Mortal Kombat 11 Review

Εδώ και 27 χρόνια τα καλύτερα fatalities.

Πριν από οκτώ σχεδόν χρόνια, το 2011 συγκεκριμένα, υπήρξε ένα επικό reboot της αγαπημένης σειράς Mortal Kombat από την NetherRealm Studios. Το εν λόγω game αποτέλεσε ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει το συγκεκριμένο

franchise μέχρι τότε, έφερε με απόλυτη επιτυχία όλα όσα χαρακτήριζαν την σειρά στην μοντέρνα εποχή και προχώρησε ένα βήμα παραπέρα με πωρωτικές προσθήκες όπως τα Χ-ray attacks, το story mode, τα διάφορα unlockables και το πιο χορταστικό και διασκεδαστικό σύστημα μάχης που είχαμε δει μέχρι τότε.

Τη σκυτάλη πήρε το Mortal Kombat X το 2015, το οποίο αν και από πλευράς gameplay διατήρησε την ποιότητα και την απολαυστική καφρίλα του (σε αρκετούς τομείς ίσως ήταν και ακόμα καλύτερο από τον προκάτοχό του), έχασε πόντους από το έντονο microtransaction-DLC πακετάκι πρακτικών που ακολουθήθηκε, καθώς και από κάποια θεματάκια στην έκδοση για PC. Ένα άλλο «πρόβλημα», εντός πολλών εισαγωγικών, που είχε το Mortal Kombat X, ήταν ότι στη προσπάθεια να βρεθεί η «χρυσή τομή» στα mechanics ανάμεσα στο κλασικό Mortal Kombat και στον «εκμοντερνισμό» του για να εδραιωθεί θα λέγαμε το στυλ του παιχνιδιού στην νέα αυτή εποχή, κάποια πράγματα ίσως κατέληξαν λίγο πιο πολύπλοκα από όσο θα έπρεπε, πάντα με γνώμονα την γενικότερη ουσία του τίτλου. Θέλοντας να πιστεύω πως η NetherRealm Studios έλαβε υπόψη της αυτούς τους προβληματισμούς, μας παρουσιάζει την νέα προσθήκη στη κορυφαία σειρά, τον ενδέκατο main τίτλο, με το λιτό και αυτοπεριγραφικό όνομα Mortal Kombat 11.

Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να ξεκινήσουμε τον παρόν review με μια γενική περιγραφή των fighting mechanics στο νέο τούτο Mortal Kombat, πάντα σε σχέση και με το πως έχει εξελιχθεί η σειρά στην δεκαετία που διανύουμε. Να ξεκαθαρίσω σε αυτό το σημείο πως, πρώτον, προσωπικά είμαι λάτρης του ΜΚ, της αισθητικής και της αίσθησης του gameplay του και θεωρώ την κατεύθυνση που έχει πάρει η NetherRealm Studios τόσο σε αυτό, όσο και –λιγότερο βέβαια- στο Injustice, πολύ κοντά στα δικά μου προσωπικά γούστα πάνω στα fighting games. Δεύτερον, δεν είμαι κάποιος pro player στα games αυτά, επομένως η άποψή μου δεν βασίζεται πάνω στο πόσα millisecond είναι unbalanced τα combos του Liu Kang, αλλά στο πόσο διασκεδάζω ως ένα μέσος χρήστης παίζοντας μερικά ματσάκια με τους φίλους μου, περνώντας τα μυαλά τους πριονοκορδέλα από το καπέλο του Kung Lao.

