Παραλλαγή του παυσίπονου

Τα ΜΜΕ το παρουσίασαν με τον συνηθισμένο (γκαγκάν, γκαγκάν!) κραυγαλέο τρόπο τους: «Θα διαγράφονται αυτοί που διαπράττουν κακουργήματα στα πανεπιστήμια». Φυσικά, αυτό που είχε πει η υπουργός Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη ήταν αρκετά διαφορετικό και εξαρτημένο από προϋποθέσεις, όπως αν είναι «αποδεδειγμένη η εμπλοκή του φοιτητή σε κακουργηματική δράση». Θα ακολουθεί, βεβαίως, «διαβάθμιση της σοβαρότητας του επεισοδίου» και μόνο τότε θα φτάνουμε «και στη διαγραφή». (Εχει σημασία ο σύνδεσμός «και», γιατί πριν από τη διαγραφή υπάρχει ποικιλία άλλων,

Εχετε ήδη καταλάβει, είμαι βέβαιος. Κατ’ αρχάς, μόνο για κακούργημα. Για τις απλές χειροδικίες δεν θα τίθεται ζήτημα διαγραφής. Οπότε ο αφισοκολλητής, ετών 34, που χαστούκισε την ιδιοκτήτρια του κυλικείου στο πρόσφατο επεισόδιο στην Πανεπιστημιούπολη, τη γλιτώνει. Ενα χαστούκι της έδωσε. Σιγά! Δεν την πλάκωσε κιόλας. Να τη συνετίσει προσπάθησε, για το δικό της καλό μάλιστα! Για να τη φέρει στην πραγματική ταξική της συνείδηση. Αλλά και κακούργημα να ήταν, μέχρι να κριθεί τελεσιδίκως η υπόθεση από τη Δικαιοσύνη, ζήσε Μάη μου! Ο τραμπούκος θα έχει όλο τον χρόνο να πάρει το πτυχίο του, ίσως να κάνει και μεταπτυχιακές σπουδές, ακόμη και διδακτορικό, αν έχει κάποιον καθηγητή να τον βοηθήσει, και έπειτα από χρόνια, όταν αυτός θα είναι πια κάτι άλλο (από διαπρεπής εργατολόγος μέχρι κατάδικος για ληστεία τραπέζης) θα του έρχεται στο σπίτι η διαγραφή του από το πανεπιστήμιο! Ποιο σπίτι; Μα τι λέω; Μου διαφεύγει η πρόοδος που θα έχουμε κάνει μέχρι τότε στον τομέα της ψηφιοποίησης του κράτους. Η διαγραφή του θα του έρχεται στην ηλεκτρονική διεύθυνσή του, αλλά και στο κινητό, παρακαλώ, μέσω 112, για να πάρει και μια τρομάρα από το γκάρισμα.

Επειτα, υπάρχει και το ζήτημα των τρομοκρατών, εκείνων που έχουν ήδη καταδικαστεί για κακουργήματα και εκτίουν ποινές. (Αλλά και των άλλων που θα ακολουθήσουν, μην αμφιβάλλετε…) Αυτοί, θα το έχετε προσέξει, πολύ συχνά αξιοποιούν την πρόνοια του νόμου και σπουδάζουν ενόσω εκτίουν την ποινή τους. Με αυτούς τους επιβεβαιωμένα κακούργους τι γίνεται; Τίποτα δεν χρειάζεται να γίνει. Αυτοί τέλεσαν το κακούργημά τους εκτός πανεπιστημίου και σε προγενέστερο χρόνο, κανείς δεν μπορεί να τους διαγράψει, όπως και οποιονδήποτε άλλο φυλακισμένο σπουδάζει. Ναι, τότε όμως, μήπως αδικούμε όσους θα διαγράφονται για κακουργήματα εντός του πανεπιστημίου; Οπότε, για να αντισταθμίσουμε (πάνω απ’ όλα είμαστε κράτος δικαίου, μην το ξεχνάμε…) μήπως να επιτρέπουμε στους διαγραφέντες να γράφονται ξανά;

Κοροϊδεύω, το έχετε καταλάβει – έτσι αντιδρώ, όταν καταλαβαίνω ότι με κοροϊδεύουν. Κοροϊδία είναι η φοβερή απειλή της κυρίας υπουργού, για τον απλό λόγο ότι το συγκεκριμένο μέτρο είναι σχεδιασμένο έτσι, ώστε να βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο. Στις χώρες της κατηγορίας εκείνης στην οποία νομίζουμε ότι ανήκουμε, το σύστημα λειτουργεί με τον εξής απλό τρόπο: Το πανεπιστήμιο έχει έναν εσωτερικό κανονισμό, που του δίνει τη δυνατότητα να αποβάλει φοιτητές για ένα σωρό παραπτώματα που αφορούν τη συμπεριφορά και την απειλή για τους άλλους. Συνεδριάζει το αρμόδιο συμβούλιο, κρίνει την περίπτωση και, αν χρειάζεται, πετάει έξω τον επικίνδυνο φοιτητή κατευθείαν. Αν θέλει εκείνος μετά, ας τρέχει το πανεπιστήμιο στα δικαστήρια. Εμείς, το αντιστρέφουμε! Τον είχαν κάτω, τον χτυπούσαν τέσσερις και κατέληξε στο νοσοκομείο; Περιμένετε να αποφανθεί η Δικαιοσύνη και θα δείτε τι θα πάθουν! Τα περί διαγραφής, λοιπόν, είναι το παυσίπονο της πανεπιστημιακής αστυνομίας, σε νέα μορφή, βελτιωμένη. (Ξέρετε τι άλματα κάνει η Επιστήμη στις μέρες μας;) Πρόκειται, δηλαδή, για άλλη μία ανεφάρμοστη ιδέα, με εφήμερη επικοινωνιακή αξία.

Υστερόγραφο. Υπάρχει, απ’ όσο ξέρω, ένας ετήσιος θεσμός επιβράβευσης της γυναικείας επιχειρηματικότητας. Παίρνω το θάρρος να εισηγηθώ στους αρμοδίους να βραβεύσουν την κυρία που λειτουργεί τα κυλικεία στην Πανεπιστημιούπολη. Εφόσον δεν υπάρχει Ελληνίδα η οποία αναπτύσσει επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ουκρανία, το σχετικό βραβείο το αξίζει αυτή η κυρία!