Noir Chronicles: City of Crime Review

Ντετέκτιβ Fox… εγγύηση!

Ακόμη ένας τίτλος στο ενεργητικό της Brave Giant πάνω στο είδος που υπηρετεί. Τα hidden object games. Το Noir Chronicles: City of Crime, απόλυτα διαπερασμένο από την περιώνυμη HOG φόρμουλα, δεν έχει απομακρυνθεί από τις απαρχές του και κρατάει τη σαφώς προσδιορισμένη θέση ενός ολιγόωρου, casual puzzle solving game.

Θετικό, αν είναι αυτό που ψάχνεις. Αρνητικό, αν θες το είδος που σε ψυχαγωγεί να κάνει ένα βήμα παραπάνω, και να είναι σε θέση να σου προσφέρει κάτι διαφορετικό.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό που παρέδωσαν οι δημιουργοί στο κοινό είναι ένας τίτλος που τηρεί κατά γράμμα τη συνταγή του genre και δεν έχει αποκολληθεί στο ελάχιστο από τα συνηθισμένα πλαίσια. Η μόνη ίσως αλλαγή, που δεν αφορά το gameplay, εντοπίζεται στο setting της ιστορίας, που υιοθετεί ένα νουάρ στυλ, και ξεφεύγει από τα fantasy, supernatural στοιχεία.

Συγκεκριμένα ο χαρακτήρας μας είναι ο Alfred Fox. Ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ όπου μας πρωτοπαρουσιάζεται αραχτός στον καναπέ του να κοιτάζει το ταβάνι. Ο εσωτερικός διάλογος διακόπτεται από ένα τηλεφώνημα. Στην άλλη γραμμή η τρομαγμένη φωνή της πρώην φιλενάδας του ζητάει απεγνωσμένα τη βοήθειά του. Ο ντετέκτιβ Fox τρέχει εσπευσμένα στο σπίτι της Barbara Le Purr μόνο και μόνο για να τη βρει νεκρή. Ερωτήματα που χρήζουν ανησυχητικών απαντήσεων κατακλύζουν το μυαλό του, όμως τη δεδομένη στιγμή μονάχα μια απάντηση έχει προτεραιότητα. Το όνομα του δολοφόνου.

Η ιστορία δεν μπορούμε να πούμε ότι "πάσχει", όμως δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο. Εξυπηρετεί απλά τον χαρακτήρα του παιχνιδιού. Συνοδευόμενη από μια αρκετά καλή μουσική υπόκρουση που τονίζει τη νουάρ ατμόσφαιρα, και που επαναλαμβάνεται ακατάπαυστα νομίζοντας ότι κάποιος σου κάνει πλύση εγκεφάλου. Οι χαρακτήρες θα μπορούσαμε να πούμε ότι αφήνουν χλιαρές εντυπώσεις, τόσο στον σχεδιασμό όσο και στο κομμάτι του voice acting. Αυτό που ευχαριστηθήκαμε είναι ο σχεδιασμός των background settings. Ταιριαστό ύφος, φροντίδα στη λεπτομέρεια, όμορφα χρώματα και οπτικά καλόγουστα.

Θα μου πεις τι παραπάνω μπορείς να περιμένεις από ένα χαλαρό point and click game; Πόσο υψηλές μπορεί να είναι οι δυνατότητες διατύπωσης μιας ιστορίας με τους χαρακτήρες της; Πόσο μεγάλα περιθώρια αφήνει το είδος για τον μετασχηματισμό του χωρίς να καταστρέφεται η αρχική του ουσία; Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να κάνει όλα τα παραπάνω. Παραδείγματα τίτλων, όπως το My Brother Rabbit δείχνουν ότι τα HOG έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες από αυτές που πιστεύαμε.

Συνεχίζοντας, το gameplay ακολουθεί τα ίδια μονοπάτια με συναφείς τίτλους χωρίς να παραβιάζει τους κανόνες στο ελάχιστο. Πάλι έχουμε να εντοπίσουμε συγκεκριμένα items μέσα από στοίβες αντικειμένων, να ανακαλύψουμε εργαλεία με τη βοήθεια των οποίων θα ανοίξουμε τον δρόμο για το επόμενο στάδιο, να λύσουμε γρίφους και να ασχοληθούμε με mini games. Το θέμα είναι πόσο οι developers ανέβασαν τον πήχη στις συγκεκριμένες δραστηριότητες ώστε να ξεχωρίσει η δημιουργία τους από παρεμφερείς τίτλους. Μετά λύπης μας διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για μία από τα ίδια. Όχι ότι τα δοθέντα puzzles θα σας κάνουν να βαρεθείτε, όμως η έλλειψη πρωτοτυπίας και ο ιδιαίτερα χαμηλός βαθμός δυσκολίας, εξασθενίζουν την αποτελεσματικότητα τους και κατ’επέκταση το αίσθημα της ικανοποίησης.

Υπήρξε βέβαια, αν και αμυδρά, προσπάθεια για αναζωογόνηση με την εισαγωγή δύο νέων στοιχείων. Το πρώτο είναι το fist fighting. Εδώ προσπαθείς να απομνημονεύσεις ένα sequence πλήκτρων και να το επαναλάβεις. Η σωστή διεκπεραίωση του αντιστοιχεί σε γροθιά. Σκοπός, να βγάλεις νοκ άουτ τον αντίπαλό σου. Λίγο αδύναμα αποτυπωμένο, ευχάριστο παρόλα αυτά. Από την άλλη το πάζλ τύπου σκακιέρα, όπου προσπαθείς να μεταφερθείς από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη χωρίς να σου κλείσουν το δρόμο οι φρουροί, ήταν από τις πιο ευχάριστες στιγμές του παιχνιδιού.

Οι επιλογές του hint και skip puzzle υπάρχουν πάντα για να σας βγάλουν από τη δύσκολη θέση, όμως δεν θα χρειαστεί αφού ο τίτλος δεν διακατέχεται από υψηλό βαθμό δυσκολίας. Θετικό είναι το γεγονός ότι δεν ευνοείται το πολύ backtracking. Μια πτυχή που συνήθως κουράζει. Να σημειώσουμε επίσης ότι με το πέρας της ιστορίας ξεκλειδώνεται το expert mode, καθώς και ένα νέο κεφάλαιο για τη ζωή του ντετέκτιβ Fox. Η ολοκλήρωση του game στοιχίζει περίπου τρεις με τέσσερις ώρες από τη ζωή σας.

To review βασίστηκε στις ψηφιακές εκδόσεις του παιχνιδιού για PS4 και Xbox One, οι οποίες μας παραχωρήθηκαν από την Artifex Mundi.

IGN GreeceΗ Microsoft παρουσιάζει το νέο Xbox Game Pass UltimateΕπίσημη παρουσίαση για το Xbox One S All-Digital EditionΈνα update στο Nintendo Switch επιτρέπει την μεταφορά των Saves μεταξύ συστημάτων

Πηγή: IGN Greece