Μετά από αυτές τις μικρές, αλλά απαραίτητες θεωρώ επισημάνσεις, αρχικά πρέπει να αναφέρω πως οι ρυθμοί της μάχης στο νέο Mortal Kombat είναι φανερά πιο αργοί σε σχέση με τον προκάτοχό του. Σε αυτό συμβάλλει φανερά η απουσία πλέον του κουμπιού τρεξίματος και ο ελάχιστα βραδύτερος βηματισμός των χαρακτήρων. Σε δεύτερο επίπεδο, στο νέο pacing συμβάλλουν τα κάπως πιο αραιά «μακρινής» απόστασης combos, καθώς η δράση επικεντρώνεται λίγο παραπάνω στις σωστές τοποθετήσεις και την κάπως πιο «hand-to-hand» προσέγγιση. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν λείπουν οι μακρινές επιθέσεις ή οι special moves με μεγάλο reach, απλά σαν γενική αίσθηση το παιχνίδι είναι κάπως πιο «βαρύ» από το γενικώς πιο «τσιτωμένο» Mortal Kombat X. Αυτό ακριβώς το στοιχείο κατά την ταπεινή μου άποψη είναι μια αλλαγή to the point που λέμε, καθώς πάντα μου άρεσε αυτή η στιβαρότητα στο MK και θεωρώ πως η NetherRealm Studios πράττει σωστά επενδύοντας σε ένα πιο απλό (όχι απλοϊκό), συμπαγές και τακτικό στυλ, ένα στυλ που αφήνει την σκοτεινή επιβλητικότητα του τίτλου να λάμψει. Δεν παίζουμε BlazBlue ή Marvel vs Capcom, παίζουμε Mortal Kombat και για μένα, αυτό θα πρέπει να είναι το feeling του. Αυτό σαν γενικό σχόλιο πάνω σε μια αλλαγή που γίνεται αισθητή από τα πρώτα κιόλας λεπτά ενασχόλησης με το παιχνίδι.

Από εκεί και πέρα, τα πολύ βασικά της μάχης ακολουθούν την γνωστή MK συνταγή. Δύο κουμπιά για μπουνιές, δύο για κλοτσιές, ένα για block, και τα λοιπά για τις «βοηθητικές» λειτουργίες. Η λογική των χτυπημάτων και των combos είναι η ίδια πάνω-κάτω για όσους γνωρίζουν την σειρά, δηλαδή σωστή ακολουθία κουμπιών στο σωστό timing. Σχεδόν αυτούσια επιστρέφουν και διάφορα special moves των χαρακτήρων μας, με ορισμένες αλλαγές εδώ και εκεί στα animations ή στον χρονισμό τους (αν και τα πολύ χαρακτηριστικά signature moves είναι σε γενικές γραμμές όπως τα ξέρετε), ενώ σίγουρα υπάρχουν και νέες κινήσεις, ειδικά εφόσον συμπεριλάβουμε και τους νέους χαρακτήρες.

Περνώντας σε περισσότερες αλλαγές, πλέον έχουμε δύο μετρητές στο κάτω μέρος της οθόνης, εκατέρωθεν για τους δύο μαχητές, έναν defensive και έναν offensive meter, και ο καθένας μπορεί να αξιοποιηθεί είτε για αμυντικές (π.χ. combo breakers), είτε για επιθετικές (π.χ. boost στις special moves) λειτουργίες αντίστοιχα. Μία ακόμη πολύ «σωστή» προσθήκη, στα πλαίσια της κάφρικης πώρωσης που είναι η πεμπτουσία του MK, είναι τα Krushing Blows. Ουσιαστικά τα Krushing Blows είναι αυτόματα amplifiers ορισμένων χτυπημάτων, συνοδευόμενα από ένα βάρβαρο σύντομο animation τύπου X-ray attack, όταν αυτά τα απλά χτυπήματα επιτευχθούν σε συγκεκριμένο χρονισμό. Για παράδειγμα, όταν ένα κλασικό uppercut γίνει σε σωστό timing και αξιοποιηθεί σαν breaker, ή όταν «σπάσει» μια high attack του επιτιθέμενου, αυτομάτως αναβαθμίζεται σε ένα χορταστικό Krushing Blow που τσακίζει ψηφιακά κόκαλα. Ωστόσο, έχετε μόνο ένα διαθέσιμο Krushing Blow ανα match, επομένως συγκαταλέγεται στις προσθήκες που δίνουν και ένα ορισμένο βάθος στη στρατηγική της κάθε μάχης. Τέλος, φυσικά θα πρέπει να αναφέρουμε τα δύο κερασάκια στην τούρτα από αίμα, κόκαλα και εντόσθια που προσφέρει η σειρά εδώ και πολλά χρόνια, και βεβαίως αναφερόμαστε στα Fatal Blows και τα Fatalities.

Τα Fatal Blows είναι ουσιαστικά οι «διάδοχοι» των X-ray attacks που μας συστήθηκαν στα προηγούμενα games και θα έλεγα πως μοιάζουν πλέον με… μικρά Fatalities, καθώς είναι πιο βάναυσα, πιο κτηνώδη και πιο λυσσαλέα από ποτέ. Ίσως η υπερβολή τους σας κάνει να αναρωτηθείτε πως είναι δυνατόν να συνεχίζεται μια μάχη μετά από αυτό, ή πιο το νόημα των Fatalities μετά από μια τέτοια κατακρεούργηση, αλλά εγώ θα απαντήσω πως για αυτό αγαπάμε το Mortal Kombat! Επιπλέον, τα Fatal Blows λειτουργούν σαν έναν ύστατο «great equalizer» όταν μια μάχη δεν πάει καλά και τις μαζεύετε, καθώς προκαλούν ένα 35% damage επί του συνόλου, είναι ικανά να αλλάξουν τις ισορροπίες, προσδίδουν μια ευπρόσδεκτη ένταση και αποτελούν ένα ακόμα κομμάτι της στρατηγικής που θα πρέπει να έχετε κατά νου. Τα Fatalities ήταν, είναι και θα είναι αυτό το iconic mechanic που ξέρουμε και περιμένουμε σε κάθε MK τίτλο, βάναυσα, κακιασμένα, μανιασμένα, με κανέναν απολύτως σεβασμό στην ανθρώπινη ανατομία, και απλά θα αναφέρω πως στο μυαλό μου, οι άνθρωποι της NetherRealm Studios που κάποια στιγμή στον κύκλο του development μαζεύονται σε ένα δωμάτιο για να κάνουν brainstorming με σκοπό να σχεδιάζουν τα νέα Fatalities, μάλλον κάνουν την πιο διασκεδαστική δουλειά στον κόσμο εκείνη τη στιγμή (ή απλά δεν πάνε και πολύ καλά!).

Περνώντας στα διαθέσιμα modes σιγά-σιγά, ας ξεκινήσουμε με το στάνταρ πλέον story mode στο οποίο μας έχει συνηθίσει η NetherRealm Studios στα games της. To story mode του Mortal Kombat 11 είναι ένα πραγματικά over-the-top ποπ-κορν κινηματογραφικό υπερθέαμα, με τα πιο εντυπωσιακά cut-scenes νομίζω που έχουμε δει ως τώρα, ένα εξωφρενικό σενάριο που μπλέκει το σκοτεινό με το γελοίο –με την καλή έννοια, τους παλιούς με τους νέους μαχητές, τα ταξίδια στο χρόνο και τις εναλλακτικές πραγματικότητες με τις συναισθηματικές σχέσεις και τα character arc των ηρώων, τις μεγάλης κλίμακας μάχες με το παλιομοδίτικο ταβερνόξυλο. Οι έξι περίπου ώρες που διαρκεί είναι πραγματικά απολαυστικές, τόσο b-movie αισθητικής σε κάποια σημεία όσο και blockbuster προδιαγραφών σε ορισμένα άλλα, και αποτελεί θα έλεγα, τηρουμένων των αναλογίων πάντα, το Avengers: Endgame του franchise. Κλασικά θα χειριστείτε διάφορους χαρακτήρες κατά την διάρκειά του, ενώ από την οθόνη σας θα παρελάσουν άλλοι τόσοι, σχεδόν σύσσωμο το roster της σειράς, ενώ το φινάλε είναι επικό και μια δικαίωση ας πούμε για έναν από τους πιο βασικούς ήρωες (δε λέω περισσότερα γιατί αρκετά φλέρταρα με τα spoilers). Ίσως αν πρέπει να βρω κάτι αρνητικό, θα ήταν πως ο κύριος ανταγωνιστής μοιάζει σε στιγμές λίγο εκτός του «σύμπαντος» του franchise, αλλά η κλίμακα των γεγονότων εν τέλει δικαιολογούν την παρουσία αυτή, που όπως και να έχει, είναι και θέμα γούστου. Δίνεται χώρος και χρόνος σε όλους σχεδόν τους χαρακτήρες, οι ηθοποιίες και τo voice acting είναι απροσδόκητα προσεγμένα, τα όποια quick time events που είχε το Mortal Kombat X απουσιάζουν (μάλλον για καλό), ενώ δυστυχώς κατά την άποψή μου πάλι δεν έχουμε κάτι νέο από πλευράς gameplay μέσα στο ίδιο το story mode. Για παράδειγμα, γιατί να μην μπορώ να δείρω μερικά goons πριν τη βασική μου μάχη, σε παλιό, καλό arcade brawler στυλ, αλλά δεν ξέρω αν ζητάω πολλά εδώ.

Μετά το story mode, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη solo εμπειρία στο παιχνίδι βρίσκεται οπωσδήποτε στα γνωστά μας challenge Τowers. Τα Towers, εφόσον ασχοληθείτε εκτενώς, είναι το mode που μπορεί να σας «φάει» αρκετές ώρες παιξίματος και σίγουρα είναι το πιο rewarding κομμάτι όσον αφορά το single-player. Στο νέο MK υπάρχουν δύο διαθέσιμα Tower modes, τα Klassic Towers και Towers of Time. Τα πρώτα ουσιαστικά είναι πέντε αυξανόμενης δυσκολίας «κλασικά» MK towers, όπως δηλώνει και το όνομά τους, ενώ τα δεύτερα είναι η νέα παραλλαγή θα λέγαμε των Living Towers που είχαμε μέχρι τώρα. Τα Towers of Time είναι ένα online mode στο οποίο οι «πύργοι» αλλάζουν συνεχώς με διάφορα modifiers και παραλλαγές στους κανόνες, με Boss Fights κλπ. Τα Towers είναι o πρώτος εκ των δύο βασικών in-game τρόπων για να αποκτήσετε loot και διάφορα καλούδια, αλλά θα έλεγα πως πέρα από το αδιαμφισβήτητο ενδιαφέρον που παρουσιάζουν, πολλές φορές φλερτάρουν επικίνδυνα με το grinding, καθώς ενίοτε τα modifiers των μαχών ή τα challenges που καλείσθε να ολοκληρώσετε για να ξεκλειδώσετε πράγματα πιο πολύ ρέπουν προς την αγγαρεία, παρά προς μια διασκεδαστική εφαρμογή των διάφορων στοιχείων του gameplay.

