Τα ΑΜΕΑ στο δρόμο

Από τη ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ – [email protected]
Τριάντα δύο φορείς παιδικής προστασίας αντιμετωπίζουν άμεσα τον κίνδυνο να μην μπορέσουν να παρέχουν το Σεπτέμβριο ιατρική περίθαλψη και εκπαιδευτικά προγράμματα σε παιδιά με νοητική υστέρηση, πολλαπλές αναπηρίες, σοβαρές ασθένειες, κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα.
Αυτό επισημάνθηκε σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν πριν από μερικές ημέρες η Ένωση «Μαζί για το Παιδί» και φορείς παιδικής προστασίας από όλη την Ελλάδα.

Οι φορείς εξέπεμψαν σήμα κινδύνου για την επιβίωσή τους και έκαναν έκκληση προς την πολιτεία να τους δώσει, όπως επισήμαναν, όχι κάτι επιπλέον, αλλά έστω αυτά που έχει υποχρέωση.
Τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι 32 φορείς συνοψίζονται στην υποχρηματοδότηση από το κράτος, στην περικοπή και καθυστέρηση καταβολής των τακτικών επιχορηγήσεων, στη μεγάλη καθυστέρηση καταβολής νοσηλίων και τροφείων από τον ΕΟΠΥΥ, στη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας τους, στο φόρο εισοδήματος για τα ακίνητα που αποφέρουν στα κοινωφελή ιδρύματα συμπληρωματικούς πόρους, καθώς και στο φορολογικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε τον Απρίλιο του 2010, σύμφωνα με το οποίο το ύψος της δωρεάς που μπορεί να δεχτεί κοινωφελές σωματείο δεν μπορεί να ξεπερνά το 10% του ετήσιου συνολικού εισοδήματος του δωρητή και απαλλάσσεται πλέον μόνο για το 20% του ποσού που δωρίζει.

Αφαίμαξη
«Η εισβολή των μνημονίων στο οικονομικό και κοινωνικό τοπίο της χώρας συνιστά κάτι περισσότερο από μια οικονομική αφαίμαξη. Στην πραγματικότητα, είναι ένα απίθανο πισωγύρισμα θεσμών, πολιτικών, πολιτιστικών στάσεων, ποιότητας ζωής και κοινωνικού ήθους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Ατόμων Με Ειδικές Ανάγκες (ΑΜΕΑ), που παρατηρείται μια σιωπηρή και «μουλωχτή» υπονόμευση των προνοιακών θεσπίσεων, που ανάγονται στο μακρινό παρελθόν. Στην ουσία, τίθεται σε αμφισβήτηση η ίδια η δημόσια μέριμνα, που αποτέλεσε περιεχόμενο του Κράτους Πρόνοιας και αντικατέστησε την ευκαιριακή και μικρής εμβέλειας, ενίοτε και ιδιοτελή, ιδιωτική φιλανθρωπία…». Αυτά έγραφε ο συγγραφέας Γιάννης Σχίζας πριν από λίγο καιρό και μόνο άδικο δεν είχε.
Είναι αλήθεια πως στη νέα εποχή του μνημονίου τα ΑΜΕΑ βρίσκονται κάθε λίγο και λιγάκι στους δρόμους, άλλοτε πορευόμενα από την πλατεία Ομονοίας στο Σύνταγμα, άλλοτε αποκλείοντας το υπουργείο Υγείας στην οδό Αριστοτέλους, άλλοτε μπλοκάροντας τα γραφεία του Ενιαίου Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ). «Παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις για την αντιμετώπιση των εξόδων των ΑΜΕΑ, που είναι σχετικά λίγα και που ήδη έχουν γίνει λιγότερα λόγω δραστικών περικοπών, παρατηρούνται ακραία φαινόμενα αθέτησης υποσχέσεων. Φαινόμενα που απειλούν με διακοπή λειτουργίας έναν ολόκληρο προνοιακό μηχανισμό και συχνότατα εμπίπτουν στην ποινική σφαίρα –υπό την έννοια της ‘‘παράβασης καθήκοντος’’– ορισμένων εντεταλμένων οργάνων». Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή του Σικιαριδείου Ιδρύματος, το οποίο συστήθηκε το 1939 με Αναγκαστικό Νόμο (1604/1930), βάσει του οποίου το κράτος αποδέχθηκε τη δωρεά του θανόντος Σικ