Χάρης Μαμουλάκης: Τουρισμός στην Ελλάδα - Χθες και σήμερα

«Η κυβέρνηση νομοθέτησε για τον τουρισμό την ώρα που οι χιλιάδες εργαζόμενοι στον κλάδο και μικρομεσαίες επιχειρήσεις αγωνιούν για την επιβίωση τους».

Στις 22 Μαΐου ψηφίστηκε στην Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο με τίτλο «Ειδικές μορφές τουρισμού και διατάξεις για την τουριστική ανάπτυξη». Ένα νομοθέτημα εκτός χρόνου, εκτός τόπου και δυστυχώς, εκτός θέματος, διότι η κυβέρνηση νομοθέτησε για τον τουρισμό την ώρα που οι χιλιάδες εργαζόμενοι στον κλάδο και

Στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν προβλεπόταν καμία προστασία για τους εργαζόμενους οι οποίοι αντιμετωπίζουν την απειλή της απόλυσης εάν δεν αποδεχτούν τη μείωση μισθού τους. Αντιστοίχως στο κείμενο αυτό δεν γίνονταν καμία αναφορά για την χρηματοδοτική στενότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες αδυνατούν να διαχειριστούν το κόστος εκκίνησης σε μια, ούτως ή άλλως, προβληματική σεζόν. Στην ολομέλεια της Βουλής δεν ακούσαμε μισή κουβέντα από τη ΝΔ για τον τρόπο με τον οποίο θα διατεθούν οι χρηματοδοτικοί πόροι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δηλαδή για το εάν θα αποτελέσουν μη επιστρεπτέες ενισχύσεις ή αν θα είναι χαμηλότοκα δάνεια και αν αυτά τα εργαλεία θα απευθύνονται σε ΜμΕ.

Το νομοσχέδιο αυτό, δυστυχώς, αποτελεί το δίδυμο αδερφάκι του περιβαλλοντικού εκτρώματος που ψήφισε η ΝΔ καθώς εκμεταλλεύεται, αλλά και επεκτείνει τις διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ειδικές ομάδες συμφερόντων της κυβέρνησης. Πρόθεση της παρούσας κυβέρνησης είναι να ξεπεραστούν οι καταναγκασμοί της χωροταξικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας και να επεκταθεί το πεδίο άσκησης οικονομικής δραστηριότητας σε ευαίσθητα οικοσυστήματα.

Μια ιστορική αναδρομή στην ιστορία του τουρισμού στη χώρα, θα μπορούσε να μας διαφωτίσει για τα αδιέξοδα μια τέτοιας πολιτικής. Η μεταπολεμική εξάπλωση της τουριστικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, συνοδευόταν πάντοτε και από μια έκρηξη των ανταγωνισμών για τις χρήσεις της γης καθώς και για τις τιμές των ακινήτων. Η αναγκαιότητα για την δημιουργία ενός πλαισίου χωροταξίας στη χώρα μας το 1976 επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, την περίοδο της σύγκλισης με την κοινότητα, απαντούσε στην αναγκαιότητα να διαχειριστεί η πολιτεία τον κοινωνικό ανταγωνισμό που προκαλούσε η επέκταση του τουρισμού σε όλη τη χώρα. Αν αποτύχαμε ως χώρα σε αυτό, οφείλεται στο ότι οι μεταρρυθμίσεις για την χωροταξία, για την Natura και για τις προστατευόμενες περιοχές δεν εφαρμόστηκαν στην πράξη. Αυτό είναι καθολικά αποδεκτό από την επιστημονική κοινότητα σήμερα.

Το νομοσχέδιο του κ. Θεοχάρη που ψηφίστηκε από την συμπολίτευση, καταστρατηγεί τα πολεοδομικά και περιβαλλοντικά κεκτημένα της χώρας, με αποτέλεσμα να ανοίξουν οι πύλες για τους καταπατητές, τους αυθαιρεσιούχους και τις μπουλντόζες. Ενδεικτικά μόνο με το άρθρο 22 επιχειρείται η δημιουργία ειδικής υγειονομικής ζώνης από τις Π.Ο.Τ.Α. (Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης) ώστε να μπορεί ο επενδυτής να ορίζει τις χρήσεις γης σε ξένες ιδιοκτησίες, το οποίο πρόκειται για παραβίαση του Συντάγματος. Στο ίδιο πνεύμα με το άρθρο 21 εισάγεται η ελαστικοποίηση του καθεστώτος των Π.Ο.Τ.Α., με τις οποίες θα τροποποιούνται δρόμοι και θα πολλαπλασιάζονται χωρίς συνταγματικό έλεγχο οι ζώνες με ειδικές χωροταξικές ρυθμίσεις (άρθρο 17).

Τέλος, με τις ασυνάρτητες διατάξεις περί… glamping (glamorous camping, sic) ανοίγει ο δρόμος για μια νέα γενιά δασικών αυθαιρέτων.

Η κυβέρνηση, μας έχει δείξει τις προτεραιότητες της εδώ και 10 μήνες. Business as usual… Να φροντίσουμε τους ημέτερους, κι ας θυσιαστεί το δημόσιο συμφέρον και η προστασία του περιβάλλοντος.

*Ο Χάρης Μαμουλάκης είναι Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ν. Ηρακλείου - Πολιτικός Μηχανικός BEng MSc