Aφιλάργυροι μεσσίες

Aφιλάργυροι μεσσίες09.07.2018Πρόσωπα

Το πέρασμα από τα λόγια στις πράξεις θέλει δύναμη ψυχής και απαλλαγή από παρωπίδες και δυσεκπλήρωτες δεσμεύσεις

Του π.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΧΡΥΣΟΠΟΥΛΟΥ*

Για τον όρο «μεσσιανισμός» υπάρχει ο ορισμός ότι είναι το σύνολο των παραδόσεων που ανέπτυξαν διάφοροι λαοί, οι οποίες αποτελούσαν ή συνεχίζουν να αποτελούν πίστη για την έλευση κάποιου λυτρωτή. Βλέπουμε ότι ρίζα του ορισμού είναι ο όρος «Μεσσίας», που σημαίνει Σωτήρας.
Λογικά και άξια επαίνου είναι η

θέληση και ο αγώνας του ανθρώπου να βελτιώσει τις συνθήκες της ζωής του στην εργασία και την κοινωνία γενικότερα. Αφού ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ό,τι φαίνεται, αλλά έχει και πνευματική διάσταση. Πρέπει να βρεθεί κάποιος που θα τον βοηθήσει στις βιοτικές μέριμνές του και θα τον σώσει στις πνευματικές αναζητήσεις του.

Για τη θεραπεία των ποικίλων υλικών αναγκών της καθημερινότητας, ως πολίτης ενός οργανωμένου κράτους, ψάχνει να βρει άρχοντες πολιτικούς, εκείνους που θα του παράσχουν προνόμια, χρήμα, θέσεις. Στο πνευματικό μέρος της ζωής του και ως ενεργό μέλος μιας θρησκείας, αναζητά τον Θεό, που θα τον πείσει ότι θα ζήσει και αφού κλείσει τα μάτια του. Αναγκαστικά και μη, πλέον ακούει, πιστεύει, ακολουθεί όποιον νομίζει ότι θα τον λυτρώσει όντως από δεσμά και προβλήματα ανθρώπινα και, ταυτόχρονα, θα θέσει σκοπό ζωής τη συνάντηση με το θείο στο επέκεινα.

Από χριστιανικής πλευράς, μην ξεχνάμε την περίπτωση των Ιουδαίων, που είδαν και ήθελαν τον Χριστό ως Μεσσία κοσμικού κράτους, του Ισραήλ, γι' αυτό Τον υποδέχθηκαν με το «ωσαννά». Απογοητεύτηκαν όμως σύντομα που δεν τους απελευθέρωσε από τα χρόνια και βασανιστικά δεσμά των Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Αντιλαμβανόμαστε ότι άλλου είδους αλλαγή είχαν τότε ανάγκη εκείνοι και για άλλη είχε έρθει στη γη ο Χριστός. Η διάσταση επιθυμιών και θέλησης έφερε την καταδίκη Του και την απόρριψή Του.

Το ίδιο και στον χώρο της πολιτικής. Προκειμένου να καταλάβουν θέσεις, έρχονται κάποιοι ως λυτρωτές, ιδίως έπειτα από σκληρά ή απολυταρχικά καθεστώτα. Εύκολα απογοητεύεται ο ψηφοφόρος όταν διαπιστώνει πως ο πολιτικός δεν μπορούσε να ικανοποιήσει λογικά ή παράλογα αιτήματα, ή δεν ήθελε και απλώς έταζε. Βλέπουμε τότε μετακινήσεις οπαδών, με ανάλογες αυξομειώσεις των κομματικών ποσοστών.

Εκφραστές, λοιπόν, του μεσσιανισμού δεν υπάρχουν μόνο στον θρησκευτικό βίο αλλά και στην πολιτική σκηνή. Αυτόκλητοι μεσσίες παντού και πάντα θα υπάρχουν, οι λαόκλητοι λιγοστεύουν στους χρόνους μας και θεόκλητοι υπάρχουν σπάνια. Το πέρασμα από τα λόγια στις πράξεις θέλει δύναμη ψυχής και απαλλαγή από παρωπίδες ή δυσεκπλήρωτες δεσμεύσεις. Τότε όντως θα έχουμε σωθεί από ψευδομεσσίες και θα έχουμε λυτρωθεί από ψευδοπροφήτες, που είναι πάρα πολλοί ακόμα και στον καιρό μας και στον τόπο μας.

Αρκετές φορές η αναζήτηση ή η ανακήρυξη μεσσία δεν κινείται εντός αξιακών πλαισίων, αλλά κινητήριος μοχλός είναι ο πόθος για άμεση ανεύρεση πατέρα. Οταν άλλες φορές βρεθεί, προσπαθούμε να του φανούμε χρήσιμοι όσο μπορούμε, να είμαστε οι καλοί, οι πιστοί, οι οπαδοί, οι φίλοι. Μέσα από την έως και δουλική στάση μας αυτή περιμένουμε τη μισθαποδοσία στο παρόν ή στο μέλλον.

Κάθε ηγέτης μπορεί να έχει σπέρματα αρχομανίας ή και εκμετάλλευσης της ψυχολογίας του ανθρώπου να άρχεται και να άγεται. Για τον λόγο αυτό χρειάζεται προσοχή σε ποιον και γιατί θα του απονείμουμε την αξία, την τιμή, την αποδοχή. Μπορεί να εμφανιστούν αρκετοί υπό την ταυτότητα του αφιλάργυρου μεσσία, είναι; Πίσω από εξαγγελίες κάποιες φορές κρύβονται εξυπηρετήσεις μεγαλύτερες προσωπικών συμφερόντων, ενώ η ψυχοσωματική λύτρωση των άλλων είναι καθαρά προσχηματική.

*Θεολόγος, διδάσκων Πανεπιστημίου Πειραιώς

Από την Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια