Οι Beatles, η ψυχεδέλεια και... η μπανάνα!

Οι Beatles, η ψυχεδέλεια και... η μπανάνα!11.11.2018Πρόσωπα

Μια εμφάνιση σε έναν κήπο στην Κηφισιά με κινέζικες ρόμπες, στολή μηχανικού Εμπορικού Ναυτικού και χιτώνιο εισπράκτορα

Από τον
Δημήτρη Καπράνο

Ψυχεδέλεια: Ονειρώδης κατάσταση που δημιουργείται σε κάποιον από τη λήψη παραισθησιογόνων ουσιών, ιδίως LSD (κατ’ επέκταση), η παραίσθηση ότι κάποιος βρίσκεται σε τέτοια ονειρώδη κατάσταση εξαιτίας οπτικών ή ακουστικών ερεθισμάτων.

Οταν

ακούσαμε πρώτη φορά τη λέξη «ψυχεδέλεια», είναι αλήθεια ότι δεν ξέραμε τι θα πει.

Αρχίσαμε να την καταλαβαίνουμε κυρίως με το άκουσμα του μυθικού άλμπουμ των Beatles «Sgt.Pepper’s Lonely Hearts Club Band».

Ηταν ένα άκουσμα καινούργιο, περίεργο, τελείως ξένο με όσα είχαμε ακούσει μέχρι τότε. Μπορώ να πω ότι στην αρχή δεν μου προξένησε το ενδιαφέρον, ωστόσο, ακούγοντας συνεχώς τον δίσκο μπόρεσα να καταλάβω ότι οι συνθέσεις αυτές είχαν πραγματοποιηθεί υπό την επήρεια παραισθησιογόνων και υπό την επίδραση της διδασκαλίας του Ινδού γκουρού Μαχαρίσι Μαχές, στον οποίο είχαν προσφύγει οι Beatles αναζητώντας νέους δρόμους δημιουργίας.

Θυμάμαι ακόμη τον παράξενο ήχο του σιτάρ στη συναυλία τον Rolling Stones στο γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας, στις 17 Απριλίου 1967, την ώρα δηλαδή που οι συνταγματάρχες ετοίμαζαν την ολέθρια εκτροπή. Ηταν πραγματικά ένας ήχος που σε ταξίδευε σε κόσμους περίεργους και παράξενους.
Μαθητές ακόμη του γυμνασίου, αλλά με συγκρότημα ροκ, που παίζαμε σε διάφορα «μουσικά πρωινά» της εποχής, σκεφτήκαμε ότι πρέπει κι εμείς να γίνουμε ψυχεδελικοί.

Ο αείμνηστος Αγγελος Μαστοράκης, παιδικός μου φίλος, τραγουδιστής στο συγκρότημά μας, με φωνή σαν του Ερικ Μπάρτον, μετέπειτα εκδότης του περιοδικού «9» της Ελευθεροτυπίας, ανέλαβε να μας μυήσει στη μόδα.
«Εχω ακούσει ότι αν καπνίσουμε τριμμένη φλούδα μπανάνας, την οποία θα έχουμε ψήσει στον φούρνο, θα αισθανθούμε τι σημαίνει ψυχεδέλεια» μας είπε.

Οι φλούδες βρέθηκαν, ψήθηκαν στον φούρνο και τις χτυπήσαμε στο γουδί με το ξύλινο γουδοχέρι. Φτιάχτηκε μια σκόνη την οποία αναμείξαμε με καπνό που βγάλαμε από τα τσιγάρα (τότε δεν υπήρχε τσιγαρόχαρτο, ήταν παράνομο) και με το μείγμα ξαναγεμίσαμε μερικά τσιγάρα.

Κάποια στιγμή, λοιπόν, βρεθήκαμε οι πέντε του συγκροτήματος, ο Αγγελος, ο Γιάννης, ο Μπούλης, ο Γιώργος και ο γράφων, και αποφασίσαμε να γίνουμε Beatles. Θυμάμαι μόνο ότι τα μάτια μου έτρεχαν συνεχώς δάκρυα, το κεφάλι μου γύριζε και έσπευσα στην τουαλέτα για «εξαγωγή» όλων όσα είχα φάει εκείνη την ημέρα.
«Δεν είμαστε για ψυχεδέλεια» είπα στα παιδιά, αλλά δεν μπορούσαμε να παίξουμε ψυχεδελικά τραγούδια χωρίς να έχουμε τουλάχιστον την κατάλληλη αμφίεση.

Ηταν καλοκαίρι, είχαμε αφήσει όλοι μουστάκι «κινέζικο» και αποφασίσαμε να ντυθούμε όπως οι Beatles και να εμφανιστούμε σε ένα πάρτι φίλων του Γιάννη στην Κηφισιά.

Η μάνα μας είχε στην ντουλάπα κάτι ρόμπες κινέζικες, τις οποίες είχε φέρει η θεία μου από την Αγγλία. Λουλουδάτες, με έντονα χρώματα, και ύφασμα σατέν. Ηταν, όμως, μόνο τρεις. «Πρέπει να είμαστε και οι πέντε ντυμένοι ψυχεδελικά» ήταν η άποψη που επικράτησε. Ετσι, επιστρατεύτηκαν μια στολή μηχανικού του Εμπορικού Ναυτικού με γαλόνια, την οποία βρήκε ο Αγγελος στο μπαούλο του μηχανικού πατέρα του, και ένα χιτώνιο... εισπράκτορα που πήρε ο Μπούλης από έναν θείο του. Ετσι εμφανιστήκαμε στο πάρτι κρατώντας και ένα κινέζικο βάζο που έφερα από το σπίτι γεμάτο λουλούδια.

Η υποδοχή που μας επιφυλάχθηκε από έναν σωρό πλουσιόπαιδα, που έκαναν το πάρτι σε έναν υπέροχο κήπο στην Κηφισιά, ήταν ενθουσιώδης. Και όταν αρχίσαμε να παίζουμε το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου σε μια εκτέλεση, ομολογώ, της κακιάς ώρας, γέμισε κόσμο η αυτοσχέδια πίστα και το χειροκρότημα που έπεσε ήταν το κάτι άλλο.

Ηταν η μόνη, αλλά επιτυχημένη ψυχεδελική μας εμφάνιση.

Αργότερα, όταν μαθεύτηκε το μπλέξιμο των Beatles με τα ναρκωτικά, είχαμε να λέμε ότι εμείς τα είχαμε δοκιμάσει και το λέγαμε με καμάρι, χωρίς όμως να μιλάμε για την τριμμένη μπανάνα, τον πονοκέφαλο και τις «εξαγωγές».

Ωστόσο, δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι το άλμπουμ εκείνο των Beatles δημιούργησε σχολή και ότι το Κατμαντού, το Νεπάλ και η Ινδία γέμισαν μουσικούς, μεταξύ των οποίων και Ελληνες, οι οποίοι μυήθηκαν στην ψυχεδέλεια, η οποία -για να λέμε την αλήθεια- δεν επηρέασε την ελληνική ποπ ροκ σκηνή.