Αλέκος Φλαμπουράρης: Φωνή της λογικής ο "παππούς" του ΣΥΡΙΖΑ

Σημειολογικά προφητική υπήρξε η φοίτηση του μαθητή Αλέκου Φλαμπουράρη στο Γυμνάσιο της πλατείας Κουμουνδούρου. Διότι πολλά χρόνια μετά «επέπρωτο» να είναι ένα κορυφαίο στέλεχος στο κόμμα της Κουμουνδούρου. Όχι μόνο λόγω αριστερής ιδεολογικής καταγωγής, αλλά και για να αποτελέσει το στήριγμα του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, που έμελλε να γίνει πρωθυπουργός, με τον οποίο τον συνδέουν μακροχρόνιοι οικογενειακοί δεσμοί, σε σημείο να θεωρείται ο άλλος «πατέρας»

Εξ απαλών ονύχων, ο Αλέκος Φλαμπουράρης ασχολήθηκε με την πολιτική στο ισχυρό παρασκήνιο και όχι στην πρώτη γραμμή -όπως τώρα- και πάντοτε στην Αριστερά. Στην Αριστερά εκείνη που ακόμη και οι δεξιοί την έβλεπαν με αισθήματα που κυμαίνονταν από συμπάθεια έως κατανόηση, καθώς με τα μέλη της, παρά τις ιδεολογικές αντιθέσεις, μπορούσες να συνδιαλλαγείς, αφού είτε είχαν αποβάλει είτε δεν είχαν ποτέ τις κομμουνιστικές αγκυλώσεις του Περισσού.

Είχαν γοητευθεί τα παιδιά της Αριστεράς της εποχής εκείνης από φιλοσόφους όπως ο Αλτουσέρ. Ευτυχώς που ούτε οι σύντροφοί του είχαν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν τις ιδέες του ειδώλου τους, ούτε τώρα ο Αλέκος Φλαμπουράρης, που έχει την ευκαιρία, δεν πετάει στα σύννεφα. Απλώς, η παρέα εκείνη των αριστερών, που σύχναζε στο παλιό «Ντόλτσε» της οδούς Σκουφά, έχει στο... παθητικό της ότι παρέσυρε στο στέκι αυτό του πολιτικού προβληματισμού τους ΠΑΣΟΚους που πίστεψαν ότι με την παρουσία τους εκεί θα μπορούσαν να πάρουν κάτι από την πνευματική αύρα «των πολιτικώς φιλοσοφούντων», ώστε να τύχουν και αυτοί της επιφοίτησης της αριστερής ιδεολογίας.

ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΣ ΣΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ

Γεννημένος στην Αθήνα και με σπουδές κατ’ αρχάς στο Πολυτεχνείο του Γκρατς, την εποχή που η Αυστρία ήταν αγαπημένος προορισμός των Ελλήνων φοιτητών, και στη συνέχεια στην Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης, ο πολιτικός μηχανικός Αλέκος Φλαμπουράρης πήρε ένα δίπλωμα που του χρησίμευσε και ως «διαβατήριο» για τη γνωριμία και επαγγελματική συνεργασία του με την εταιρεία εργολάβων δημοσίων έργων της οικογένειας Τσίπρα.

Και ως μαθητής και ως φοιτητής, ο Αλ. Φλαμπουράρης υπήρξε μέλος των σπουδαστικών κινημάτων, σε μια εποχή μάλιστα που τα πάθη ήταν οξυμμένα λόγω Κυπριακού, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Ως φοιτητής, μάλιστα, και μέλος της ΕΦΕΕ, λίγο έλειψε να έχει μια θανάσιμη εμπειρία, που κάποιοι συμφοιτητές του μπορεί να θυμούνται. Σε μια συνεδρίαση της ΕΦΕΕ, με συμμετοχή και Ελλήνων φοιτητών του εξωτερικού, που χαρακτηρίστηκε από το νεανικό πάθος και το πνεύμα της εποχής, σημερινός ευυπόληπτος δικηγόρος παρ’ ολίγον να υπάρξει θύμα σοβαρού τραυματισμού από κάποιον που επιχείρησε να τον... μαχαιρώσει. Την τελευταία στιγμή έσκυψε και το μαχαίρι βρήκε τον Αλέκο Φλαμπουράρη!

Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΝΙΑ

Κολλητός φίλος του Γιάννη Μπανιά, από τη συνοδοιπορία του στο ΚΚΕ Εσωτερικού, τον προτίμησε από τον Λεωνίδα Κύρκο, όταν οι δύο άνδρες είχαν σφοδρή σύγκρουση, που οδήγησε σε διάσπαση. Ηταν μια σωστή επιλογή του Αλ. Φλαμπουράρη, καθώς επέλεξε τον ιδεολογικά αγνό Γ. Μπανιά από τον Λ. Κύρκο, στον οποίον οι πολιτικοί του αντίπαλοι στην Αριστερά απέδιδαν σταλινικές αντιλήψεις. Η εμπειρία του, κυρίως στο κομματικό παρασκήνιο, βοήθησε τον Αλέξη Τσίπρα -πέραν των συμβουλών που του δίνει- να αποδυναμώσει τις συνιστώσες και να κατορθώσει ο ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί ως ενιαίο κόμμα. Αλλωστε, θεωρείται και ο συντάκτης της ιδρυτικής διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ.

Βεβαίως, η αντοχή της συνοχής του κυβερνώντος κόμματος μένει να αποδειχθεί μετά τα αποτελέσματα της προσδοκώμενης συμφωνίας με τους Ευρωπαίους εταίρους και τη δοκιμασία του πρωθυπουργού από την εσωκομματική αντιπολίτευση των αριστερών πλατφορμών και ρευμάτων.

