Opel Grandland 1.5 diesel 130 hp AT8

Μα σίγουρα πρόκειται για facelift; Ούτε η Μαρία η άσχημη τέτοια μεταμόρφωση, από την αρχή μέχρι το τέλος του σίριαλ. Τα facelift περιλαμβάνουν συνήθως ένα ήπιο φρεσκάρισμα, μια ανανέωση για να βγουν με ανταγωνιστικές πωλήσεις τα υπόλοιπα χρόνια μέχρι την ολοκληρωτική αντικατάσταση του μοντέλου. Στην περίπτωση του Grandland, η ανανέωση συνέπεσε με το φώλιασμα στη στοργική αγκάλη της Stellantis, οπότε κρίθηκε απαραίτητο να αλλάξει αρκετά, ώστε να ευθυγραμμιστεί με τη νέα σχεδιαστική ταυτότητα των Opel:

αν τα κοιτάξεις από μπροστά, όλα μα όλα, νομίζεις ότι έχουν το ίδιο μούτρο. Και καθώς αυτό θυμίζει κάτι από παλιό Manta και μας αρέσει, μάλλον δεν το λες κακό νέο.

μαύρο σήμα σε μαύρη μάσκα βγάζει αγριάδα: τα νέα Opel καθαρίζουν την αριστερή λωρίδα

Καθόλου κακό για την ακρίβεια. Καταρχάς είναι όμορφο και δείχνει ακριβό. Μπορεί το Suzuki Across που είχα την προηγούμενη εβδομάδα να ήταν μια κατηγορία (και 20 χιλιάρικα) πάνω, αλλά το Grandland απέσπασε πιο κολακευτικά σχόλια για την εμφάνισή του. Είχε αυτή την old-school χαριτωμενιά (η Opel Vizor μάσκα, που αδειάζει την αριστερή λωρίδα στον αυτοκινητόδρομο σαν εκχιονιστικό, η διχρωμία με το μαύρο, οι κατράμι ζάντες) που έχει ακόμα λαϊκό έρεισμα. Έπειτα, είναι οι χώροι κι η πρακτικότητα. Ένα C-SUV που είναι ευρύχωρο, με χορταστικό χώρο αποσκευών (500+ λίτρα), τα isofix καθίσματα των παιδιών κούμπωσαν ακαριαία και το ίδιο συνέβη και με τις ζώνες. Όσοι μας διαβάζετε τακτικά, θα ξέρετε ότι αυτό δεν είναι καθόλου αυτονόητο, ακόμα και για C-SUV μοντέλα.

ένα Opel που χαίρεσαι να ζεις στο εσωτερικό τουη Μυρτώ δήλωσε ευθαρσώς ότι ήθελε να μείνει στο πορτ-μπαγκάζ για πάντα!η ρεζέρβα πάλι δεν άντεξε να μείνει στο Grandland για πολύ

Στο εσωτερικό βέβαια, όσο κι αν οι δύο οθόνες φέρνουν στο μυαλό κάτι από Mokka και νέο Astra, τα χρονάκια φαίνονται. Πώς έλεγε η παλιά παροιμία; Η γριά κι αν εστολίζεται, στον ανήφορο ζορίζεται. Ε, εμάς ζορίζεται λίγο από την εικόνα της καμπίνας, όπου έχουν γίνει βέβαια φιλότιμες προσπάθειες αλλά αν μπαινοβγαίνεις τακτικά στα ανταγωνιστικά μοντέλα (όπως θα κάνει κάθε συνειδητοποιημένος αγοραστής που θα κληθεί να αγοράσει νέο αυτοκίνητο και θα πάρει σβάρνα τις αντιπροσωπείες), καταλαβαίνεις ότι έχεις μπροστά σου έναν μεσήλικα.

