Η φάρσα της Προανακριτικής

Η Μαρία Καρυστιανού είναι μητέρα που έχασε το παιδί της στο τρομερό δυστύχημα των Τεμπών. Εχει δηλαδή κάθε δικαίωμα να είναι θλιμμένη, οργισμένη, ακόμα και να υπερβάλλει στις δημόσιες τοποθετήσεις της. Αλλά, προφανώς, όταν οι υπερβολές αυτές συγκρούονται με τη δημοκρατία, υποχρεούται και η δημοκρατία να αμυνθεί. Επειδή η συγκίνηση, το πένθος και η οργή είναι υλικά που, συχνά, έχουν χρησιμοποιηθεί κατά της δημοκρατικής ομαλότητας. Και επειδή δεν θέλω να πάω σε παλιότερα παραδείγματα, παραπέμπω στο κίνημα των Αγανακτισμένων του 2010-15, που υπονομεύοντας την πολιτική ομαλότητα συντήρησε επί πενταετία

Η Μαρία Καρυστιανού, την περασμένη Πέμπτη, κατέθεσε στη Βουλή πρόταση για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής που θα διερευνήσει στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου το δυστύχημα των Τεμπών. Η πρόταση στρέφεται κατά 11 πολιτικών προσώπων, μεταξύ των οποίων ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, και οι πρώην υπουργοί Μεταφορών Κώστας Καραμανλής και Χρήστος Σπίρτζης, για αδικήματα που περιλαμβάνουν την ανθρωποκτονία από ενδεχόμενο δόλο κατά συρροή, τη σωματική βλάβη από ενδεχόμενο δόλο κατά συρροή, την κακουργηματική πράξη των επικίνδυνων παρεμβάσεων στη συγκοινωνία μέσων σταθερής τροχιάς με αποτέλεσμα τον θάνατο μεγάλου αριθμού προσώπων – και τελικά την εσχάτη προδοσία!

Τι λέει, δηλαδή, η πρόταση; Οτι ενδεχομένως ο Μητσοτάκης, με δόλο, φώναξε τους αρμόδιους και τους είπε να στείλουν στη Λάρισα έναν σταθμάρχη που θα τα έκανε ρόιδο για να σκοτώσει νέα παιδιά. Και αυτή η υπόθεση ζητείται να εισαχθεί στη Βουλή, μετά τα ξυλόλια και τα εξαερωμένα βαγόνια, να αρχίσουμε να συζητάμε σοβαρά αυτό το σενάριο.

Σενάριο που, ήδη, υιοθέτησαν 32 βουλευτές οι οποίοι υπέγραψαν την πρόταση. Οι βουλευτές όλων των προσωποκεντρικών κομμάτων: του κόμματος της Ζωής Κωνσταντοπούλου, του κόμματος Βελόπουλου, του κόμματος Νατσιού και του κόμματος Κασσελάκη. Ακροδεξιοί λαϊκιστές και άλλοι που ψαρεύουν στον θολό ανορθολογισμό των κομματιών του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι η άπελπις προσπάθεια να συντηρηθεί το δυστύχημα των Τεμπών ως «έγκλημα» αλλά, κυρίως, ως πολιτικά προσοδοφόρα επιχείρηση στο όνομα ενός αντισυστημισμού, που συντηρεί διάφορους εκπροσώπους του στο Κοινοβούλιο και στην αγκαλιά του κράτους, δηλαδή «του συστήματος».

Τουλάχιστον, αυτή τη φορά δεν συμμετέχει σε αυτή τη φάρσα το ΠΑΣΟΚ, που μάλλον κατανόησε ότι το έβλαψε βαθιά η σύμπλευση με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στην πρόταση μομφής – φιάσκο κατά του Μητσοτάκη, η οποία επέτρεψε στην κυβέρνηση να κατανοήσει τη λάθος στρατηγική της έως τότε και να αντεπιτεθεί. Φαίνεται ότι το κατάλαβαν στο ΠΑΣΟΚ – φαίνεται, άλλωστε, στις δημοσκοπήσεις, όπου τους ανταγωνίζεται για τη δεύτερη θέση μια πολιτικός η οποία εξελέγη με την ψυχή στο στόμα και οι κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις της ήταν, απλώς, παραστάσεις που παράγουν θόρυβο – μια πολιτικός της οποίας οικειοθελώς έγιναν οι χορηγοί της.

Ευτυχώς, η εποχή του ηθικού πανικού παρήλθε – και οι πολίτες βλέπουν καθαρά τις μεθοδεύσεις και τους σκοπούς όσων τις χρησιμοποιούν.

ΥΓ. Μόλις έμαθα την εκδημία του θεατρικού σκηνοθέτη, ηθοποιού, συγγραφέα και μεταφραστή Βασίλη Παπαβασιλείου. Συνεργαστήκαμε στενά στη διάρκεια της κρίσης και, ιδίως, τα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, γόνιμα και μαχητικά, σε αυτή την εφημερίδα – και ήδη λείπει.