Λίγα λόγια από καρδιάς: Κάνε μικρές αλλαγές

Λίγα λόγια από καρδιάς: Κάνε μικρές αλλαγές 30.11.2018Ρεπορτάζ

Φοβόμαστε να χαλαρώσουμε και να δείξουμε στο έτερον ήμισυ την ανάγκη μας για αγάπη

Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος

Λέω σε κάποιον: «Τη γυναίκα σου πώς τη φωνάζεις;» «Δεν τη φωνάζω. Απλώς της λέω “ήρθα. Φέρε μου αυτό”. Δεν λέω ονόματα». «Δεν της λες κάτι, κάποια λέξη;» «Οχι». «Γιατί δεν τη λες “αγάπη μου, γλυκιά μου, Μαρία μου”;» «Ε, τώρα αυτά, εντάξει. Δεν είναι για μας, πάτερ». Ενας άλλος δέχτηκε τελικά

να το πει, μίλησε γλυκά στη γυναίκα του, ο καημένος έκανε προσπάθεια. Πήγε από τη δουλειά στο σπίτι, πήρε βαθιά ανάσα και της λέει: «Γεια σου, αγάπη μου» Και του απαντά η γυναίκα του: «Ελα τώρα, άσε τις αηδίες!»

Τελικά, μας αρέσει και λίγο το πολεμικό κλίμα στο σπίτι. Απ’ τη μια, ζητάς γλύκα και ρομαντισμό, απ’ την άλλη, αντιδράς. Εμ μας λείπει, εμ δεν το θέλουμε. Μόνο παράπονα.

Μόλις, όμως, ο άλλος πάει να κάνει μια απόπειρα προσέγγισης, δεν είμαστε πάντα ανοιχτοί να καλωσορίσουμε την αλλαγή. Λέω σε κάποιον: «Δώσε της κανένα δωράκι, πήγαινέ της κανένα λουλούδι». «Της πήγα, πάτερ. Εντάξει, στην αρχή τής έκανε εντύπωση. Μετά όμως γυρίζει και μου λέει “πού το βρήκες; Επεσε από κάνα φορτηγό;”». «Τι φορτηγό. Στο αγόρασα. Από ευχαρίστηση». Μα η γυναίκα του τον ειρωνεύτηκε. «Δεν είχε συνηθίσει έτσι, πάτερ. Γι’ αυτό». Του λέω: «Δεν πειράζει. Εσύ θα επιμείνεις». Βέβαια, αν έχεις πέντε χρόνια που μιλάς κοφτά κι απότομα, με συνθήματα και με αυτοκόλλητα στο ψυγείο, δεν μπορεί ξαφνικά να μοιράζεις ανθοδέσμες και να λες «αγάπη μου»! Θα πει ο άλλος «πάει, το ’χασε ο άνθρωπος».

Ομως σταδιακά το κλίμα στο σπίτι σου μπορεί να γίνει λίγο πιο φιλικό. Και να γίνουν μικρές αλλαγές, βήμα βήμα. Για παράδειγμα: να μιλάτε λίγο πιο γλυκά. Να λέτε λίγο πιο όμορφες κουβέντες. Το έχουμε ανάγκη όλοι μας αυτό. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες είναι σαν παιδιά. Αν και μεγάλοι, είναι παιδιά στην ψυχή. Αλλά έχουμε το πείσμα. Και σκέφτεσαι: «Γιατί να πέσω τώρα και να δείξω ευαισθησία κι αδυναμία; Θα το εκμεταλλευτεί!» Αυτό είναι το πρόβλημα. Φοβόμαστε να χαλαρώσουμε και να δείξουμε τις αληθινές μας ανάγκες, και τη δίψα μας για αγάπη. Αν πεις στον άλλον «αγάπη μου», είναι σαν να πέφτεις, σαν να παραδέχεσαι ότι είσαι ευάλωτος κι αδύναμος. Κάνε το ως άσκηση! Είναι πολύ δύσκολο, μα και πολύ αποτελεσματικό, αν το πετύχεις. Πες «έχω ανάγκη λίγη ζεστασιά, έχω ανάγκη το ενδιαφέρον σου».

Ρώτησα μια γυναίκα: «Γιατί δεν του μιλάς του άντρα σου;» «Γιατί μετά θα ζητάει συνέχεια, και θα πάρει αέρα!» Είναι μία άλλη σύζυγος, που όταν τσακώνονται, κρατάει τρεις ημέρες μούτρα στον άνδρα της και δεν του μιλάει για τρεις ημέρες. Καθόλου, όμως. Μιλάμε τελείως μουγκή. Μια φορά ρώτησα τον άνδρα της: «Τι ακριβώς εννοείς όταν λες ότι δεν μιλάτε τρεις ημέρες; Τι έχετε και δεν μιλάτε;» «Οπως ακριβώς στο είπα. Δεν μιλάει καθόλου για τρεις ημέρες. Δηλαδή, μαγειρεύει, φροντίζει το σπίτι, τα παιδιά, όλα τα κάνει, αλλά σε μένα μουγκή! Σήμερα μάλλον το βράδυ θα μου μιλήσει, διότι πέρασαν οι τρεις ημέρες». Οικογένεια.

Λέω στη γυναίκα του: «Γιατί φέρεσαι έτσι στον άνδρα σου;» «Πάτερ, άμα δεν τα κάνουμε κι αυτά, θα χάσουμε τον έλεγχο και θα μας κάνει ό,τι θέλει!» Αυτή έπρεπε να ανήκει στο διπλωματικό σώμα. Του κρατάει αντίσταση και μούτρα για να τον ελέγχει. Ενας γάμος, σκέτη πάλη και σύγκρουση.

* Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος» των εκδόσεων Αθως