Λιστομαχίες

Του ΗΛΙΑ Δ. ΚΑΛΛΙΩΡΑ

Ξαφνικά, εδώ και 20 περίπου μέρες, άνοιξε ο ουρανός και «βρέχει λίστες». Η χώρα μας έχει γίνει μια ανεξέλεγκτη «ζούγκλα» και έχει χωριστεί σε «λιστομάχους και λιστοκλάστες». Οι δε διακινούμενες (και μη) λίστες είναι πάρα πολλές: των «32», των «36», των «400 του Λονδίνου», των «1991» και πάει λέγοντας. Χάθηκε, αυτό που λέμε στο ποδόσφαιρο, η μπάλα. Και ενώ οι περίφημες «λίστες» εκσφενδονίζονται από γραφείο σε γραφείο και από «pc σε cd» και ξανά πάλι από «cd σε usb», ο πρώην υπουργός Οικονομικών κυνικά ομολογεί ότι πράγματι πήρε την περίφημη λίστα από την κα Λαγκάρντ.

Και ενώ συνάνθρωποί μας συνεχίζουν να αυτοκτονούν (πέντε Έλληνες έβαλαν τέλος στη ζωή τους δύο μέρες μετά την τελευταία γενική απεργία), ο εν λόγω υπουργός είπε το σούπερ αμίμητο ότι: «Δεν έδωσα τη λίστα για να μη γίνουν εκβιασμοί».
Η «απώλεια» της «λίστας Φαλτσιάνι», για 18 περίπου μήνες, είναι πολιτικά ύποπτη και, ως πράξη, κακουργηματική. Ευτυχώς, η σφοδρή ένταση των δημοσιευμάτων άρχισε να ξετυλίγει ένα γαϊτανάκι αποκαλύψεων. Η εν λόγω «λίστα» μπορούσε να αποφέρει στο κράτος εκατομμύρια ευρώ, αν οι «αρμόδιοι» την είχαν εκμεταλλευτεί, επιβάλλοντας ποινές στους ενδεχόμενους φοροφυγάδες. Τελικά, ο κ. Βενιζέλος, προκειμένου να αποκρούσει τις αιχμές Παπακωνσταντίνου, αποκάλυψε ότι όντως κατείχε αυτός τη λίστα, την οποία ήδη παρέδωσε (φευ!) στην κυβέρνηση. Τη λίστα την έχουν πια στα χέρια τους ο αρμόδιος εισαγγελέας και το ΣΔΟΕ.
Ένα από τα πολλά μέγα θρίλερ, με τις άγνωστες πολιτικές, δικαστικές και κοινωνικές προεκτάσεις, ήδη ξεκίνησε. Το ήδη νοσώδες κλίμα γίνεται ακόμη πιο αβάσταχτα άρρωστο. Ο παράνομος πλουτισμός, κυρίως, έφερε τη χώρα μας στη σημερινή της κατάντια. Γίναμε ως χώρα η «πρώτη αρνητική είδηση» σε ολόκληρο τον πλανήτη για πέντε χρόνια τώρα. Τεχνικά (και πολλά άλλα) δημόσια έργα που δεν κατασκευάζονταν, λόγου χάρη, κατέληγαν ως «ιδιωτικές καταθέσεις» των αιρετών στο εξωτερικό. Οι άτυπα σήμερα διαδιδόμενες πληροφορίες και τα άλλα λοιπά σχετικά δημοσιεύματα είναι χωρίς τέλος: υπουργοί, νομάρχες, (αντι-)δήμαρχοι (όλοι με δικαίωμα υπογραφής) έγιναν, μέσα σε λίγα χρόνια, «μικροί κροίσοι», μεγιστάνες.
Τώρα, φαίνεται ότι όλοι αυτοί οι «έντιμοι πατριώτες-λειτουργοί» κάθονται πλέον σε αναμμένα κάρβουνα. Ξέρουν πιθανόν πολύ καλά το τι πλησιάζει. Το αισθάνονται. Οι ζαλισμένοι σήμερα πολίτες θα φρίξουν και μάλλον θα επαναστατήσουν διπλά από όλα αυτά που επισήμως –ελπίζω–  εντέλει θα μάθουν. Το δίκιο πρέπει να επιστρέψει και πάλι στον τόπο του. Δεν μπορούν οι «ταγοί» να συγκαλύπτουν τους παρανόμως πλουτήσαντες και από την άλλη να έχουν ρίξει οι ίδιοι έναν περήφανο και πονεμένο λαό στο «καναβάτσο». Δεν μπορεί, π.χ., τους φόρους να τους πληρώνουν πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι. Δεν είναι δυνατό. Δεν έχει άλλο οικονομικό «λίπος» η μέση έντιμη και σιωπηλώς ζώσα ελληνική οικογένεια. Δεν μπορεί πλέον να δανειστεί άλλο. Τέρμα. Είναι ήδη υπερδανεισμένη. Τέλος.
Εντούτοις, αυτό που θα πρέπει να θεωρείται ως το πρώτιστο είναι το να επιστρέψει η Ελλάδα, σ