Ο «Δόκτωρ Θάνατος» του Μαουτχάουζεν

Μαζί με τον Γιόζεφ Μένγκελε, άφησαν το φρικτό τους αποτύπωμα στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ήταν οι δυο γιατροί του Χίτλερ, που αντί να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο, τον προκαλούσαν σαδιστικά, κάνοντας εκατοντάδες αθώους να υποφέρουν ως πειραματόζωα, μέχρις ότου πεθάνουν στα χέρια τους με τον θάνατο, να αποτελεί λύτρωση γι αυτούς.

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Παρανοϊκά ανθρωπόμορφα τέρατα, με μεθόδους πέρα από κάθε λογική, έμειναν στην Ιατρική ως οι «μαύρες σελίδες» της επιστήμης!

Ο Άριμπερτ Φέρντιναντ Χάιμ (Aribert Ferdinand Heim, 1914 – 1992) ήταν Αυστριακός γιατρός,

μέλος των SS και έγινε γνωστός ως “Δόκτωρ Θάνατος” ανάμεσα στους κρατούμενους του στρατοπέδου συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν, λόγω των “ιατρικών” πειραμάτων που διεξήγαγε, με θύματα κρατουμένους του στρατοπέδου.

Μετά τον πόλεμο, έζησε μια περιπετειώδη ζωή και στο τέλος τα ίχνη του χάθηκαν χωρίς να υποστεί την τιμωρία που τους άξιζε…

ΤΑ ΦΡΙΚΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ

Ο Χάιμ γεννήθηκε στο Μπαντ Ράντκερσμπουργκ (Bad Radkersburg) της Αυστρίας στις 28 Ιουνίου 1914. 

Ο πατέρας του ήταν αστυνομικός ενώ η μητέρα του δεν εργαζόταν. 

Ο νεαρός Άριμπερτ μετέβη στη Βιέννη όπου σπούδασε ιατρική, λαμβάνοντας την ειδικότητα του γυναικολόγου.

 Το 1935 έγινε μέλος του αυστριακού παραρτήματος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και το 1940 εντάχθηκε στα ένοπλα SS (Waffen-SS). 

Το 1941 τοποθετήθηκε στο “αναρρωτήριο” του στρατοπέδου Μαουτχάουζεν-Γκούζεν, όπου, αντί να φροντίζει τους ασθενείς κρατουμένους, ξεκίνησε “ιατρικά” πειράματα με πειραματικό υλικό τους κρατουμένους. Αρκετές φορές πραγματοποιούσε “εγχειρήσεις” χωρίς αναισθητικό σε κρατουμένους, από τους οποίους αφαιρούσε όργανα, θέλοντας να διαπιστώσει τις αντοχές τους στον πόνο και μετρώντας πόσο χρόνο χρειάζονταν για να αποβιώσουν.

 Άλλες φορές πραγματοποιούσε ενέσεις με βενζίνη, νερό ή υδροκυάνιο και άλλα δηλητήρια απευθείας στην καρδιά των κρατουμένων, μετρώντας με χρονόμετρο και πάλι τον χρόνο αντοχής. 

Τα απεχθή αυτά “πειράματα” τού προσέδωσαν επάξια το προσωνύμιο “Δρ. Θάνατος” ανάμεσα στους κρατουμένους, ιδιαίτερα στο παράρτημα Έμπενζεε του στρατοπέδου.

Πολλοί επιζήσαντες περιέγραψαν αργότερα τα φρικιαστικά πειράματά του, παρόμοια με του συναδέλφου του στο Άουσβιτς, του διαβόητου Γιόζεφ Μένγκελε.

 Οι μάρτυρες ανέφεραν επίσης ότι αρκετές φορές διατηρούσε όργανα που αφαιρούσε ως ενθύμια.

 Η θητεία του στο στρατόπεδο έληξε το 1942, όταν μετατέθηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο των SS στην πόλη Ούλου (Oulu) της Βόρειας Φινλανδίας, όπου παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο.

 Δεν υπάρχουν στοιχεία για το πού μετατέθηκε στη συνέχεια.

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΔΗΣ  ΔΙΑΦΥΓΗ ΤΟΥ

Μετά το τέλος του πολέμου, ο Χάιμ συνελήφθη από τα αμερικανικά στρατεύματα τον Μάρτιο του 1945 και εγκλείσθηκε σε στρατόπεδο αιχμαλώτων. 

Επειδή η δράση του δεν ήταν γνωστή και δεν υπήρχαν στοιχεία, αφέθηκε ελεύθερος και εγκαταστάθηκε στο Μπάντεν-Μπάντεν, όπου άρχισε να εργάζεται ως γυναικολόγος.

 Η γερμανική κυβέρνηση, ωστόσο, τον αναζητούσε και, όταν επιζώντες του Μαουτχάουζεν τον εντόπισαν, οργάνωσαν μια επιχείρηση σύλληψής του  το 1962.

 Άγνωστο πώς, ο Χάιμ πληροφορήθηκε το επικείμενο γεγονός και λίγες ώρες πριν συλληφθεί κατόρθωσε να διαφύγει.

