Greek2Speak: Στέρεο Νόβα – Τέλσον

Η κατασκευή πορτρέτων για αγαπημένα πράγματα είναι αβέβαιη υπόθεση. Δεν είναι κι εύκολο να αναπαραστήσεις κάτι που λατρεύεις δίχως να σου μπουν ιδέες πως το αποτέλεσμα θα καταλήξει λειψό και θα επιδέχεται συνεχείς βελτιώσεις. Αν, λοιπόν, προσπαθούσε κανείς να αποτυπώσει με λέξεις το μεγαλείο των Στέρεο Νόβα, θαρρώ πως θα είχε ενδοιασμούς για το κατά πόσο αυτό που καταθέτει αντιπροσωπεύει τον αντίκτυπο του γκρουπ.

Απ’ την άλλη, όμως, αυτό που μετρά είναι η επίδραση της εκάστοτε μουσικής στην ψυχοσύνθεση του καθενός. Με αυτό κατά νου μπορείς να αντιμετωπίσεις τα διλλήματα περί της σπουδαιότητας

Τα ελληνικά 90s σημαδεύτηκαν απ’ την δραστηριότητα των ΣΝ. Πολλοί θεωρούν μνημείο και απόσταγμα καλλιτεχνικής υπεροχής το παρθενικό ομώνυμο άλμπουμ αυτών. Άλλοι πάλι θα θυμούνται το Ντισκολάτα ως μια ανάμνηση τόσο έντονη που ξαναζεί κάθε στιγμή μέσα στον ασφυκτικό κλοιό των μεγαλουπόλεων. Εκεί που όλα κινούνται γρήγορα και τα καρέ αλλάζουν πριν καν το αντιληφθείς, οι νευρώσεις πληθαίνουν μέρα με τη μέρα. Κι ο Ασύρματος Κόσμος, έχει την τιμητική του στη συνείδηση των μυημένων που θα ήθελαν να αρπάξουν ένα Μοτοκούζι και να διασχίσουν την απόσταση που τους χωρίζει απ’ την δική τους ευτυχία. Λίγο παραπέρα, το τέταρτο πλήρης διάρκειας άλμπουμ τους συγκεντρώνει μιαν αλλιώτικη ματιά. Ίσως κατά κάτι πιο ώριμη και κατασταλαγμένη, μέσα στις αυτοσχεδιαστικές του αναπτύξεις. Πάνω σε αυτές βασίζεται κι η διαπίστωση που θέλει το Τέλσον να αποτελεί τη λιγότερο προσβάσιμη κατάθεση του συγκροτήματος.

Το Τέλσον συνιστά ένα ηχογράφημα που βρίθει σε εικόνες. Ακόμα κι αν ο Κωνσταντίνος Βήτα επιλέγει να μην εκτεθεί επαρκώς λεκτικά, εικονογραφώντας με γλαφυρότητα το προσωπικό του σύμπαν όπως πρωτύτερα. Εδώ τον λόγο κατέχουν τα απέραντα οργανικά σχήματα, μουσικά θέματα σε θραύσματα χρόνου και συλλογισμών. Μια αλληλουχία από μακρόπνοα μελωδικά μοτίβα, trip hop, techno και idm ρυθμικών περιπλανήσεων, πολύμορφων συνθετικών εγχειρημάτων. Ένα ηχητικό οδοιπορικό από τους Tangerine Dream στον Brian Eno κι από κει στον David Bowie της βερολινέζικης ενδοσκόπησης του Low. Όσο για την εγχώρια επιρροή της Λένας Πλάτωνος, την παρατηρείς να αγκαλιάζει την αβυσσαλέα παράδοση της Laurie Anderson και την πανταχού επίκαιρη τευτονική ψυχρότητα των Kraftwerk. Με την προσθήκη της ασυγκράτητης ηλεκτρονικής μαεστρίας του Aphex Twin και του από πάντα αγαπημένου τους χατζιδακικού ρομαντισμού, συμπληρώνεται το καλαίσθητο κάδρο.

Όπως επισταμένως έχει ειπωθεί, το διπλό αυτό άλμπουμ ενδείκνυται για ατομικές ακροάσεις. Ο χαρακτήρας του σε φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με τη δική σου καθημερινότητα, ακόμα κι αν δε σου μιλάει εκτενώς με λόγια που κρύβουν μια υπόγεια δύναμη. Οι Μιχάλης Δέλτα, Αντώνης Πι και Κωνσταντίνος Βήτα πιάνουν τον παλμό των ψηφιακών μέσων, ενόσω ο τελευταίος απλώνει σποραδικά τις μελαγχολικές του λέξεις. Η ποιητική διάθεση και η αποτύπωση αυτής βρίσκεται συγχρόνως στους ήχους και τους στίχους. Πέρα από τα αισθαντικά “Λιγότερο απ’ αυτό” και “Δύο”, με το