η διπλή οθόνη το ομορφαίνει πολύ αλλά παραμένει μισή γενιά πίσω

Αν μάλιστα έχεις μπει και στο Astra που στέκει αγέρωχο παραδίπλα στην έκθεση της Opel, διαπιστώνεις ότι αυτό είναι ένα Opel προ εποχής Stellantis, όποια μάσκα και να φορέσει. Τα σκληρά πλαστικά στις πόρτες, οι τριγμοί που ξεσηκώνει η εσωτερική επένδυση που ακουμπάς το αριστερό σου χέρι, το infotainment που δεν έχει τη χάρη και την κάμερα των νεότερων Stellantis-Opel, το τζάμι που δεν κατεβαίνει τελείως κι ενοχλεί όσους ακουμπούν πίσω τον αγκώνα τους με το παράθυρο ανοιχτό, η κάμερα που δεν έχει ευκρίνεια, όλα αυτά δείχνουν παράταιρα σε όποιον έχει βιώσει τη φοβερή προσοχή στη λεπτομέρεια του Astra.

η πόρτα είναι πηγή παραπόνων: σκληρά πλαστικά, χειρολαβή που τρίζει, παράθυρο που δεν κατεβαίνει μέχρι κάτω κι ενοχλεί στο χέριτο βράδυ όμως ομορφαίνειγενικώς το εσωτερικό έχει τμήματα που δείχνουν ότι πρόκειται για προ-Stellantis μοντέλο

Αυτό που φαίνεται ότι έχει κοινό με το Astra είναι η πολύ υψηλή τιμή αγοράς. Κι αν εκεί έχεις μια ολοκαίνουρια προσπάθεια, που μοσχοβολάει φρεσκάδα κι έχει πραγματικά premium στοιχεία, εδώ δε θα έπρεπε να είναι έτσι. Καθώς το Grandland βρίσκεται πια στη δύση της καριέρας του και το κόστος εξέλιξης έχει αποσβεστεί, θα έπρεπε να προσφέρεται σε ανταγωνιστική τιμή για να θέλξει αγοραστές από τον νεότερο ανταγωνισμό. Ένα όμορφο C-SUV με εξαιρετικούς χώρους, λυμένα τα προβλήματα νεότητας, με πετρελαιοκινητήρα 130 ίππων κι 8άρι αυτόματο κιβώτιο, είναι ένα σωστό αυτοκίνητο, ακόμα κι αν υπολείπεται σε θέματα απτής ποιότητας ή εξοπλισμού. Με την κατάλληλη τιμή, θα τραβήξει μπόλικους, ειδικά την ορκισμένη πελατεία που προτιμά το πετρέλαιο από τα υπόλοιπα καύσιμα. Με τα πετρέλαια να βρίσκονται υπό διωγμό (τελευταίο θύμα το Dacia Duster, ποιος το περίμενε…), όσοι τολμηροί συνεχίζουν να τα προσφέρουν, θα προσεταιριστούν το συγκεκριμένο κοινό.

ξεχάστε το Mokka: αυτό είναι ένα Opel που συνδυάζει όμορφη εμφάνιση με χώρους και σωστά ρυθμισμένη ανάρτηση

Όχι πως υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για κάτι τέτοιο, εκτός πια κι αν είστε όλη τη μέρα στον αυτοκινητόδρομο. Εκεί το μοτέρ είναι απόλαυση. Γεμάτο σε όλο το εύρος των στροφών, με το 8άρι να αλλάζει γρήγορα και σωστά, απολαμβάνεις συγκρατημένη κατανάλωση. Αν δείξετε αυτοσυγκράτηση και πάτε με 120, θα είστε στα ψηλά 5άρια. Αν παίζετε στα 130-140, τότε στα 6.5 και για να φτάσετε τα 7, τότε θα πρέπει να έχετε πέντε ενήλικες, κλιματισμό και το ταχύμετρο να σημαδεύει συνέχεια τα 150-160-170. Τόσο λίγο δε θα κάψει καμία βενζίνη, όποια υβριδικότητα κι αν έχει. Σε αυτές τις συνθήκες, δεν ακούς καθόλου τον κινητήρα χάρη και στη λειτουργία coasting: όταν δεν υπάρχει φορτίο, η ταχύτητα του κιβωτίου απεμπλέκεται κι οι σαλ. πέφτουν στο ρελαντί. Μόλις ξαναπατήσεις το γκάζι, η σύμπλεξη γίνεται ακαριαία. Όχι πως το Grandland είναι από τα πιο ήσυχα C-SUV στο ταξίδι. Αν το συγκρίνουμε για παράδειγμα με το Qasqhai, θα το βρούμε λίγο πιο τραχύ και θορυβώδες, τόσο στους αεροδυναμικούς θορύβους, όσο και στον θόρυβο κύλισης.

