AEK: Το ποδόσφαιρο έχει ανάγκη τον Γαλανόπουλο

Ο Κώστας Γαλανόπουλος είναι ένα από εκείνα τα παιδιά που ονειρεύτηκαν μια μέρα να γίνουν ποδοσφαιριστές. Συνήθως όταν ένα παιδί με αυτό το όνειρο τα καταφέρνει, τότε πολλά συμβαίνουν στη ζωή του και θέλει πολύ μεγάλη διαχείριση των συναισθημάτων του, των νέων απαιτήσεων στην καθημερινότητα του και στο επάγγελμά του. Αλλάζουν όλα. Ακόμα και οι σχέσεις με τους γύρω του.

Ο νεαρός χαφ κατάφερε πολλά σε μικρό χρονικό διάστημα από τη μέρα που υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Στα 19 του χρόνια άρχισε να αποτελεί

βασικό στέλεχος της ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα, της ομάδας που έχασε το πρωτάθλημα και της ομάδας που έμεινε αρκετά πίσω από τους στόχους της. Λες και τα έζησε όλα μέσα σε τρία χρόνια. Προσπαθούσε αυτά τα χρόνια να μένει συγκεντρωμένος σε αυτό που αγαπά, ανεξάρτητα από τα συναισθήματα που του δημιουργούσε. Και δεν είναι εύκολο.

Όσοι τον γνώριζαν, ήξεραν ότι ήταν ένα παιδί που είχε την απραίτητη ωριμότητα για να αντεπεξέρχεται στις δυσκολίες. Ωστόσο αυτό που τον ωρίμασε ξαφνικά και τον ωρίμασε βίαια, οριστικά και αμετάκλητα ήταν οι απανωτοί τραυματισμοί. Πλέον ναι, τα έχει ζήσει όλα στο ποδόσφαιρο. Διότι αν ο επαγγελματισμός στο ποδόσφαιρο θέλει ειδική διαχείριση, τότε οι τραυματισμοί, και δη οι απανωτοί, θέλουν δυο φορές ειδική διαχείριση.

Ο Κώστα Γαλανόπουλος, στα 25 του χρόνια, παιδί ακόμα, αποτελεί πρότυπο για όλα εκείνα τα παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο ή που ονειρεύονται να παίξουν ποδόσφαιρο. Οι τραυματισμοί κάνουν το σώμα – και πολύ περισσότερο το μυαλό – να φτάνουν στα όριά τους. Ε, ο Γαλανόπουλος τα ξεπέρασε αυτά τα όρια. Και καλείται πλέον, σε ένα από τα πιο πλήρη ρόστερ της σύγχρονης ιστορίας της ΑΕΚ να διεκδικήσει τη θέση του. Και το κάνει με σεβασμό στους εξαιρετικούς συμπαίκτες του, μα πάνω απ’ όλα με αυτοσεβασμό.

Για να φτάσει το βράδυ της Πέμπτης, όταν οδήγησε ως αρχηγός την ΑΕΚ, στον θρίαμβο επί του Ολυμπιακού και να (ξανα)ζήσει την ευτυχία που ονειρευόταν από παιδί. Το έκανε χωρίς άγχος, σε ένα κατάμεστο γήπεδο, απέναντι σε μια σπουδαία ομάδα και με πολύ κόσμο να έχει “αγχωθεί” στο άκουσμα της ενδεκάδας. Και ναι, σύμφωνοι, ο Αλμέιδα έχει μεγάλο μερίδιο στην εικόνα της ΑΕΚ και την πνευματική της προετοιμασία, αλλά χρειάζεται να έχει και τα κατάλληλα εργάλεια για να βγει όλο αυτό στο γήπεδο.

Ένα από αυτά τα “εργαλεία” ήταν κι ο Κώστας Γαλανόπουλος, ο οποίος έκανε μια σπουδαία εμφάνιση υπό το βλέμμα του ομοσπονδιακού τεχνικού μας, του Γκουστάβο Πογέτ, ο οποίος περιχαρής είδε τον διεθνή χαφ να αποδίδει πολύ καλά. Άλλωστε ο Γκουστάβο Πογέτ, γνωρίζει τον Γαλανόπουλο, από νεανία, όταν ήταν προπονητής της ΑΕΚ και τον παρακολουθούσε να αγωνίζεται στους Νέους της Ένωσης. Από τότε είχε πολύ καλή γνώμη για εκείνον.

Το γεγονός ότι δείχνει πάλι καλά, υγιής, δυνατός, καλός με τη μπάλα στα πόδια και με μυαλωμένο παιχνίδι, αποτελούν τα εχέγγυα για να του ανοίξουν ξανά την πόρτα της Εθνικής ομάδας. Άλλωστε μην ξεχνάμε, ότι ο προηγούμενος προπονητής της “γαλανόλευκης”, ο Τζον Φαν΄τ Σχιπ, υπολόγιζε τον Γαλανόπουλο ως βασικό “γρανάζι” της μεσαίας γραμμής της Εθνικής.

Η ΑΕΚ, η Εθνική Ελλάδος και το ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν ανάγκη τον Κώστα Γαλανόπουλο. Εκείνος, έχει ανάγκη μόνο από παιχνίδια. Πλέον η μπάλα είναι στα πόδια του αλλά και στις επιλογές του Αλμέιδα που έχει να διαχειριστεί ένα βαθύ και ποιοτικό ρόστερ. Συνεπώς κάθε ευκαιρία είναι σημαντική. Στον πρώτο ημιτελικό κέρδισαν και οι δύο.