«Λάθος μ’ ονόμασε η μάνα, αντάρτη ο πατέρας» της Εύας Σπαθάρα

Η ΜΥΓΑ

Πασχίζεις να ονοματίσεις το καθ’ όλον
κι αγνοείς πως όλον δεν υπάρχει
δίνεις τη μάχη για το νόημα
όταν η μύγα στο ταβάνι εξηγεί
και δε θυμάσαι
πως ο φελλός του τεννεσί
του γιώργου β
του γιώργου μ
της κατερίνας γ
είναι το ποίημα που γράφεται ασφυκτικά
ενόσω η μύγα γελάει στο ταβάνι

εκείνη σε γνωρίζει
εσύ πάλι κάνεις πως δεν τη βλέπεις

ΑΤΟΠΙΑ

Όπου κι αν σταθείς
οι τόποι τεκμήριο
μιας παρ’ ολίγον μνήμης

εικασίες στίξης
σ’ ένα memento mori
να στίξω τι και
ποιον να εγχαράξω

εγώ

δεν γράφω ποίηση
σε λεκτικούς
ακτιβισμούς
ασκούμαι

δυστοπία
ευτοπία
ουτοπία
ου τόπος
μόνο ου
ου ου

όπως ουρλιάζουν οι άνθρωποι τις νύχτες
σα λύκοι

Α ΡΕ ΜΠΟΥΡΝΤΙΕ

Αυτό το παιδί θα ’πρεπε να γεννηθεί αγόρι
βρίζει μεθάει αγκαλιάζει γκόμενες
γυρνάει τις νύχτες μιλώντας με περαστικούς
λάθος μ’ ονόμασε η μάνα
αντάρτη ο πατέρας
κι από τους δυο πήρα το habitus
την έξιν μου την ταξική
κάποιο κεφάλαιο στοιχειώδες
σαρξ εκ της σαρκός να γίνει
εγώ
μια Σάτι
της φυλής που καίγεται

α ρε Μπουρντιέ μας γάμησες

Η Εύα Σπαθάρα κατάγεται από την Κρανιά Ελασσόνας. Γεννήθηκε στη Γερμανία. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Ντάλιτ (Εκδόσεις Θράκα, 2017 – 2η έκδοση: Εκδόσεις Ενύπνιο, 2020).