ασφυκτιά στον αστικό ιστό, το ίδιο και τα πνευμόνια των γύρω του (πετρέλαιο γαρ)στον πρότερο δημοσιογραφικό του βίο, έχει γράψει αυτή την κατανάλωση. Εμείς περιοριστήκαμε στα 6.1 και δεν το λυπηθήκαμε. Μα πώς τα οδηγούν πια;

Σε πραγματική χρήση, όπως τουλάχιστον τη θεωρεί ένας Αθηναίος, με κάμποση αστική μετακίνηση, τα πλεονεκτήματα του πετρελαίου εξανεμίζονται. Στο μποτιλιάρισμα, οι ενδείξεις κατανάλωσης στο κοντέρ ξεπερνούν τα 14 λίτρα, ενώ όταν το start&stop εκκινεί τον κινητήρα, κάτι που γίνεται εκατοντάδες φορές στο σταμάτα-ξεκίνα, τραντάζεται όλο το αμάξωμα. Το κροτάλισμα του κινητήρα είναι πανταχού παρόν στις χαμηλές ταχύτητες της πόλης κι η ηχομόνωση δεν μπορεί να φιλτράρει τον ήχο του πετρελαίου. Όταν φρενάρεις στο φανάρι, το κιβώτιο αρχίζει και κατεβάζει 3η-2α-1η και στη διάρκεια της διαδικασίας, ενώ το αμάξι ακινητοποιείται, μπερδεύεται και με το start&stop και κάποιες φορές νιώθεις κάποια σκορτσαρίσματα, άλλες ότι σβήνει λίγο άτσαλα. Δε βγάζει τη βελούδινη αίσθηση που αφήνει στον ανοιχτό δρόμο. Γενικώς το Grandland φαίνεται έξω από τα νερά του στον (σφιχτό) αστικό ιστό.

Κατά τα άλλα, η εικόνα που σου βγάζει στον δρόμο είναι πολύ σωστή. Άνετο και καταπραϋντικό με τις λακκούβες, με ένα πολύ άμεσο τιμόνι που ακούει υπερβολικά στις πρώτες μοίρες από το κέντρο και χαρίζει ιδιαίτερη ευελιξία, ένα κράτημα που το καθιστά ασφαλές, απόρροια και του λογικού βάρους για την κατηγορία (κάτω από 1.450 κιλά, αλλά μην περιμένετε τίποτα σπορτιβιές, υποστροφή και μόνον υποστροφή και κάμποσες κλίσεις, αυτό ΔΕΝ είναι ένα Opel που θα θες να κυνηγήσεις στο στροφιλίκι όπως τούτο δω). Το πεντάλ του φρένου έχει ωραία αίσθηση και σωστό ζύγισμα, με τόσα υβριδικά μοντέλα το τελευταίο διάστημα, κοντεύουμε να ξεχάσουμε τι σημαίνει καλοζυγισμένο μεσαίο πεντάλ. Στις καθημερινές μετακινήσεις θα εκτιμήσεις πόσο ξεκούραστο είναι. Το αυτόματο κιβώτιο σου λύνει τα χέρια, βλέπεις στον πίνακα οργάνων τις ενδείξεις των σχέσεων του κιβωτίου να ανεβοκατεβαίνουν ασταμάτητα και σκέφτεσαι τι καλά που άλλος τραβάει τον κάματο. Η αλήθεια είναι πως το περιορισμένο εύρος λειτουργίας των πετρελαιοκινητήρων συνδυάζεται αρμονικά με ένα σφιχτής διάταξης και σωστής (βλέπε γρήγορης κι ανεπαίσθητης) λειτουργίας αυτόματο. Και του Grandland είναι τέτοιο και πέρα από τα σκέρτσα που κάνει στο μποτιλιάρισμα, θα το απολαύσεις σε ημιαστικό και ανοιχτό περιβάλλον.

