22 χρόνια από τη θυσία των Ιμίων

22 χρόνια από τη θυσία των Ιμίων31.01.2018Πρόσωπα

Οι προδοτικοί χειρισμοί της κυβέρνησης Σημίτη, που προκάλεσαν εθνική ταπείνωση και τον θάνατο τριών στελεχών των Ε.Δ. στις 31 Ιανουαρίου του 1996

Από τον
Ανδρέα Κούτρα

Είκοσι δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την κρίση των Ιμίων, που έφερε την Ελλάδα και την Τουρκία μία ανάσα από τον πόλεμο. Εληξε οδυνηρά στις 31 Ιανουαρίου του 1996, με τον Κώστα Σημίτη να σφραγίζει την εθνική ταπείνωση και την εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, με

το «γκριζάρισμα» της περιοχής, και να ευχαριστεί τους Αμερικανούς από το βήμα της Βουλής, χωρίς ίχνος ντροπής προς τους Ελληνες.

Η κρίση στοίχισε τη ζωή τριών ανθρώπων: του υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Εκτορα Γιαλοψού, των μελών του πληρώματος του μοιραίου ελικοπτέρου ΑΒ-212, που συνετρίβη μόλις 1,5 μίλι βορειοδυτικά των Ιμίων. Τα τρία στελέχη έπεσαν ηρωικά για την υπεράσπιση της πατρίδας, αλλά ήταν τα θύματα μιας σειράς άστοχων προδοτικών χειρισμών από την τότε κυβέρνηση, που αποτυπώνονται και στη φράση που εκστόμισε ο υπουργός Εξωτερικών της εποχής Θεόδωρος Πάγκαλος προς τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Χρήστο Λυμπέρη, πείτε στον λαό ότι «την ελληνική σημαία την πήρε ο αέρας».

Τα συντρίμμια του μοιραίου ελικοπτέρου βρίσκονται στη βάση του Πολεμικού Ναυτικού, στο Κοτρώνι του Μαραθώνα (θα γίνει σήμερα μνημόσυνο), για να θυμίζουν τη θυσία των τριών αξιωματικών στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων. Θα έπρεπε όμως να μην είναι κρυμμένα, αλλά να βρίσκονται σε δημόσια θέα για να αναλογίζονται οι πολιτικοί πρωταγωνιστές της κρίσης του 1996 τις τεράστιες ευθύνες τους στην αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων από την Τουρκία, αλλά και προς γνώση των νεότερων πολιτικών, που ελαφρά τη καρδία τοποθετούνται πάνω στα εθνικά θέματα.

Ο Πάνος Καμμένος μπορεί να επικρίνεται, αλλά είναι ο μόνος υπουργός Εθνικής Αμυνας που επί τρία συναπτά έτη κατέθεσε στεφάνι στα Ιμια στη μνήμη των πεσόντων.
Στις 31 Ιανουαρίου του 1996, με τη συμφωνία που έκανε κατόπιν προτροπής των ΗΠΑ ο Κώστας Σημίτης, με το γνωστό «no ships, no troops, no flags», με την αποχώρηση δηλαδή των ναυτικών δυνάμεων από την περιοχή και την υποστολή της σημαίας από τα Ιμια, αυτομάτως η περιοχή θεωρήθηκε «γκρίζα» και αμφισβητούμενη από την Τουρκία.

Ακόμη και σήμερα η Αγκυρα χρησιμοποιεί τις δύο βραχονησίδες για να εγείρει θέμα αλλαγής του status quo στο Αιγαίο και να διεκδικήσει ελληνικά νησιά. Θεωρεί πως έχει δικαιώματα, ζητάει την απομάκρυνση των ψαράδων, επιχειρώντας να εμβολίσει τα αλιευτικά τους, και στέλνει ακταιωρούς και πολεμικά σκάφη να μπουν εμπόδιο σε πλοία του Πολεμικού Ναυτικού που κάνουν περιπολίες. Τακτική που δείχνει ότι είναι αποφασισμένη να προκαλέσει ακόμη μία κρίση, ανάλογη αυτής του 1996. Μία κρίση που ξεκίνησε ουσιαστικά από τις 25 Δεκεμβρίου του 1995, με την προσάραξη του τουρκικού φορτηγού πλοίου «Φιγκέν Ακάτ» στην ανατολική Ιμια, και κλιμακώθηκε τη νύχτα της 30ής Ιανουαρίου - ξημερώματα 31ης Ιανουαρίου του 1996.

Εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι η Ελλάδα βρισκόταν σε πολιτική αστάθεια, με τον Ανδρέα Παπανδρέου στο νοσοκομείο επί μακρόν και τον Κώστα Σημίτη πρωθυπουργό ολίγων ημερών, η Αγκυρα έστησε ένα «θερμό επεισόδιο» και βγήκε πολλαπλά κερδισμένη από την ενδοτική και εθνοκτόνα πολιτική της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Με τον πρωθυπουργό να συγκαλεί ΚΥΣΕΑ στη Βουλή, αντί στο Κέντρο Επιχειρήσεων του Πενταγώνου, τους αρμόδιους υπουργούς να δίνουν συνεντεύξεις ενώ ο Στόλος απέπλεε για το Αιγαίο, τις πληροφορίες να φτάνουν με καθυστέρηση και συγκεχυμένες, αλλά και το μπάχαλο σε στρατιωτικό επίπεδο.