Αντάρτες Συρίας: «Πληρώνουν» το λάθος

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΙΜΗΣΗ

Η συριακή αντιπολίτευση, εκτός του ότι απέρριψε το κάλεσμα για διάλογο που έκανε το καθεστώς Άσαντ, τώρα ζητά ανοιχτά βαρέα όπλα από τις ΗΠΑ για την αναχαίτιση των –αλλοδαπών και μη– τζιχαντιστών που τείνουν να γίνουν οι πρωταγωνιστές του εμφυλίου. Η βοήθεια που ζητούν είναι ταυτόχρονα και προειδοποίηση προς τη Δύση πως, αν δεν βοηθήσει, ο πόλεμος θα στραφεί εναντίον των μετριοπαθών ανταρτών με απρόβλεπτες συνέπειες.
Κατόπιν εορτής, η αντιπολίτευση κατάλαβε ότι η εισαγωγή ξένων φανατικών ισλαμιστών τελικά

δεν βοήθησε, αφού το μόνο που ενδιέφερε αυτές τις ομάδες ήταν να προκαλούν απώλειες αμάχων και να παραβιάζουν τις εντολές και τα επιχειρησιακά σχέδια της ηγεσίας των ανταρτών.
Όμως, το πρόβλημα γίνεται τώρα πιο περίπλοκο. Αν η Δύση στείλει βαριά όπλα για να αναχαιτίσει τους τζιχαντιστές, δυο κίνδυνοι ελλοχεύουν. Ο πρώτος είναι να ξεσπάσει εσωτερική σύγκρουση στις τάξεις των ανταρτών –αφού τζιχαντιστές και μετριοπαθείς θεωρούνται μια ομάδα– και ο δεύτερος κίνδυνος είναι ότι, σε περίπτωση νίκης των ανταρτών, το ακραίο Ισλάμ, ίσως διεκδικήσει κυβερνητικούς θώκους, ανατρέποντας τον επιθυμητό πολιτικό μετασχηματισμό της επόμενης ημέρας. Εδώ εύλογα, όμως, τίθεται και ένα ερώτημα. Ποιος ήλεγχε τη ροή των όπλων που έρχονταν από ΗΠΑ και Κατάρ μέσω Τουρκίας και που υποτίθεται επέβλεπαν οι Αμερικανοί μέσω της CIA; Ήταν οι γραμμές ανεφοδιασμού ελεγχόμενες από έμπιστα άτομα;
Η απάντηση της Ουάσιγκτον και των συμμάχων προμηθευτών ήταν ότι δεν ευθύνονται για τον εξοπλισμό των τζιχαντιστών, αφού ο ρόλος τους ήταν να εκτελούν κατασκοπευτικές δραστηριότητες υπέρ των ανταρτών. Ωστόσο, ελάχιστοι πιστεύουν αυτή την αιτίαση, αφού αν είχαν πληροφορίες για είσοδο φανατικών, γιατί επέτρεψαν τον εξοπλισμό τους; Πάντως, αυτό που δεν θέλουν από εδώ και πέρα οι μετριοπαθείς ηγέτες της αντιπολίτευσης είναι να ανοίξουν και άλλο μέτωπο εναντίον αυτών που οι ίδιοι έβαλαν μέσα στο παιχνίδι.

ΝΟΤΙΟΣ ΚΟΡΕΑ: Στην προεδρία κόρη στρατιωτικού

Η Παρκ Γουέιν Χίε είναι επίσημα η πρόεδρος της Νότιας Κορέας. Για πρώτη φορά στην Ιστορία της χώρας μια γυναίκα αναλαμβάνει να κυβερνήσει σε τόσο υψηλό θώκο. Η κυρία Χίε, κόρη στρατιωτικού, έχει μπροστά της καυτά θέματα της οικονομίας, αφού πρέπει να τη βγάλει από την ύφεση που παρουσιάζει τον τελευταίο καιρό και να δώσει βάση σε ζητήματα που αφορούν κυρίως τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα επιδόματα των πολύτεκνων οικογενειών. Ωστόσο, πέρα από την οικονομία, η ασφάλεια από τον δύσκολο βόρειο γείτονα δείχνει να βρίσκεται υπό απειλή και μάλιστα αναβαθμισμένη.
Η νέα πρόεδρος αναλαμβάνει την προεδρία σε μια περίοδο που η Βόρεια Κορέα πρόσφατα πραγματοποίησε πυρηνική δοκιμή, δείχνοντας τα δόντια της στον νότο. Έτσι, στόχος της νέας ηγεσίας δεν είναι να προβεί σε άλλη μια καταδίκη του γεγονότος, αλλά να βρει τη φόρμουλα που θα ανοίξει εκ νέου τον διάλογο με το καθεστώς της Πιονγκ Γιανγκ. Το γεγονός ότι και στις δυο χώρες της Κορεατικής χερσονήσου υπάρχουν νέες –από κάθε άποψη– ηγεσίες ίσως αποτελέσει μια φρέσκια ευκαιρία για επαναπροσέγγιση. Παρά την κριτική που ήδη άσκησε η πρόεδρος προς το καθεστώς, ο σχετικά ανοιχτός χαρακτήρας του Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Ζονγκ Ουν ίσως αποτελέσει έναυσμα για διάλογο χωρίς προϋποθέσεις και αμηχανίες.
Η πρόεδρος Παρκ Γουέιν, προφανώς, θα κινηθεί προς ένα «new deal», δηλαδή μια νέα συμφωνία με τον λαό της, ο οποίος προσδοκά έναν πιο σίγουρο περιφερειακό ρόλο. Το δίπτυχο ασφάλεια-οικονομία θα είναι ψηλά στην ατζέντα του νέου κυβερνητικού σχήματος, ενώ ταυτόχρονα χρειάζεται να καταπολεμηθεί και το φάντασμα της διαφθοράς που τα τελευταία χρόνια πλανιέται πάνω από την κοινωνία.

