Μια Λαμπάδα για το Γιώργο μας

Τι μου έμεινε από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ; Ούτε οι ομιλίες, ούτε οι συζητήσεις για τον σοσιαλισμό. Το μόνο που «βίδωσα» καλά στο μυαλό μου ήταν η αποθέωση του ανδρός …το παρατεταμένο και ζεστό χειροκρότημα των συνέδρων για τον Γιώργο Παπανδρέου που πολλοί έσπευσαν να επικρίνουν και να στηλιτεύσουν.

Άνετος, χαλαρός, χωρίς γραβάτα, με τους γιακάδες σηκωμένους μπήκε στο συνέδριο με τον αέρα του νικητή, με τον αέρα του ανθρώπου που έσωσε τη χώρα, που έβαλε τον τόπο σε τροχιά ανάπτυξης.

Πήρε

τη χώρα από το χείλος του γκρεμού και με μια κίνηση αστραπή-αίλουρος γάρ- γύρισε τούμπα τα πάντα. Σταμάτησε με μιας τη μανία των αγορών και των χρηματοπιστωτικών γερακιών που έπαιζαν στο «πτώμα» της Ελλάδας. Μας έβαλε κάτω από την ομπρέλα της τρόικας με τους καλύτερους δυνατούς όρους χωρίς να διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός και χωρίς να γίνουμε Αργεντινή.

Μείναμε εντός ευρώ και εντός Ευρώπης. Τι άλλο να κάνει για την πατρίδα του ο άνθρωπος…άσε που τα βρήκε όλα έτοιμα ο Σαμαράς. Του είχε στρώσει το χαλί της ανάπτυξης ο Γιώργος και ο τόπος προχωράει πλέον μπροστά, όντας στον αυτόματο πιλότο. Κι όλα αυτά χάρη στο Γιώργο που τώρα δέχεται ανοίκειες και απρεπείς επιθέσεις από διάφορα κέντρα που επιθυμούν την πολιτική του εξόντωση.

Δικαίως χειροκροτήθηκε ζωηρά από τους Συνέδρους του ΠΑΣΟΚ, δικαίως φώναζαν όλοι, ενι στόματι: «Νάτος νάτος ο πρωθυπουργός», διότι για σκεφτείτε τι θα κάναμε χωρίς αυτόν. Τίποτα δεν θα ήμασταν. Μια κουκίδα στο χάρτη.

Λαμπάδα πρέπει να του ανάψουν ορισμένοι και να τον μνημονεύουν κάνοντας το σταυρό τους τώρα που μας τον κλέβουν τα ξένα πανεπιστήμια.