Οι κλασικές ελληνικές ταινίες στην τηλεόραση με λάθος τρόπο

Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει για την τηλεόραση του σήμερα που με τις επιλογές της χαλάει τις κλασικές και διαχρονικές ελληνικές ταινίες.

Όταν πρωτοεμφανίστηκε η τηλεόραση και έγινε το κατεξοχήν εμπορικό προϊόν ψυχαγωγίας δημιουργήθηκε αμέσως μια εχθρότητα μεταξύ αυτής και του σινεμά. Με αυτό τον τρόπο και στην αμερικανική τηλεόραση αλλά και στην ελληνική δεν άρχισαν αμέσως να προβάλλονται κινηματογραφικές ταινίες. Αν θυμάμαι καλά, η πρώτη ταινία από το σινεμά που παίχτηκε στην αμερικάνική τηλεόραση ήταν ο θρυλικός «Μάγος του Οζ» με την Judy Garland εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’50.

Και αν επίσης δεν κάνω λάθος η ταινία με τη μεγαλύτερη θεαματικότητα στις ΗΠΑ είναι το «Όσα παίρνει ο άνεμος» που παίχτηκε στην τηλεόραση δύο συνεχόμενες βραδιές και χάλασε κόσμο…

Η τηλεόραση άρχισε να προσπερνά τις κλασικές ελληνικές ταινίες

Η ελληνική τηλεόραση γεννήθηκε, εκεί γύρω στο 1966-67 όταν το ελληνικό σινεμά βρισκόταν στις μεγάλες του δόξες και αμέσως φάνηκε ότι θα το έκανε κακό όσο και αν οι άνθρωποι του σινεμά τότε πίστευαν πως ο Έλληνας δε θα κλειστεί σπίτι να βλέπει τηλεόραση αλλά θα συνεχίσει να πηγαίνει σινεμά. Ο Έλληνας θέλει να βγαίνει τα βράδια. Το έλεγαν και το πίστευαν. Όμως γρήγορα άρχισαν να μειώνονται εισιτήρια και να αυξάνονται πωλήσεις τηλεοπτικών συσκευών…

Και κοίτα να δεις η ειρωνεία της τύχης πως τις πρώτες ταινίες για προβολή στην τηλεόραση τις έδωσε ο μεγαλύτερος εχθρός της, αυτός που δεν μπόρεσε καθόλου να συμβιβαστεί μαζί της και που παρόλο που όλοι προσπαθούσαν να τον πείσουν με τα studio, τους τεχνικούς, τα αστέρια, τους συγγραφείς και τους σκηνοθέτες που διέθετε να ασχοληθεί με τηλεοπτικά προϊόντα εκείνος αρνήθηκε κάτι τέτοιο.

Ο Φιλοποίμην που δεν ήθελε να ακούει καν για την τηλεόραση είναι αυτός που πρωτοέδωσε ταινίες του να παιχτούν σε αυτήν και μάλιστα με αμοιβή ποσοστά επί των διαφημίσεων – και βέβαια τις έδωσε για να βγάλει λεφτά να γυρίσει άλλες ταινίες που και αυτές δε θα πήγαιναν καλά πλέον. Η πρώτη ταινία που παίχτηκε στην ελληνική τηλεόραση 13 χρόνια μετά την πρώτη της προβολή, το 1972 και χάλασε κόσμο, ήταν «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» με την Αλίκη.

Παίχτηκαν πολλές κλασικές ελληνικές ταινίες της Φίνος Φιλμ, και παίζονταν Σάββατο βράδυ στις 22:00, κωμωδίες και δράματα όπου καθήλωναν το κοινό, όλη την οικογένεια μπροστά στη τηλεόραση.

H Φίνος Φιλμ κυριάρχησε στην ελληνική τηλεόραση

Για αρκετό καιρό οι ταινίες της Φίνος Φιλμ μονοπώλησαν την ελληνική τηλεόραση και μάλιστα όταν πέθανε ο Φίνος για να μπορέσει η Τζέλα Φίνου να αντιμετωπίσει την τεράστια εφορία αλλά και τα χρέη που είχε αφήσει ο συγχωρεμένος, πήγε ο Γιάννης Δαλιανίδης και μεσολάβησε στο Δημήτρη Χορν, που είχε κάποια σχέση με την ΕΡΤ λόγω Καραμανλή και οι ταινίες της Φίνος ξανααγοράστηκαν και ξαναπροβλήθηκαν.

