Συλλογικό έργο: «Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή»

«Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή…» ένας στίχος τραγουδιού του Διονύση Σαββόπουλου που αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων, προκαλώντας δεκάδες ανέμους να φυσήξουν και να αποκαλύψουν διαφορετικά μονοπάτια έκφρασης στον γραπτό λόγο. Μια αφορμή για να γραφτούν πενήντα μικρά διηγήματα, στα οποία καθένας από τους δημιουργούς συμβάλλει στο γκρέμισμα μιας φυλακής, έτσι όπως την είδε από τη δική του οπτική γωνία.

Πρόκειται για διηγήματα που επιλέχτηκαν ως τα καλύτερα από την κριτική επιτροπή ενός διαγωνισμού, τον οποίον οργάνωσαν οι Εκδόσεις Γραφή, με το συγκεκριμένο

θέμα. Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η συμμετοχή δώδεκα τροφίμων από τις Φυλακές Τρικάλων, που γράφουν μέσα από τη φυλακή τους με όραμα την έξοδο προς την ελευθερία.

Οι φυλακές κάθε είδους στον σημερινό κόσμο είναι ένα θέμα που απαιτεί τόλμη για να το προσεγγίσεις, αφού καθένας από μας ζει μέσα σε δεσμά, τα οποία αδυνατεί να διακρίνει. Στους περισσότερους ανθρώπους ετούτα τα δεσμά συχνά προσφέρουν μια ασφάλεια, που καθησυχάζει τις υπαρξιακές τους αγωνίες. Γι’ αυτό και η συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή αξίζει την προσοχή του αναγνώστη, δεδομένου ότι του δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσει απόπειρες δραπέτευσης συγκρατουμένων του.

Παραθέτω, λοιπόν, αποσπάσματα από τα κείμενα των δημιουργών αυτών των διηγημάτων, πολλοί εκ των οποίων δεν είναι συγγραφείς, αλλά γράφουν με οδηγό την ιδιαίτερη ευαισθησία που αποπνέει το ίδιο το θέμα του διαγωνισμού.

{jb_quote}Kαθένας από μας ζει μέσα σε δεσμά, τα οποία αδυνατεί να διακρίνει.{/jb_quote}

…Υπάρχει ένα σπίτι που σε κατοικεί. Χτίζεται και γκρεμίζεται την ίδια στιγμή, είναι γεμάτο και ταυτόχρονα πάντα άδειο. Το σπίτι είσαι εσύ, όλοι όσοι είναι σημαντικοί και κανένας. Ποιος στοιχειώνει ποιον…
Κώστας Ντούμας, «Υπάρχει ένα σπίτι που σε κατοικεί»

…Από αύριο όμως; Αύριο η καραντίνα του κόσμου τελειώνει. Η Παναγιώτα όμως θα συνεχίσει τη δική της ατέλειωτη καραντίνα. Μελαγχόλησε. Σαν μαθήτρια την Κυριακή του Θωμά, διακοπές τέλος και αύριο πάλι σχολείο. Αποφάσισε ότι δεν θα βάλει παπούτσια, ας μην έβγαινε την τελευταία βόλτα. Σήμερα ένιωθε και ένα περίεργο σφίξιμο στο στήθος (λες να είναι κρύωμα;). Έριξε την πλάτη της πίσω στον καναπέ. Κοίταξε έξω που η μέρα τελείωνε. Κάποια σκυλιά γάβγιζαν ξεσαλωμένα από τις έξτρα βόλτες που τους έκαναν τα αφεντικά τους.
Το σφίξιμο έγινε ένας επίμονος πόνος. Έπιασε το στήθος της μορφάζοντας. Έκανε και μια τελευταία σκέψη: «Άραγε η μοναξιά είναι υποκείμενο νόσημα;»
Μανώλης Χατζηαναγνώστου, «Υποκείμενο νόσημα»

Μια τελευταία απόπειρα για απόδραση
Από μια αόρατη φυλακή
Από έναν κόσμο ασπρόμαυρο και άτολμο
Που απλά επιβιώνει
Μέσα σε ασφαλή μετριότητα
Από έναν κόσμο αποχαυνωμένο
Μπροστά σε μικρές και μεγάλες οθόνες
Από έναν κόσμο που έχει παραδοθεί
Σε ένα Θεό που χωράει σε πλαστικές κάρτες…
Μάριος Φούσκας «Κόκκινο φόρεμα».

Τελειώνοντας, παραθέτω μερικές φράσεις από τα κείμενα που έγραψαν οι τρόφιμοι των Φυλακών Τρικάλων:

…Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή, θα αγκαλιάσω αχόρταγα τις σιωπές και τους θορύβους, θα ζήσω τις μικρές ομορφιές, θα λατρέψω πάλι τις γυναίκες, θα γευθώ το αυτονόητο.
…Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή, θα μετρήσω τον χρόνο στις ρυτίδες των αγαπημένων μου.
…Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή, θα πάρω τη ζεστασιά και το φως του ήλιου όπως οι άλλοι άνθρωποι.

Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή
50 επιλεγμένα διηγήματα από τον διαγωνισμό μικρής φόρμας. 12 κείμενα τροφίμων-μαθητών του 2ου Σ.Δ.Ε. Φυλακών Τρικάλων
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Γραφή
176 σελ.
ISBN 978-618-5638-13-9
Τιμή €14,00