ΜΠΟΝ ΒΙΒΑΝ

Καλοζωισμένος, με οικονομική άνεση και με άριστη γνώση των παιχνιδιών της τράπουλας, ως συνεπής μπον βιβάν, είναι προφανές ότι συμπαθεί τον Γιάνη Βαρουφάκη ως καθηγητή της θεωρίας των παιγνίων, γι’ αυτό και έχει υπερασπιστεί τις ατελέσφορες διαπραγματεύσεις του, λέγοντας ότι ο υπουργός Οικονομικών «έβαλε ψηλά τον πήχυ της διαπραγμάτευσης και παγκοσμιοποίησε το ελληνικό πρόβλημα». Το ζήτημα είναι αν ο Γιάνης το παγκοσμιοποίησε με αρνητική οπτική...

Σε ένα πρώην στέλεχος της ΔΗΜ.ΑΡ. και σημερινό βουλευτή του «Ποταμιού», τον Σπύρο Λυκούδη, οφείλει ο Αλέκος Φλαμπουράρης ότι έχει μετεξελιχθεί σε πολίτη της Αίγινας, αφού το 1980 ο Σπ. Λυκούδης ζήτησε από τον φίλο του μηχανικό να του χτίσει ένα εξοχικό εκεί. Από εκεί και έπειτα, δεν ήταν δύσκολο να αγαπήσει το νησί του Αργοσαρωνικού ο άλλος «πατέρας» του Αλέξη Τσίπρα και να χτίσει και εκείνος το δικό του σπίτι εκεί, όπου συχνά βρίσκει καταφύγιο η οικογένεια του πρωθυπουργού.

Η ΚΑΛΠΗ ΠΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ

Ως μέντορας του Αλέξη, κρίνει σκόπιμο να τον καλύπτει, ακόμη και όταν αυτός καταφεύγει σε υπερβολές. Οπως, λ.χ., όταν υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση ουδόλως έχει καθυστερήσει, ενώ έχει κάνει πολλά πράγματα, σε σχέση με προηγούμενες κυβερνήσεις. Αυτό, βεβαίως, ακόμη περνάει απαρατήρητο από την κοινωνία, η οποία έχει δικαιολογημένα ανησυχήσει, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις - που προφανώς δεν διαβάζει κανείς στην κυβέρνηση.

Δύσκολο να προσδιορίσεις αν ο στενότερος συνεργάτης του πρωθυπουργού κάνει επικοινωνιακό παιχνίδι ή ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα, έχει όμως τον τρόπο του να περνάει μηνύματα. Οπως προσφάτως, όταν η πολιτική παραφιλολογία έμενε με την απορία αν ο Αλέξης Τσίπρας θα κάνει εκλογές ή δημοψήφισμα. Ο Αλ. Φλαμπουράρης, παίρνοντας αφορμή από μια φωτογραφία στο πρωθυπουργικό έδρανο που έδειχνε τον Αλ. Τσίπρα να ζωγραφίζει μια κάλπη, έδωσε την εξής ερμηνεία, με νόημα: «Η κάλπη που ζωγράφισε στη Βουλή ο Τσίπρας, όπως την είδα, μου μοιάζει περισσότερο με κάλπη δημοψηφίσματος και όχι με κάλπη εκλογών». Πρόσθεσε, βεβαίως, ότι δεν πιστεύει ότι θα γίνει δημοψήφισμα, γιατί η συμφωνία θα ψηφιστεί από όλους τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Μα, και αν δεν ψηφιζόταν, ένα δημοψήφισμα δεν αποτελεί επικύρωση από τη Βουλή, αλλά μια λαϊκή συμφωνία ηθικής υποστήριξης για περιπέτειες που μπορεί να αποδειχθούν επώδυνες και είναι συμβατές μόνο με τη θεωρία των παιγνίων, που μέχρι σήμερα απέτυχε.

«ΟΜΟΛΟΓΕΙΝ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗΝ»

Ανθρωπος ανοικτός, ο Αλέκος Φλαμπουράρης δεν διστάζει να παραδεχθεί τα λάθη του. Πόσω μάλλον όταν τα λάθη αυτά είναι ιστορικά. Ετσι, παραδέχτηκε το λάθος του και ζήτησε «συγγνώμη» από τους Πολωνούς, επειδή εν τη ρύμη του λόγου είπε σε ραδιοφωνική εκπομπή ότι οι Πολωνοί ήταν σύμμαχοι των ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το λάθος του το δικαιολόγησε ως παρεξήγηση που οφειλόταν στις σχέσεις και τις συμμαχίες μεταγενέστερων περιόδων.

Οντως, «το ομολογείν την πλάνην θείον». Και μπορείς την ομολογία αυτή να την περιμένεις μόνο από ανοιχτόμυαλους ανθρώπους. Τώρα ίσως θα πρέπει να περιμένουμε, ειδικώς μετά τη συμφωνία, οψέποτε επιτευχθεί, και μια άλλη εκδήλωση ειλικρίνειας από τον μέντορα του πρωθυπουργού και για λογαριασμό του Αλέξη. Οτι οι αιθεροπερπατησιές της «για πρώτη φορά Αριστεράς» δεν άγγιζαν την πραγματικότητα και αναγκάστηκαν να υποκύψουν στον ρεαλισμό, που υπάρχει στην αντίληψη του «παππού» Αλέκου, αλλά είναι είδος εν ανεπαρκεία μεταξύ πολλών συντρόφων. Για όσο καιρό παραμένουν ακόμη σύντροφοι...