«Εφημερίδεεεεες…»

Των Βασίλη Χονδρογιάννη, Εύης Κολιού, Φωτογραφίες: Ευαγγελία Σπηλιωτοπούλου
Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν «να κάνουν κηρύγματα στην έρημο», όπως έλεγε ο Έγκελς περιγράφοντας τις δυσκολίες της ζωής πίσω από την ασφάλεια του γραφείου τους. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που αντί να ζωγραφίζουν τις «εξιδανικευμένες ραφαηλικές εικόνες» του ποιητή, απεικονίζουν με τη βιοπάλη τους το έργο της σκληρής καθημερινότητας. Είναι προτιμότερο να σε ξέρουν αυτοί με το μικρό σου όνομα, παρά εκείνοι που καθορίζουν τους όρους του παιχνιδιού και, κατ’ επέκταση, τις συνθήκες του βιοπορισμού τους. Η άλλη πλευρά

της πολύβουης Αθήνας δείχνει τις αντοχές της στις πλάτες τέτοιων ανθρώπων κι ένας από τους ήρωές της είναι ο Γιώργος ο εφημεριδοπώλης. «Οι εφημερίδες είναι η ζωή μου» αναφέρει.
Εκεί που χτυπάει η καρδιά της Αθήνας, δυο βήματα από την πλατεία Ομονοίας, ο Γιώργος Αλεξόπουλος έχει το δικό του κιόσκι και πουλάει έντυπα. «Μόνο εφημερίδες και περιοδικά πουλάμε» λέει με περηφάνια «εμείς δεν είμαστε περίπτερο να πουλάμε ό,τι να ‘ναι». Ηλιοκαμένος, με αδρά, αλλά ευγενικά χαρακτηριστικά στο πρόσωπο και διαρκώς χαμογελαστός, τακτοποιεί τις εφημερίδες του. Πάνω από 28 χρόνια στη δουλειά, πρωί-απόγευμα, στο κρύο ή στη ζέστη, είναι εκεί. Έπεσε από πολύ μικρός στα βαθιά. Μόλις στα 14 του ανέλαβε τη δουλειά, μετά τον ξαφνικό χαμό του πατέρα του. «Άλλοι καιροί» θυμάται… Παρόλο που δεν υπήρχαν πολλές εφημερίδες και περιοδικά, ο κόσμος αγόραζε περισσότερο. Υπήρχαν φορές που μέσα σε λίγες ώρες ξεπουλούσαν. Τώρα τα πράγματα έχουν δυσκολέψει. Οι πωλήσεις έχουν πέσει δραματικά, κάποιες ημέρες δεν βγαίνουν ούτε καν τα έξοδα και ο Γιώργος αναγκάζεται να βάλει χρήματα από την τσέπη του. «Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα, έχει γίνει πλέον θέμα επιβίωσης».
Τι μας «σκοτώνει»
Και το οικονομικό, όπως εξηγεί, συνδέεται με πολλά, αλλά τρεις είναι κυρίως οι παράγοντες που «σκοτώνουν» τους εφημεριδοπώλες και ρίχνουν τη δουλειά: εγκληματικότητα, πορείες, εφορία. «Ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός» τονίζει. «Οι πορείες και η εγκληματικότητα διώχνουν τον κόσμο. Πρέπει να έχουμε διαρκώς το νου μας. Η Εφορία αδειάζει τις τσέπες μας». Παρατηρεί πάντως ότι τον τελευταίο καιρό οι περιπολίες της αστυνομίας έχουν αυξηθεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το πρόβλημα μπορεί να εξαφανιστεί. Κάθε πορεία, κάθε συγκέντρωση, κάθε έγκλημα, κάθε παραβατική συμπεριφορά εκδηλώνεται μπροστά στα μάτια του. Ακόμα και ο ίδιος έχει γίνει στόχος. Ποτέ δεν ξέρει τι θα αντικρίσει ανοίγοντας τις πρώτες πρωινές ώρες το κιόσκι και πώς θα εξελιχθεί η μέρα. Τα Σαββατοκύριακα είναι πάντα πιο δύσκολα και η δουλειά φτάνει μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής. «Είναι βρόμικη περιοχή» συνεχίζει, αισιοδοξώντας ότι κάποια στιγμή τα πράγματα θα αλλάξουν.

Το κιόσκι της ελπίδας
Είναι δύσκολα τα πράγματα, όμως θα μπορούσε να γίνει κάτι απλό που θα κάνει την καθημερινότητα όλων των εφημεριδοπωλών πιο ανθρώπινη. Όπως το πιλοτικό πρόγραμμα, που είχε γίνει μέχρι το 2004 στην πλατεία Κλαυθμώνος. Είχε δημιουργηθεί ένα κιόσκι συγκεκ