Μιας και μιλάμε για grinding, να περάσουμε και στον δεύτερο in-game τρόπο απόκτησης loot, που δεν είναι άλλος από το επίσης γνωστό μας Krypt. Το εν λόγω mode είναι και πάλι ουσιαστικά ένα dungeon crawler σε third person, όπου δεν βρισκόμαστε σε κάποιο dungeon βέβαια αλλά στο στοιχειωμένο και ζοφερό νησί του πάλαι ποτέ μεγάλου κακού Shang Tsung και περιφερόμαστε ξεκλειδώνοντας chests και θησαυρούς που μας ανταμείβουν με τα πάντα όλα: Konsumables, skins, concept art, Brutalities, εξοπλισμό, Kosmetics, Fatalities κλπ. Ενώ η γενική ιδέα του Krypt πάντα μου άρεσε και το θεωρώ έναν έξυπνο τρόπο για να «μεταμφιέσεις» το grinding σε ένα οργανικό κομμάτι ενός κατ’ουσίαν fighting game, πάλι η NetherRealm θεωρώ πως δεν τόλμησε να το αναβαθμίσει σε κάτι πραγματικά ενδιαφέρον. Ο σχεδιασμός του εκτενούς είναι η αλήθεια χάρτη που φιλοξενεί το Krypt είναι όμορφος και «βγάζει» την μυστηριώδη, υπερφυσική και σκοτεινή ατμόσφαιρα που αρμόζει, ενώ σίγουρα εδώ και εκεί υπάρχουν ορισμένα ενδιαφέροντα puzzles και «σωστά» easter eggs. Ωστόσο, το randomized loot καθιστά πολλές φορές απογοητευτικό το άνοιγμα ενός chest ή vault, καθώς η υψηλότερη τιμή δεν συνεπάγεται απαραίτητα καλύτερο loot, ενώ γενικώς θεωρώ πως το εν λόγω mode θα μπορούσε να είναι πολύ πιο διασκεδαστικό εάν είχε περισσότερη «ψυχή» και δεν ήταν για μια ακόμη φορά ένα ωραιοποιημένο grinding crawler.

Ωραία όλα αυτά που αναφέραμε, όμως η «καρδιά» ενός fighting game κρύβεται πάντα στο ξύλο με άλλους παίκτες και όχι στο solo άνοιγμα μπαούλων. Εάν νιώθετε μόνοι και δεν έχετε φίλους για να παίξετε local vs, πάντα υπάρχει το online για να ξεδώσετε σε αγνώστους από όλο το κόσμο. Το online του MK 11 λοιπόν έχει έρθει για να μας βοηθήσει σε αυτό και θα έλεγα πως μας παραδίδει αυτά που θέλουμε και περιμένουμε. Το μενού περιλαμβάνει απ’όλα: απλά matches, ranked matches, King of the Hill, αλλά και την επιλογή για AI matches, όπου βάζετε μια ομάδα από τους δικούς σας customized AI χαρακτήρες να τις παίξουν με τους μαχητές κάποιου άλλου παίκτη, ενώ εσείς αράζετε και περιμένετε να αδράξετε τα rewards. Το online είναι σίγουρα o τομέας του παιχνιδιού που προσδίδει χρόνο ζωής και θα μας κρατήσει το ενδιαφέρον για καιρό, ενώ από τεχνικής απόψεως δεν μας «έβγαλε» κανένα θέμα συνδεσιμότητας ή κάποιο άλλο πρόβλημα, τουλάχιστον όσον ασχοληθήκαμε με αυτό μέχρι τώρα.

Κλείνοντας το review σιγά-σιγά, θα πω και δυο λόγια για τους χαρακτήρες, τον τεχνικό τομέα, αλλά και το θέμα του τόσο ευχάριστου δίδυμου DLC-microtransactions. Στην απλή του μορφή το παιχνίδι έρχεται με 24 διαθέσιμους fighters, εκ των οποίων η μία (Frost), ξεκλειδώνει μέσω του story mode. Στην οθόνη επιλογής μαχητή βέβαια εσείς θα δείτε 25 slots, και αυτό διότι ένας ακόμα είναι ο Shao Kahn, που δυστυχώς είναι διαθέσιμος μόνο σε όσους έκαναν pre-order. Εφόσον δεν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία, θα πρέπει να τον αγοράσετε για να προστεθεί στο roster. Από εκεί και πέρα, εκτός από τους ως επί το πλείστον γνώριμούς μας ήρωες, έρχονται κοντά μας τρεις νέοι μαχητές: o υπερφυσικός «σωματοφύλακας» Geras, η θεϊκής καταβολής Cetrion και ο «βρωμερή σκουληκαντέρα» Kollector. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε σε πρώτη φάση το fighting style κανενός από τους τρεις, αν και πάντα σε αυτά απαιτείται χρόνος και εξοικείωση, και ενδεχομένως ο Geras να αποδειχθεί εν καιρώ ο πιο κοντινός στα γούστα μου. Ασχέτως gameplay, κάτι που αρχικά με ξένισε λίγο, είναι πως -κυρίως οι Geras και Cetrion- οπτικά δείχνουν ολίγον εκτός κλίματος του franchise, μοιάζουν περισσότερο με υπερβατικά όντα του marvel universe, αν και ομολογώ ότι ολοκληρώνοντας το story mode η παρουσία τους αποκτά περισσότερο νόημα. Δεν με χαλάνε ακριβώς, απλώς θα προτιμούσα στο MK να βλέπω περισσότερους σκιώδεις νίντζα wannabe προστάτες του Earthrealm και παραμορφωμένους ταλαίπωρους του Outworld.

