«Η κατάρρευση της Ελλάδας τρομάζει»

«Πολύ ενδιαφέρον το τρέιλερ της ταινίας», είναι το πρώτο πράγμα που λέω στον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ μετά τις συστάσεις στην ταράτσα του ξενοδοχείου «Noga Hilton» των Καννών. Ο καναδός σκηνοθέτης, ντυμένος στα μαύρα, με αθλητικό παπούτσι και λευκό T-shirt, με κοιτάζει απορημένος. Προσπαθεί να καταλάβει. «Η πρώτη ταινία για το νέο μιλένιουμ» επαναλαμβάνω το μότο και του ζητώ να μου αναπτύξει τη φιλοσοφία της διαφήμισης. Και πέφτω από τα σύννεφα: «Είναι προτιμότερο να μην πιστεύετε πάντα στις διαφημίσεις. Ούτε και στα τρέιλερ».

Μα πώς γίνεται, αναρωτιέμαι μεγαλόφωνα. Στο κάτω-κάτω δική του

ταινία δεν είναι; «Δεν διαφωνώ, όλοι κοιτάξαμε το τρέιλερ, εκφέραμε τις απόψεις μας. Αλλά οι διαφημιστές δουλεύουν πολύ παράξενα. Εχουν στα χέρια τους μια πρώτη ύλη και το αποτέλεσμα της επεξεργασίας που κάνουν για να πουλήσουν το προϊόν πολλές φορές πιάνει στον ύπνο τον ίδιο τον δημιουργό. Αλλες φορές δεν αντιπροσωπεύει την ταινία, άλλες φορές την αντιπροσωπεύει». Ενώ όμως για τον Κρόνενμπεργκ ο στόχος του συγκεκριμένου μηνύματος είναι σήμερα αληθής, δεν ήταν και τόσο αληθής όταν το πρωτοείδε.

«Είναι μια πτυχή της ταινίας – ίσως γι’ αυτό και δεν είχα αντίρρηση» εξηγεί. «Θα έλεγες ότι η ταινία, κατά έναν παράξενο, πολύ ιδιαίτερο τρόπο, είναι ένα ντοκυμαντέρ για την εποχή που η ιστορία λαμβάνει χώρα, στις αρχές του νέου μιλένιουμ. Ομως τίποτε δεν έγινε εκ προθέσεως από την αρχή».

Τι περίπου συμβαίνει λοιπόν στο «Cosmopolis», το οποίο τελικά μοιάζει πάρα πολύ με το κλασικό μυθιστόρημα του Ντον ΝτεΛίλο, όπου και στηρίχθηκε το σενάριο; Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη στις αρχές της νέας χιλιετίας. Ο Ερικ Πάρκερ είναι ένας 28χρονος οικονομολόγος, αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος της Γουόλ Στριτ, ο οποίος, ενώ ονειρεύεται να ζήσει σε έναν διαφορετικό πολιτισμό του μέλλοντος, βλέπει μια ακαθόριστη σκιά πάνω από τον γαλαξία της αυτοκρατορίας του.

Ολα θα γίνουν κατά τη διάρκεια μιας ημέρας καθώς διασχίζει με το αμάξι του το Μανχάταν για να πάει να κουρευτεί στο παλιό κουρείο του πατέρα του. Τα μάτια του παραμένουν κολλημένα στην ισοτιμία του γεν: ανεβαίνει επικίνδυνα, παρά τις προσδοκίες όλων, καταστρέφοντας τις επενδύσεις του. Κάθε λεπτό που περνά ο Ερικ βλέπει την αυτοκρατορία του να ξεγλιστρά από τα χέρια του. Στο μεταξύ άγριες συμπλοκές ξεσπούν στους δρόμους της πόλης. Ο πραγματικός κόσμος απειλεί το σύννεφο μέσα στο οποίο ο Ερικ ζούσε ως τώρα και η οδύσσειά του κλιμακώνεται.

Το σινεμά της κατανάλωσης
Ηταν οι διάλογοι στο μυθιστόρημα του Ντον ΝτεΛίλο που ώθησαν τον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ στη δημιουργία της δικής του «Cosmopolis». «Ως σκηνοθέτης είσαι δραματουργός, δεν μπορείς παρά να σκέφτεσαι ηθοποιούς να μιλούν και να παίζουν. Η πιο γνωστή κινηματογραφική εικόνα είναι του ανθρώπινου προσώπου ενώ μιλά. Διαβάζοντας το μυθιστόρημα του ΝτεΛίλο έβλεπα διαρκώς μπροστά μου, εκστασιασμένος, ηθοποιούς να λένε τα λόγια του. Αυτό ήταν το κλειδί μου, αυτό επιδιώκω και από τους θεατές: να επιτρέψουν στους διάλογους να τους παρασύρουν».

Αυτό δεν σημαίνε