 Πρώτα επικοινώνησε με την οικογένειά του τηλεφωνικά, λέγοντάς τους ότι η αστυνομία τον περίμενε για να τον συλλάβει, χωρίς να δώσει περισσότερες εξηγήσεις.

 Σύμφωνα με τον γιο του, έφυγε με δικό του αυτοκίνητο, διέσχισε τη Γαλλία και την Ισπανία, πέρασε στη Βόρεια Αφρική και κατέληξε στην Αίγυπτο, όπου και εγκαταστάθηκε. 

Ως πόρο διαβίωσης είχε τα ενοίκια των διαμερισμάτων ενός κτηρίου στο Βερολίνο, το οποίο, όμως, η γερμανική κυβέρνηση κατέσχεσε το 1979.

Στο μεταξύ, έρευνες για τον εντοπισμό του διεξήγαγε τόσο ο κρατικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός ZDF, σε συνεργασία με τους “Times” της Νέας Υόρκης όσο και η γερμανική κυβέρνηση, η οποία προσέφερε το ποσό των 150.000 ευρώ για σχετικές πληροφορίες, αλλά και το Κέντρο Σιμόν Βίζενταλ, με επικεφαλής τον Εφραίμ Ζούροφ (Efraim Zuroff), ο οποίος ήταν βέβαιος ότι ο Χάιμ ζούσε κάπου στη Νότια Αμερική και πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια εκεί.

 Ο Χάιμ δεν εντοπίστηκε και παρέμενε μέχρι πολύ πρόσφατα ο υπ’ αριθμόν 2 καταζητούμενος στον σχετικό κατάλογο των εγκληματιών Ναζί, παρά το ότι το Κέντρο Βίζενταλ προσέφερε αμοιβή περίπου 500.000 $. 

Στη μικρή πόλη Πουέρτο Μόντ (Puerto Montt) της Χιλής εντοπίστηκε ωστόσο ,η κόρη του Βάλτραουντ Ντιχάρς (Waltraud Diharce), η οποία προσπάθησε να κάνει ανάληψη ενός περίπου εκατομμυρίου δολαρίων από τον λογαριασμό του πατέρα της, ο οποίος, κατά δήλωσή της, είχε αποβιώσει το 1993, αλλά δεν μπόρεσε, επειδή δεν είχε το πιστοποιητικό θανάτου.

ΑΣΠΑΣΤΗΚΕ ΤΟΝ ΙΣΛΑΜΙΣΜΟ

Κατά καιρούς, ωστόσο, αναφέρονταν από πολλές δημοσιογραφικές πηγές διάφοροι τόποι, στους οποίους είχαν εντοπιστεί ίχνη του Χάιμ, όπως η Χιλή, η Αργεντινή, η Ισπανία. 

Τον Αύγουστο του 2008 ο γιος του Χάιμ, Ρούντιγκερ, ζήτησε να κηρυχθεί επίσημα νεκρός ο πατέρας του, ώστε να μπορέσει να κάνει ανάληψη των χρημάτων του, για να τα δωρίσει σε ερευνητές που ασχολούνται με την τεκμηρίωση των φρικαλεοτήτων που διαπράχθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Τελικά, στις 5 Φεβρουαρίου 2009 η ZDF και οι Times κατόρθωσαν να εντοπίσουν, με ελάχιστες αμφιβολίες, χάρη στον χαρτοφύλακα που βρέθηκε εκεί, τα ίχνη του Χάιμ. 

Μετά από σύντομη διαμονή στο Μαρόκο, είχε εγκατασταθεί στην Αίγυπτο, αφομοιούμενος σταδιακά στην τοπική κουλτούρα.

 Έμαθε αραβικά και ζούσε σε ένα λιτό ξενοδοχείο, μακριά από τους υπόλοιπους εκπατρισμένους πρώην ναζιστές που τριγυρνούσαν σε μεσο-αστική περιοχή του Κάιρο.

Κατοικούσε, σε ένα δωμάτιο του 6ου ορόφου στο ξενοδοχείο “Κασρ ελ Μεντίνα” (Qasr el-Medina).

 Ο Χάιμ είχε ασπασθεί τον Ισλαμισμό και είχε πάρει το όνομα Ταρέκ Φαρίντ Χουσεΐν (Tarek Farid Hussein).

 Σύμφωνα με το πιστοποιητικό θανάτου του, ο Χάιμ απεβίωσε στις 10 Αυγούστου 1992 από καρκίνο του παχέος εντέρου.

Έτσι τοπικό δικαστήριο του Μπαντεν-Μπάντεν στη Γερμανία – τελευταίος τόπος διαμονής του Δρ. Χάιμ προτού διαφύγει στην Αφρική – ανακοίνωσε ότι διακόπτει την ποινική έρευνα σχετικά με την υπόθεση του ναζιστή εγκληματία πολέμου που διέφευγε των αρχών επί δεκαετίες, καθώς ήρθησαν και οι τελευταίες αμφιβολίες σχετικά με την τύχη του.

The post Ο «Δόκτωρ Θάνατος» του Μαουτχάουζεν appeared first on Militaire.gr.