Όπως και να έχει, από τεχνικής απόψεως ο σχεδιασμός τους είναι υπέροχος, όπως και όλων των χαρακτήρων άλλωστε, καθώς γενικώς το παιχνίδι είναι το πιο όμορφο και εντυπωσιακό Mortal Kombat που έχετε δει, με την Unreal Engine να κάνει ως συνήθως πολύ καλή δουλειά. Τέλος, ναι, το παιχνίδι πάλι μας υπενθυμίζει όποτε μπορεί τα microtransactions που δεν πιστεύω να αμφέβαλλε κανείς πως έχει, πάλι παίζει μπάλα με διάφορα currencies και πολλά αντικείμενα προς αγορά, πάλι μας έρχονται ακριβά DLC όπως το Kombat Pack που θα διαθέτει έξι playable χαρακτήρες (ο ένας ξέρουμε ότι θα είναι ο Shang Tsung) συν skins και gear, κοινώς πάλι η NetherRealm Studios δυστυχώς ρίχνει φανερά βάρος σε αυτό το κομμάτι.

Είναι το υπάρχον περιεχόμενο του παιχνιδιού αρκετό και ορθά ισορροπημένο, ώστε κάθε τέτοια προσθήκη να αποτελεί κάτι «έξτρα» που ενδεχομένως έχει νόημα το πληρώσουμε ως τέτοιο; Χωρίς να μου αρέσουν αυτές οι πρακτικές προφανώς, δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά σε αυτή την ερώτηση, καθώς υπάρχει η ιδιαιτερότητα του fighting game σε αυτή τη περίπτωση. Το υπάρχον roster μοιάζει ικανοποιητικό σε αριθμό και καλύπτονται αρκετές προσεγγίσεις στο gameplay, αλλά φυσικά θα ήθελα όχι άλλους πέντε μόνο, αλλά άλλους 25 χαρακτήρες εάν ήταν δυνατόν, διαθέσιμους από την αρχή. Τα διάφορα currencies και τα δεκάδες μικρό-αντικείμενα που προσφέρονται προς αγορά, πιο πολύ με ζαλίζουν με πολλή πληροφορία παρά μου τραβάνε το ενδιαφέρον. Θα ήθελα το Mortal Kombat μου πιο λιτό σε αυτό το θέμα, και πιο «φλύαρο» σε περιεχόμενο που πραγματικά έχει σημασία, αλλά it is what it is που λένε, και αυτή η κουβέντα των πρακτικών γενικότερα στη gaming βιομηχανία συνεχίζεται αμείωτη.

Το review βασίστηκε στην physical έκδοση του παιχνιδιού για το PS4, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Zegetron και εσείς μπορείτε να το αγοράσετε μέσω του The Console Club.

IGN GreeceΗ Netherrealm ξεκλειδώνει το Mortal Kombat 11 απο τα 30fpsΗ Creative Assembly εκπληρώνει την τελευταία επιθυμία ενός fanSony και Microsoft βαδίζουν χέρι-χέρι για τη βελτίωση του cloud gaming

Πηγή: IGN Greece