Ψηφοθηρία Μέρκελ στην Άγκυρα

Η επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου στην Τουρκία είχε πολλαπλή σημασία. Πρώτα απ’ όλα ήθελε να δείξει στους Τούρκους ότι βρίσκεται δίπλα στις… δύσκολες ώρες που περνούν από την… τρομερή συριακή απειλή. Τρεις συστοιχίες πάτριοτ από Γερμανία και Ολλανδία θα προστατέψουν τον τουρκικό εναέριο χώρο από τη συριακή… υπερδύναμη που απειλεί την ακεραιότητα της Τουρκίας, λες και οι Τούρκοι δεν έχουν δικά τους αντιαεροπορικά. Μπορεί η αποστολή των πάτριοτ να έγινε μέσα στο πλαίσιο της νατοϊκής αλληλεγγύης, ωστόσο είναι υποκρισία να πληρώσουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι κάτι που η Άγκυρα μπορεί να αντιμετωπίσει από μόνη της.
Από την άλλη πλευρά, όμως, τα 3 εκατομμύρια Τούρκων της Γερμανίας δεν μπορούν να περιμένουν. Η άνοδος της δημοτικότητας της καγκελαρίου εξαρτάται από το τις «εντολές» που θα δώσει ο Ερντογάν στους ομογενείς του. Άρα, τι καλύτερο για τη γερμανική κυβέρνηση από ένα ταξίδι αλληλεγγύης στη «δοκιμαζόμενη» Τουρκία, το οποίο θα ανεβάσει πίσω στη Γερμανία τη δημοτικότητα της κυβέρνησης ενώ, ταυτόχρονα, θα δείξει στους Τούρκους ότι η ΕΕ είναι κοντά σε μια ειδική σχέση με την Άγκυρα. Μια ειδική σχέση που η Τουρκία ίσως να μην χρειαστεί να βάλει δεσμευτικές υπογραφές, αλλά να λαμβάνει τον πακτωλό χρημάτων για την άμυνα και τα σήριάλ της. Άλλωστε, ανάλογη σχέση απαιτεί και η τουρκική κοινή γνώμη που σε πρόσφατο ανεπίσημο γκάλοπ, βλέποντας την κατάντια των γειτόνων τους, δήλωσαν κατά της πλήρους ένταξης.

ΙΣΡΑΗΛ: «Αναχαιτίζει» προληπτικά το Ιράν

Το πρόγραμμα κατασκευής και ανάπτυξης αντιβαλλιστικών όπλων στο Ισραήλ φαίνεται ότι προχωράει ομαλά και με επιτυχία. Πρόσφατα, το Πεντάγωνο ανακοίνωσε τη δοκιμή του αντιβαλλιστικού πυραύλου arrow-3. Το συγκεκριμένο σύστημα έχει τη δυνατότητα να αναχαιτίζει επερχόμενους μη συμβατικούς βαλλιστικούς πυραύλους σε μεγάλο υψόμετρο. Σκοπός αυτού του συστήματος είναι να αποθαρρύνει χώρες όπως το Ιράν να σκεφτούν στο μέλλον να επιχειρήσουν κάποια επιθετική ενέργεια.
Το πρόγραμμα αυτό εντάσσεται στο γενικό αντιαεροπορικό σύστημα-ομπρέλα με την ονομασία «iron dome» (σιδερένιος θόλος), το οποίο θα είναι μια αντιαεροπορική ασπίδα που θα αποτελείται από τον μικρότερο μέχρι τον μεγαλύτερο πύραυλο του ισραηλινού οπλοστασίου. Το Τελ Αβίβ είναι διατεθειμένο να αυξήσει τα κονδύλια του συγκεκριμένου οπλικού συστήματος, αφού βλέπει ότι οι ΗΠΑ δεν είναι διατεθειμένες να συμβάλουν σε πολεμική δράση εναντίον του Ιράν. Η ισραηλινή ηγεσία δείχνει να μην έχει άλλη επιλογή από την αύξηση των παροχών για στρατιωτική έρευνα. Όσο πιο δύσκολο γίνεται το περιβάλλον γύρω από τη χώρα τόσο μεγαλύτερα θα είναι τα ποσά που διατίθενται για τους εξοπλισμούς.
Βέβαια, το πρόγραμμα αυτό δεν είναι μια αμιγώς ισραηλινή υπόθεση. Ήδη, από τον Ιούλιο του 2010 το Αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε το ποσό των 205 εκατομμυρίων δολαρίων προς τον ισραηλινό στρατό για τη χρηματοδότηση του πυραύλου arrow. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση Νετανιάχου έχει έναν λόγο παραπάνω στην αγωνία που εκφράζει για την τελειοποίηση του συστήματος. Και αυτό γιατί, πριν από λίγο καιρό, η Ινδία ενδιαφέρθηκε για πολλά από τα οπλικά συστήματα που απαρτίζουν το «iron dome» και δεν αποκλείεται να μπει ακόμα και σε πρόγραμμα συμπαραγωγής. Όπως είναι φυσικό, επικείμενη συνεργασία ανοίγει την πόρτα για εξαγωγές σε τρίτους με θετικά και ανέλπιστα αποτελέσματα για την ισραηλινή πολεμική βιομηχανία.

