«Το αγόρι» ξέρει από ρακέτα

Της Εύη Κολιού

Η επιτυχία έρχεται μέσα από τη σκληρή δουλειά και την αγάπη για αυτό που κάνεις. Στην οικογένεια Παπαναστασίου, γνωστή για την κατασκευή της χειροποίητης ρακέτας «το αγόρι», αυτά τα δύο έχουν τον πρώτο ρόλο για να καταφέρει κάποιος να είναι ψηλά για χρόνια, τόσο σε πωλήσεις, όσο και στην εμπιστοσύνη του κόσμου.

«Το αγόρι» γεννήθηκε το 1958. Ολα άρχισαν στην παραλία, όταν ο Δημήτρης Φερεντίνος (το αγόρι) πήγε για μπάνιο και είδε δύο ανθρώπους να παίζουν ρακέτες. «Του άρεσε

τόσο πολύ που σκέφτηκε να κατασκευάσει ο ίδιος ρακέτες, καθώς ήταν επιπλοποιός και είχε σχέση με το ξύλο», μας διηγείται η Μαρία Παπαναστασίου, ιδιοκτήτρια της επιχείρησης εδώ και 35 χρόνια.
«Οταν τις έφτιαξε, κατέβηκε με ένα φίλο του στην παραλία και άρχισαν να παίζουν. Οι ρακέτες τότε ήταν απομίμηση του τένις. Σιγά σιγά, καθώς του άρεσε πολύ ως σπορ, σκέφτηκε πώς να τις βελτιώσει, να τις ελαφρύνει, να κοντύνει τη λαβή και έτσι επινοήθηκε όλη αυτή η τεχνοτροπία με τα κενά αέρος. Μέσα σε μία δεκαετία σταμάτησε να ασχολείται πλέον με τα έπιπλα και το χόμπι της ρακέτας έγινε επάγγελμα».
Η πρωτότυπη ονομασία για ρακέτα προέκυψε πάλι στην παραλία, μας ανέφερε η κ. Παπαναστασίου, όταν ο Φερεντίνος άρχισε να πουλάει ρακέτες, τις οποίες κουβαλούσε μέσα σε μία τσάντα. «Κανείς δεν ήξερε το όνομά του και όλοι φώναζαν “αγόρι, έλα από εδώ, θέλουμε ρακέτες”. “Αγόρι” ο ένας, “αγόρι” ο άλλος, τελικά το έκανε λογότυπο», πρόσθεσε.

Χρόνια στην παράδοση
Από το 1969, το μαγαζί, αλλά και το εργαστήριο, βρίσκεται πίσω από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Συγκεκριμένα, σήμερα βρίσκεται στην οδό Φραγκούδη 26 μέσα σε έναν χώρο «στολισμένο» από αναμνήσεις και ενθύμια. Από τις πρώτες ρακέτες που φτιάχτηκαν μέχρι και τις πιο εξελιγμένες, παλιές φωτογραφίες, αλλά και μία μεγάλη φωτογραφία από το αυθεντικό «αγόρι», τον Φερεντίνο. Μέσα σε έναν μικρό χώρο οι αναμνήσεις συναντούν το σήμερα δημιουργώντας την αίσθηση μίας οικογενειακής ατμόσφαιρας στον πελάτη.
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πρωτοπόρου στην κατασκευή ρακέτας, την επιχείρηση συνέχισε να λειτουργεί με το ίδιο μεράκι και αγάπη η επί πολλά χρόνια σύντροφός του, Μαρία Παπαναστασίου. «Για μας η ρακέτα σημαίνει τα πάντα. Αν κόψουμε μία φλέβα, δεν θα βγει πλέον αίμα, αλλά πριονίδι», λέει χαρακτηριστικά. «Ολη μας η ζωή είναι αφιερωμένη στη ρακέτα, στο να την κατασκευάζουμε, αλλά και να παίζουμε».
Πρόκειται για μία οικογενειακή επιχείρηση. Δεν το βλέπουν μόνο σαν δουλειά, αλλά και σαν ευχαρίστηση ως λάτρεις του σπορ της ρακέτας. «Ο Δημήτρης Φερεντίνος, αν και πέθανε πολύ νέος, 55 χρονών, ασχολήθηκε περίπου 30 χρόνια και μετά συνέχισα εγώ. Μετά από μένα θα συνεχίσει την επιχείρηση ο Νικόλας, ο ανιψιός μου. Αυτός θα είναι ο συνεχιστής», τονίζει η κ. Παπαναστασίου.

