Πρόταση-παρωδία για Νόμπελ Ειρήνης σε Τσίπρα και Ζάεφ

Πρόταση-παρωδία για Νόμπελ Ειρήνης σε Τσίπρα και Ζάεφ28.01.2019Πρόσωπα

Τουλάχιστον παρωδία, αν όχι κάτι άλλο, που υποκινείται από περίεργες πολιτικές σκοπιμότητες ισχυρών ξένων κέντρων...

... μπορεί να χαρακτηριστεί η φερόμενη ως απόφαση των Σοσιαλιστών - Δημοκρατών, Πρασίνων και της Αριστεράς να προτείνουν τους Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ για το Νόμπελ Ειρήνης

2019. Η «διπλωματία του Νόμπελ» είναι άλλωστε γνωστή στο διεθνές περιβάλλον, καθώς κατά το παρελθόν έχουν προταθεί και έχουν λάβει το βραβείο αμφιλεγόμενοι πολιτικοί και «αστέρες» της διεθνούς ελίτ, όπως ο Χένρι Κίσιντζερ.

Ηταν το 1973, όταν ο δαιμόνιος πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για τη συμβολή του στον τερματισμό του πολέμου στο Βιετνάμ, μαζί με τον Βορειοβιετναμέζο διαπραγματευτή Λε Ντουκ Θο, ο οποίος όμως το αρνήθηκε. Ο άνθρωπος που κατηγορήθηκε ως εμπνευστής των βομβαρδισμών στην Καμπότζη και ακόμη για την επιχείρηση «Κόνδωρ», που στόχευε στην καταστολή των αριστερών κινημάτων στις χώρες της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του '70, για την προτίμησή του σε στρατιωτικά καθεστώτα αλλά και για την ενθάρρυνση της Τουρκίας να εισβάλει στην Κύπρο τιμήθηκε τελικά ως «περιστέρι της ειρήνης», προκαλώντας παγκόσμια διαμαρτυρία. Ακόμη ένα περίεργο Νόμπελ Ειρήνης δόθηκε στον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Αλ Γκορ το 2007 για τους αγώνες του -υποτίθεται- σχετικά με την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης αναφορικά με το φαινόμενο του θερμοκηπίου και παρά τη μιλιταριστική εξωτερική πολιτική της Ουάσινγκτον.

Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ο λογαριασμός του ηλεκτρικού της οικίας Γκορ, ο οποίος εμφάνιζε μηνιαία κατανάλωση 22.619 κιλοβάτ, ήταν σχεδόν το διπλάσιο της ετήσιας κατανάλωσης μιας μέσης οικογένειας στις ΗΠΑ.

Οπως και να έχει, μετά τη βράβευση του Χένρι Κίσιντζερ το Νόμπελ Ειρήνης όχι μόνο έχασε τη σημασία του αλλά κάνει τους περισσότερους να κουνούν το κεφάλι με νόημα, καθώς έκτοτε ανάμεσα σε αυτούς που βραβεύονται βρίσκονται «εξέχοντες» εξυπηρετητές των ισχυρών του κόσμου. Είναι δε κοινό μυστικό ότι η Συμφωνία των Πρεσπών, που πρόθυμα υπέγραψαν οι Τσίπρας - Ζάεφ, δεν είναι παρά απαίτηση του αμερικανικού παράγοντα, που διόλου επιθυμεί ρωσική διείσδυση στα Βαλκάνια.