικό αυτοκινήτων αλλά και με τον Αυστραλό John Hillcoat (προσωπική αδυναμία μετά τα The Proposition και The Road) για διαφημιστικά τζην, πέρασε στη διεύθυνση φωτογραφίας ταινιών μεγάλου μήκους.

Από τις μεγάλου μήκους του λοιπόν ιδιαίτερη μνεία αξίζει να κάνουμε στη συνεργασία του με τον προστατευόμενο του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά (όχι και τόσο νέο πια) Gus Van Sand με τον οποίο συνεργάστηκε σε έξι ταινίες από τις πιο ερμητικές του (Gerry, Elephant και Last Days) μέχρι τις πιο προσβάσιμες και χολιγουντιανές Finding Forrester και Milk και το πιο πρόσφατό του Restless. Στο Milk ξεχώρισε για το πειστικό 70s λουκ της ταινίας ενώ άλλη μια ταινία στη φιλμογραφία του που ξεχωρίζει είναι το ψηφιακό και πολύ υποτιμημένο Zodiac του David Fincher (δεύτερη συνεργασία τους μετά το The Game). Δις δούλεψε και με την αγαπημένη κόρη του αμερικανικού σινεμά, τη Σοφία Κόπολα: στο Somewhere  και στο πιο πρόσφατό της Τhe Bling Ring που έμελε να είναι και το κύκνειο άσμα του και θα βρει διανομή μέσα στον επόμενο χρόνο.

Το χάρισμα ενός καλού διευθυντή φωτογραφίας είναι η προσαρμοστικότητα σε κάθε σκηνοθέτη η οποία όμως δεν αναιρεί τα προσόντα του στη σύνθεση των πλάνων, στην προσαρμοστικότητα και την άναδειξη διαφορετικών φωτισμών (η Κόπολα αναφέρει πχ πόσο καλά φωτογράφιζε ο Savides με φυσικό φως). Ο Savides ήταν ο απόλυτος κύριος της κάμερας του είτε μιλάμε για σούπερ στυλιζαρισμένα πλάνα είτε για δωρικό μινιμαλισμό και αργούς ρυθμούς κινηματογράφησης.

Ενδεικτικά αναφέρουμε άλλες ετερόκλητες μεταξύ τους αλλά οπτικά εξαιρετικές πάντοτε ταινίες του: το άνισο Birth με τη Νico