Οι ρακετίστες…
Το καλοκαίρι τρέχουμε στις παραλίες, απολαμβάνουμε τη θάλασσα, τον ήλιο και συχνά ένα καλό παιχνίδι με ρακέτες. «Η ανταπόκριση του κόσμου στην ελληνική αγορά είναι πολύ καλή», μας λέει η κ. Παπαναστασίου. «Η δουλειά πάει ακόμη καλά. Δεν μας έχει επηρεάσει πολύ η κρίση».
Οι Ελληνες αγοράζουν μία καλή ρακέτα. Η κ. Παπαναστασίου μάς τονίζει, ωστόσο, ότι λόγω της οικονομικής κατάστασης «κάναμε και εμείς λίγο πίσω στις τιμές. Νομίζω ότι το να πάρει κανείς μία ρακέτα είναι εφικτό ως προς το κόστος να πάει σε μία παραλία, και ανοργάνωτη ακόμα χωρίς να πληρώσει είσοδο, να καθίσει όλη μέρα και να παίξει».
Λίγο πριν από τη συνέντευξη, ένας πελάτης, που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο μαγαζί, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι έχει ονομάσει τη ρακέτα του ως «γιαγιά ρακέτα». Η ανθεκτικότητα είναι και το χαρακτηριστικό του προϊόντος. Η κ. Παπαναστασίου μας είπε ότι «εμπορικά μπορεί αυτό να μην είναι προς όφελός μας, αλλά όταν έχεις κουραστεί να φτιάξεις κάτι τόσο καλό, δεν μπορείς να το χαλάσεις μετά. Το όνομα χτίζεται με την καλή δουλειά και τη συνέπεια ενός επαγγελματία».

Το δίκτυο
Τις ρακέτες, με την επωνυμία «το αγόρι», μπορεί να τις βρει κάποιος σε όλη την Ελλάδα. Μετά από χρόνια δουλειάς, η επιχείρηση έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα μεγάλο δίκτυο σε όλη την Ελλάδα (INTERSPORT, Fokas, Peter sport).
«Τα σημεία πώλησης έχουν αυξηθεί τα τελευταία δύο χρόνια», αναφέρει ο κ. Παναγιώτης Δόντας, υπεύθυνος πωλήσεων. Οπως προσθέτει ο ίδιος, αυτό που κάνει τις ρακέτες να ξεχωρίζουν είναι «πρώτον ότι είναι χειροποίητες. Χρησιμοποιούμε πολύ λίγο τα μηχανήματα για να κατασκευαστούν. Δεύτερον, υπάρχει ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τον τρόπο κατασκευής με κενά αέρος μέσα στη ρακέτα. Αυτό την κάνει ξεχωριστή».
Στα μελλοντικά σχέδια βρίσκεται το εξωτερικό. Το άνοιγμα των πωλήσεων εκεί είναι πάντα ένας στόχος που προσπαθούν να πετύχουν.
«Εχουμε ανοίξει 3-4 πόρτες στο εξωτερικό. Αίγυπτος, Αμερική, Βουλγαρία, Κύπρος και θα συνεχίσουμε να το ψάχνουμε. Το είχαμε ξεκινήσει πριν από την κρίση, καθώς πάντα μας ενδιέφερε. Στο εξωτερικό είναι έμποροι, δεν είναι καταστηματάρχες. Παίρνει κάποιος τη ρακέτα και τη διοχετεύει στην εκάστοτε αγορά. Δεν μπορεί να στέλνεις έξω μικρές παραγγελίες», μας λέει η κ. Παπαναστασίου.

**Υπάρχουν τέσσερα είδη ρακέτας και έντεκα διαφορετικά βάρη. «Τη βαριά ρακέτα θα την πάρει ένας αρχάριος να παίξει, καθώς σπρώχνει την μπάλα εύκολα. Οταν μάθει, θα κατεβαίνει και σε βάρος», πληροφορηθήκαμε από την κ. Παπαναστασίου. Τόνισε, ωστόσο, ότι «στις οργανωμένες παραλίες υπάρχει ειδικός χώρος με δίχτυα για να μη φεύγουν οι μπάλες. Στις ελεύθερες πλαζ υπάρχει θέμα. Χτυπάνε τον κόσμο, κάποιοι είναι και απρόσεκτοι…».