Η λαμπερή Volleyleague και το χάλ(άκ)ι της…

Η λογική έλεγε ότι αυτή τη μέρα θα θριαμβολογούσαμε για το πρωτάθλημα που ξεκινάει. Θα γράφαμε για την ανταγωνιστικότητα σε τρία επίπεδα του πρωταθλήματος, για τις εκπληκτικές μεταγραφικές κινήσεις Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ, για την ισχυροποίηση του Παναθηναϊκού, για την επιστροφή της ΑΕΚ αλλά και για τον επαναπατρισμό παικτών που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο ελληνικό βόλεϊ. Όμως το …πληκτρολόγιο από μόνο του μας βγάζει αλλού. Ουδείς, δυστυχώς, μπορεί να κλείσει τα μάτια σε όλα συμβαίνουν από τα τέλη Ιουλίου στην Volleyleague.

Η αναγκαστική μείωση των ομάδων από 12 σε 10, η απώλεια ενός χορηγού (ΟΠΑΠ) που τα προηγούμενα χρόνια ήταν η κολόνα του πρωταθλήματος, οι οικονομικές εκκρεμότητες αρκετών ομάδων, η συνεχιζόμενη απουσία παραγόντων με όραμα για τη Λίγκα και ο έντονος προβληματισμός για το αύριο, αποτελούν τα μεγαλύτερα αγκάθια του ελληνικού επαγγελματικού (μόνο αυτό δεν είναι) βόλεϊ. Οι παράγοντες και των 10 ΤΑΑ ή δεν έχουν καταλάβει που οδεύει το άθλημα ή απλά σιωπούν, περιμένοντας, όπως πάντα, τον κρατικό μηχανισμό να δράσει.

Και άντε και φέτος έδρασε, με την ΕΡΤ να βγάζει από τις δικές μας τσέπες 500 χιλιάδες Ευρώ για να δείχνει δύο ματς την αγωνιστική. Αν υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι αυτό το ποσό θα δοθεί και του χρόνου τότε εμείς από την επόμενη σεζόν θα μεταφερθούμε, το υποσχόμαστε, στο …καλλιτεχνικό ρεπορτάζ. Το πρωτάθλημα επικοινωνιακά εμπλουτίζεται με live στατιστική απεικόνιση των αγώνων που ακόμη και αν δεν πας στο γήπεδο μπορείς να καταλάβεις τι συμβαίνει.

Έξι, τουλάχιστον, από τις 10 συνολικά ομάδες, είναι έτοιμες να ανεβάσουν το επίπεδο της ποιότητας του πρωταθλήματος με παίκτες και ρόστερ που θα σας στείλουν στο γήπεδο. Όμως όλα αυτά που θα έπρεπε να είναι στον αφρό των ειδήσεων μας, δυστυχώς κρύβονται κάτω από το χάλ(άκ)ι της διοργάνωσης. Το καμπανάκι του κινδύνου που χτυπά εδώ και αρκετά χρόνια στην Volleyleague, φέτος λογικά θα έχει σπάσει τα τύμπανα όλων όσοι ασχολούνται με το άθλημα. Έστω και τώρα ας ελπίσουμε ότι θα σταματήσουν να κωφεύουν και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Αν δεν αλλάξει κάτι φέτος δραματικά τότε ετοιμαστείτε για πολλά κραχ την επόμενη σεζόν. Μέχρι τότε ας απολαύσουμε τη μάχη του Τζούριτς με τον Σμιτ στους αιθέρες, τα καρφιά του Γιορντάνοφ και του Ντόκιτς, την τελευταία σεζόν του Χριστοφιδέλη και όλα αυτά που μας κάνουν να αγαπάμε αυτό το άθλημα. Καλή σεζόν να έχουμε…