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ: Καζάνι που βράζει
Οι πρόσφατες διαδηλώσεις στη Βουλγαρία για τις αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα έγιναν η αφορμή για να εκφράσει ο κόσμος τη γενική δυσαρέσκειά του προς την κυβέρνηση. Δεν είναι μόνο τα οικονομικά και οι αυξημένες τιμές που έφεραν την οργή «στο κόκκινο». Ο θάνατος ενός νεαρού Βούλγαρου από Ρομά την περασμένη εβδομάδα ξύπνησε εθνικά πάθη και θυμό εναντίον της κυβέρνησης που θέλει να δείξει «ανθρωπιστικό» πρόσωπο στην ΕΕ, αφήνοντας τη χώρα στην ανέχεια και την εγκληματικότητα.
Ο διεθνολόγος και πολιτικός αναλυτής Κίριλ Αμάνωφ θεωρεί ότι «οι διαδηλώσεις δεν έγιναν μόνο για το περιστατικό με τους Ρομά. Ο κύριος λόγος ήταν η δυσαρέσκεια του κόσμου προς τον πρωθυπουργό Μπορίσοφ, ο οποίος δεν έχει κάνει αρκετά για την αντιμετώπιση της διαφθοράς και της εγκληματικότητας». Ωστόσο, η γενική κατάσταση της οικονομίας είναι καλή σε σύγκριση με άλλες ανατολικές χώρες, όμως, οι διαδηλωτές δεν εξέφρασαν τόσο τον θυμό για την τωρινή κατάσταση, όσο για την ανασφάλεια που νιώθουν για το μέλλον τους μέσα στην ΕΕ.

ΙΡΑΝ – ΔΥΣΗ: Βήμα προσέγγισης
Οι συνομιλίες των Ιρανών αξιωματούχων με Δυτικούς στο Καζακστάν δεν έσπασαν τον πάγο, ωστόσο, όλες οι πλευρές έδειξαν διάθεση για υποχωρητικότητα. Η Τεχεράνη υποσχέθηκε να «αποδείξει» ότι το πυρηνικό πρόγραμμα είναι για ειρηνικούς σκοπούς, ενώ ΗΠΑ, Βρετανία, Ρωσία και Γερμανία υποσχέθηκαν χαλάρωση των κυρώσεων. Επειδή, όμως, το έργο έχει ξαναπαιχτεί στο παρελθόν, όλοι κρατούν επιφυλάξεις για το κατά πόσο το Ιράν θα ανοίξει εκ νέου τις εγκαταστάσεις και μάλιστα με το μαχαίρι στον λαιμό.
Κατά κάποιον τρόπο, οι «προσφορές» των Δυτικών έγιναν κάτω από τη σκιά του διλήμματος «ή συμμορφώνεσαι ή θα έρθουν τα ισραηλινά αεροπλάνα». Και εδώ είναι το σημείο που προκαλεί οργή στους Ιρανούς, οι οποίοι θέλουν να ανοίξουν την πόρτα στην επιτροπή ατομικής ενέργειας, με την προϋπόθεση οι κυρώσεις και το Ισραήλ να αποσυρθούν πρώτα. Και αυτό γιατί ισχυρίζονται ότι ήδη έχουν μειώσει τις ποσότητες εμπλουτισμένου ουρανίου δέκα μέρες πριν ξεκινήσουν οι συνομιλίες. Για το ιρανικό καθεστώς το πρώτο βήμα έγινε και τώρα αναμένουν τη γενναιοδωρία της Δύσης για να διατηρηθεί το μικρό έστω κλίμα καλής διάθεσης που χτίζεται.