μη βιαστείς να το κρίνεις από την κάμερα και τα πλαστικά, είναι αυτοκίνητο που προσφέρει ουσία. Αν και τη χρεώνει πολύ ακριβά…

Εν κατακλείδι, το Grandland έλαβε ένα χορταστικό facelift (κάποιοι θα το βάφτιζαν ολοκαίνουριο μοντέλο) για να το βοηθήσει να παραμείνει ανταγωνιστικό μέχρι το βαθύ γήρας. Αν και υπολείπεται στα χαρακτηριστικά premium-σύνης (που βρίθουν στα Opel που δημιουργήθηκαν στη μετα-Stellantis εποχή, όπως το Mokka και το Astra), έχει πολλή ουσία. Άπλετοι χώροι, σωστή εικόνα στα δυναμικά του χαρακτηριστικά, καλορυθμισμένη ανάρτηση, ένας πετρελαιοκινητήρας που συνεργάζεται όμορφα με το 8άρι αυτόματο κιβώτιο. Αναπνέει καλύτερα στον ανοιχτό δρόμο και το μεγάλο του ατού είναι ότι θα προσελκύσει τους φανατικούς λάτρεις του πετρελαίου που βλέπουν τις επιλογές τους να λιγοστεύουν. Είναι αμάξι ουσίας αλλά δυστυχώς η τιμή αγοράς τού κόβει τα πόδια. Καταλήγει να κοστίζει 5.500 € ακριβότερα από το επίσης πετρέλαιο VW Tiguan, που προσφέρει μάλιστα 150 ίππους, αν και με δίλιτρο μοτέρ, ή μόλις 1.000 ευρώ λιγότερο από το ομογάλακτο (λέγε με Stellantis) 3008 κι όσο το C5 Aircross που επίσης ανανεώθηκε πρόσφατα. Αν δεν ξημεροβραδιάζεστε ολημερίς στην Εθνική, τότε ένα full hybrid μοντέλο θα προσφέρει πολύ ποιοτικότερη μετακίνηση μες στην πόλη και με χαμηλότερο κόστος κίνησης, έτσι που έχουν σχεδόν εξισωθεί οι τιμές πετρελαίου και βενζίνης. Κάποιες μικροελλείψεις στον εξοπλισμό (το μοντέλο δοκιμής κοστίζει 37.5 χιλιάρικα, όσα κι η βασική Tonale, κι απουσιάζουν το Adaptive Cruise Control και το keyless) δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Αξίζει να σημειωθεί ότι από την ημέρα που παρέδωσα πίσω το δημοσιογραφικό GS Line μέχρι τώρα που διαβάζετε το άρθρο, μέσα σε δύο μέρες δηλαδή, το γερμανικό C-SUV ακρίβυνε κατά 3.500 €!

130 ίπποι και σωστή λειτουργία, αλλά ακούγεται μες στην πόληη έκδοση GS Line συνδυάζεται με 18άρεςδεν έχει ACC, αλλά lane assist για να σε κρατάει στο κέντρο της λωρίδαςόταν συμβαίνει αυτό, οι λωρίδες πρασινίζουν. Μέσα στην πόλη, σπάνια συμβαίνει αυτό. Στη λεωφόρο Βουλιαγμένης για παράδειγμα, συνήθως οι γραμμές παραμένουν άσπρες

The post Opel Grandland 1.5 diesel 130 hp AT8 appeared first on CarTalk.gr.