Σιγά σιγά και άλλες εταιρείες πούλησαν ταινίες τους στην κρατική τηλεόραση αλλά η Φίνος Φιλμ παρέμεινε η κυρίαρχη στο είδος…

Στο ξεκίνημα της τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα η ιδιωτική τηλεόραση ήταν πλέον γεγονός στην Ελλάδα και αν εξαιρέσεις τη Φίνος Φιλμ και την Καραγιάννης Καρατζόπουλος οι περισσότερες από τις άλλες εταιρείες είχαν αλλάξει χέρια. Τα κανάλια που ξεφύτρωναν σα μανιτάρια, άλλα με σοβαρές δυνατότητες και άλλα φτιαγμένα στο πόδι, χρειάζονταν πρόγραμμα. Και η ελληνική ταινία ήταν εκεί για να τους το παρέχει όπως το χρειάζονταν. Εξασφαλισμένη ψυχαγωγία, μεγάλα αστέρια, μεγάλη διάρκεια, σχετικά μικρή τιμή ακόμα και στις πιο ακριβές περιπτώσεις…

Σιγά σιγά καινούριες γενιές μάθαν απέξω τις ελληνικές ταινίες και οι ταινίες αυτές έγιναν απαραίτητο κομμάτι για το πρόγραμμα κάθε καναλιού…

Αυτό όμως δε σημαίνει καθόλου το πως αυτοί που διάλεγαν τις ταινίες για να τις αγοράσουν και τις τοποθετούσαν μέσα σε ένα πρόγραμμα ήξεραν ή ξέρουν το παραμικρό για αυτές. Ούτε τις ήξεραν, ούτε τις μάθανε. Έχοντας στο μυαλό τους πως «ο κόσμος θέλει να γελάσει» αγοράζουν βασικά κωμωδίες και τις τοποθετούν άρτζι μπούρτζι στο πρόγραμμα.

Οι καινούργιες γενιές έμαθαν τις ελληνικές ταινίες

Ίσως κάποιος θα έπρεπε να τους πει πως σε περιόδους κρίσης οικονομικής ή άλλης ο κόσμος βλέπει δράματα και όχι κωμωδίες. Και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Γιατί το δράμα είναι πιο πολύ «ξέσκασμα» από την κωμωδία όταν όλα γύρω σου πάνε χάλια.

Με αυτόν τρόπο πολλές κλασσικές δραματικές ελληνικές ταινίες δεν προβάλλονται, ακόμα και αυτές που είναι σίγουρο πως θα είχαν το κοινό τους σε πρωινές ή μεσημεριανοαπογευματινές προβολές σαν τις ταινίες που έπαιζε ο Νίκος Ξανθόπουλος…

Θα μου πεις, γενικά οι άνθρωποι τα τελευταία 30 χρόνια που διοικούν και προγραμματίζουν τα ιδιωτικά αλλά και τα κρατικά κανάλια – εκτός από λίγες εξαιρέσεις όπως το πχ STAR – μάλλον δεν έχουν ιδέα ούτε για το προϊόν που αγοράζουν ούτε για το πως θα το εκμεταλλευτούν. Επιπλέον, εκτός Φίνος Φιλμ οι πιο πολλές από τις εταιρίες επεμβαίνουν στο αρχικό προϊόν και με αυτό τον τρόπο προσπαθώντας να το κάνουν πιο τηλεοπτικό και εμπορικό, το καταστρέφουν. Είναι σα να επεμβαίνεις σε ένα κλασσικό πίνακα για να πουλήσεις πιο πολλές αφίσες του…

Και το αρχικό προϊόν χαλάει αλλά και η εικόνα του κλασικού ελληνικού σινεμά συρρικνώνεται σε μια σειρά από καλύτερες ή χειρότερες κωμωδίες. Είναι σίγουροι όλοι αυτοί που εκμεταλλεύονται αυτό το προϊόν είτε πουλώντας είτε αγοράζοντάς πως ξέρουν να του φερθούν σωστά για να κερδίσουν το μέγιστο των δυνατοτήτων του; Δε νομίζω.

Δείτε επίσης:

Όταν η αλλαγή μέρας προβολής φέρνει τα πάνω κάτω στα κανάλιαΟ Ιάσονας Τριανταφυλλίδης για την Πρωτοχρονιά στην τηλεόρασηΗ αντεπίθεση των καναλιών στο δεύτερο μισό της τηλεοπτικής σεζόν

Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com

The post Οι κλασικές ελληνικές ταινίες στην τηλεόραση με λάθος τρόπο appeared first on Youfly.