Φεύγουν τα νιάτα μας

Μου τηλεφώνησε η φίλη μου η Λίντα –σας την έχω αναφέρει, η αεροσυνοδός που κατάγεται από την Αφρική–, η οποία ήταν στη Βοστώνη των ΗΠΑ, και η συζήτησή μας είχε ως εξής:
-Tι κάνεις, καλή μου φίλη; Είμαι στη Βοστώνη δέκα ημέρες περίπου, με φιλοξενεί μια φίλη και σε θυμήθηκα… Είσαι η μόνη Ελληνίδα που γνωρίζω και από εσένα έχω μάθει λίγα Ελληνικά! Κάθε βράδυ που βγαίνουμε έξω ακούω πολλούς να μιλούν Ελληνικά και είπα τι συμβαίνει… Ήρθατε όλοι στη Βοστώνη να…. διασκεδάσετε; Πήγαμε με τη φίλη μου στο… πενεπιστήμιο (έτσι το λέει, τι να

κάνουμε;) να δει κάτι για την κόρη της και ήταν και εκεί Έλληνες φοιτητές! Βέβαια, αυτά τα παιδιά, τι να σου πω, ξεχωρίζουν. Έχουν ακριβά αυτοκίνητα, φορούν ακριβά ρούχα και, μάλιστα, ακούγεται ότι είναι όλα παιδιά πολιτικών και πλούσιων οικογενειών και ότι υπάρχει ένα καλό ίδρυμα από Έλληνα επιχειρηματία που δίνει υποτροφία σε αυτά τα παιδιά. Μπράβο, γιατί η χώρα σας χρειάζεται –στην κατάσταση  τη δύσκολη στην οποία βρίσκεστε– αυτά τα δυνατά μυαλά. Όμως, θέλω να σε ρωτήσω κάτι… Αφού έχετε πενεπιστήμια στην Ελλάδα, γιατί δεν σπουδάζουν εκεί;
Τι να πω εγώ στη Λίντα; Ότι για να μπουν, ειδικά αυτά τα παιδιά, στα ελληνικά… πενεπιστήμια πρέπει να βγάλει κάλους ο… κ…oς τους; Και δεν διαθέτουν, μάλιστα! Διαθέτει, όμως, ο πατέρας τους ο πολιτικός, ή φίλος του πατέρα τους, που είναι πολιτικός… Αυτά, η Λίντα δεν μπορεί να τα καταλάβει, όχι γιατί είναι έγχρωμη –ρατσιστές δεν είμαστε– απλά δεν είναι από την Ελλάδα. Εσείς, όμως, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω…
-Επίσης, συνεχίζει η Λίντα, θα διδάσκουν και Έλληνες καθηγητές, εδώ στο πενεπιστήμιο. Ο πρωθυπουργός σας και κάποιοι υπουργοί. Μα, καλά, τέτοια μυαλά τα αφήνετε να φεύγουν, να τα εκμεταλλεύονται οι ξένοι; Δεν σας καταλαβαίνω εσάς τους Έλληνες…
-Άσ’ το, Λίντα μου, δεν θα καταλάβεις… Αρκετά τους εκμεταλλευτήκαμε εμείς! Μπορούν αυτοί, οι καθηγητές, γιατί εμείς εδώ αλλιώς τους λέμε, να μείνουν για πάντα εκεί και να μην ξαναγυρίσουν;
Μετά από αυτήν τη συζήτηση με τη Λίντα, σκέφτηκα τη φίλη μου την Ελένη, που ο γιος της είναι στη Γερμανία, αρχιτέκτονας. Έφυγε πριν από δύο χρόνια, δούλεψε το παιδί μπογιατζής, με μεταπτυχιακό παρακαλώ, και τώρα έκαναν μαζί με ένα άλλο Ελληνόπουλο εταιρεία και ασχολούνται με ανακαινίσεις κτηρίων. Και το άλλο το γειτονόπουλο, που έφυγε στην Αγγλία με 500 ευρώ στην τσέπη, είχε τελειώσει εδώ το πανεπιστήμιο με διδακτορικό και δούλευε σερβιτόρος στο Λονδίνο για αρκετό καιρό και τώρα είναι διευθυντής σε εταιρεία εισαγωγών-εξαγωγών. Προκόβουν τα παιδιά μας έξω, γιατί υποδομή έχουν, κράτος δεν έχουμε…
Και δεν είναι μόνον αυτά τα παιδιά που αναφέρω εδώ… Όλοι μας γνωρίζουμε τέτοια παιδιά, νέους και νέες… Αν μας ρωτούσε κάποιος ποια παιδιά νομίζουμε ότι είναι χρήσιμα για την πατρίδα, τι θα απαντούσαμε με το χέρι στην καρδιά; Αυτά που τρώνε τα λεφτά των μπαμπάδων-υπουργών στη Βοστώνη και στο τέλος τους κάνουν δώρο και το πτυχίο ή τα παιδιά που αγωνίζονται, δουλεύουν, σπουδάζουν και δημιουργούν το μέλλον τους; Ποια θέλουμε να επιστρέψουν στη