Λίγα λόγια από καρδιάς: Η ενοχή στη χαρά

19:01 7/2/2019 - Πηγή: Dimokratianews

Λίγα λόγια από καρδιάς: Η ενοχή στη χαρά07.02.2019Πρόσωπα

Ο Θεός δεν έχει καμία σχέση με την αρρωστημένη ψυχική - σωματική κατάστασή μας

Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος

Π ιστεύω να καταλαβαίνεις ότι ο Θεός δεν έχει καμία σχέση με την αρρωστημένη ψυχική και σωματική κατάσταση. Παρόλο που πολλοί, άνδρες και γυναίκες, Τον επικαλούνται για να εξηγήσουν την ερωτική τους ψυχρότητα και αδιαφορία. Ολα ξεκινούν απ’ αυτό: Δεν έχουμε αγαπήσει τον εαυτό μας. Εχουμε μια τόσο λανθασμένη εντύπωση για το σώμα και τις λειτουργίες του, για την αγάπη και τη συζυγία.

Είναι

τόσο ενοχικές οι αντιλήψεις μας για τη λειτουργία του έρωτα. Κυρίως γι’ αυτόν. Ολα αυτά όμως είναι δώρα! Δώρα δοσμένα απ’ τον Θεό, για να ανεβεί η ζωή μας σε ένα άλλο επίπεδο και να αποκτήσει ποιότητα. Δόθηκαν ως αφορμές ξεκούρασης, ηρεμίας, χαλάρωσης και δοξολογίας του Θεού, και άπειρης ευγνωμοσύνης στον Χριστό. Εμείς όμως τα βιώνουμε τόσο παράξενα. Και αντί να τα χαρούμε, βασανιζόμαστε απίστευτα.

Στη συνέχεια, όλη αυτή η κατάσταση έχει αντίκτυπο στην υπόλοιπη οικογένεια. Διότι και τα παιδιά καταλαβαίνουν το κλίμα αυτό στο σπίτι. Βλέπουν, δηλαδή, δύο γονείς ανέραστους, ανικανοποίητους, μη ευχαριστημένους, μη ικανοποιημένους. Μονίμως εκνευρισμένους. Κάθε λίγο πικραμένους. Και καταλαβαίνουν ότι το ζευγάρι αυτό δεν περνάει καλά.

Καταλαβαίνουν τα πάντα για το ζευγάρι αυτό, διότι είναι οι γονείς τους! Και ξέρουν πολύ καλά τα παιδιά ότι ένας βασικός λόγος που δεν περνάνε καλά οι γονείς τους είναι ακριβώς η συζυγική απόσταση. Δεν θα σ' το πει ποτέ, μα το ξέρει το παιδί σε μεγάλο βαθμό. Το διαισθάνεται. Είναι ανάγκη να σκεφτούμε όλα αυτά, αν θέλουμε να δούμε τη ζωή κατάματα. Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να δεις και να παραδεχτείς την αλήθεια αυτή. Είναι αγώνας ισόβιος να υπερβεί κανείς τις ενοχές του, που 'ναι σύμφυτες σχεδόν με το Εγώ μας.

Θυμάμαι, μου 'πε ένας φίλος μου κληρικός ότι η ενοχή δεν γεννήθηκε από την Εκκλησία. Δεν είναι η Εκκλησία αυτή που δημιούργησε την ενοχή στον άνθρωπο. Υπήρχε ήδη. Υπάρχει μέσα στην ύπαρξή μας η ενοχή. Τη νιώθουμε για πολλά δώρα που μας έχει δώσει ο Θεός. Δεν είναι σπάνιο να νιώθουμε ένοχοι για οτιδήποτε προκαλεί απόλαυση, χαρά και ηδονή στη ζωή μας. Οταν χαιρόμαστε, γενικά, νιώθουμε ένοχοι.

Οταν νιώθουμε μια καλή στιγμή ή μια απόλαυση, νιώθουμε πάλι ένοχοι. Οταν γελάσουμε, πολύ νιώθουμε ένοχοι. Λέμε μάλιστα τη φράση «πολύ γελάσαμε σήμερα, Θεέ μου, μη μας βγει ξινό». Επειτα από μια χαρούμενη στιγμή, φοβόμαστε μη και συμβεί κάτι κακό. Μήπως κάτι στραβώσει. Δεν έχουμε αποδεχθεί ολοκληρωτικά τη χαρά στη ζωή μας.

Είμαστε που είμαστε ένοχοι ως πλάσματα φοβισμένα σ’ αυτή τη γη, έρχεται μετά και ένα βαρύ κλίμα θρησκευτικό, που βαφτίζεται πνευματικότητα, και επιτείνει την ήδη υπάρχουσα ενοχική αυτή κατάσταση. Και μας κάνει ακόμα πιο δύσκολους να χαρούμε τα δώρα του Θεού.

Είναι λυπηρό: Ζευγάρια που θα μπορούσαν να 'ναι ευτυχισμένα και να ζουν ξεκούραστα, να 'ναι ο ένας για τον άλλο πηγή χαράς και αγαλλίασης, ευγνωμοσύνης και δοξολογίας στον Θεό, έχοντας επηρεαστεί από μια νοσηρή τέτοια κατάσταση, βγάζουν τελικά μια μόνιμη γκρίνια, ένα παράπονο, μια μουρμούρα και μια μόνιμη πίκρα.

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα» των εκδόσεων Αθως

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords