«Σβήνουν» και οι τελευταίες ελπίδες για ανακούφιση των τραπεζών

Ένα βήμα πριν την κρατικοποίηση βρίσκονται οι εγχώριες τράπεζες καθώς μετά τη χθεσινή συνάντηση επιτελείου της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών (ΕΕΤ) και του Υπουργού Οικονομικών κ. Γιάννη Στουρνάρα έσβησαν και οι τελευταίες ελπίδες για κάποια ουσιαστική αλλαγή στα δεδομένα της ανακεφαλαιοποίησης.

Στην ουσία όλα όσα ζήτησαν οι εκπρόσωποι των τραπεζών,

για την ουσιαστική μείωση των κεφαλαιακών αναγκών απορρίφθηκαν ενώ θετική ήταν η ανταπόκριση του Υπουργείου στο αίτημα για την διεύρυνση του οφέλους από τον αναβαλλόμενο φόρο. Όμως η επίδραση της φορολογικής ελάφρυνσης δεν είναι παρά περιορισμένη και σίγουρα δεν αρκεί για να αλλάξει την αριθμητική της ανακεφαλαιοποίησης ώστε να την καταστήσει ελκυστική για ιδιώτες επενδυτές. Επιπλέον δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η φορολογική ανακούφιση θα γίνει δεκτή στο βαθμό που ζητούν οι τράπεζες: το μέτρο θα πρέπει όχι μόνο να εγκριθεί από την τρόικα αλλά και την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Κομισιόν η οποία ήδη έχει εξετάσει το αίτημα και είχε δεχθεί μόνο εν μέρει την ελάφρυνση. Σε κάθε περίπτωση το όφελος από τον αναβαλλόμενο φόρο, ακόμα και αν γίνει δεκτός στο σύνολό του, δεν θα ξεπεράσει τα 3 δις. ευρώ.

Χθες οι επιτελείς των τραπεζών παρουσίασαν δυο εναλλακτικές προτάσεις στον Υπουργό με τις οποίες υποστήριξαν ότι επιτυγχάνεται ο στόχος της μείωσης του χρέους χωρίς την οικονομική εξόντωση των μετόχων. Με την πρώτη πρόταση οι τράπεζες ζητούν την ανταλλαγή των ομολόγων με ομόλογα του EFSF είτε απευθείας απο το EFSF είτε μέσω του ΤΧΣ. Η δεύτερη είναι ηπιότερη και προτείνει μερική συμμετοχή στην επαναγορά και παράλληλα η κυβέρνηση να προχωρήσει στην ολική φορολογική αναγνώριση της ζημιάς απο τη συμμετοχή στο PSI που θα μπορούσε να οδηγήσει σε όφελος κοντά στα 3 δισ. ευρώ. Οι προτάσεις δεν είχαν τύχη. Ουσιαστικά οι προτάσεις αυτές και άλλες παραλλαγές τους είχαν τεθεί ξανά και ξανά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αλλά είχαν απορριφθεί και από τα τρία μέρη της τρόικας.

Διάχυτη ήταν η απαισιοδοξία στις διοικήσεις των τραπεζών μετά τη συνάντηση με τον κ. Στουρνάρα. Την αρχική άρνηση που προκάλεσε το πρόγραμμα επαναγοράς, με τις διοικήσεις να απειλούν ότι δεν θα συμμετάσχουν, γρήγορα ακολούθησε η αποδοχή του μοιραίου καθώς η απειλεί των τραπεζών ήταν κενού περιεχομένου: μπορεί η συμμετοχή στο πρόγραμμα επαναγοράς να οδηγούν στην εξόντωση των μετόχων τους ωστόσο η αποτυχία της επαναγοράς θα οδηγούσε και πάλι σε εξόντωση των μετόχων αλλά επιπλέον του τραπεζικού συστήματος και της χώρας.

Επιτελικά στελέχη τραπεζών αναγνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα μη συμμετοχής στο πρόγραμμα επαναγοράς. Ταυτόχρονα αναγνωρίζουν ότι η απώλεια των ομολόγων ουσιαστικά εκμηδενίζει τις πιθανότητες προσέλκυσης ιδιωτών επενδυτών στην ανακεφαλαιοποίηση -με εξαίρεση ίσως 1-2 τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι οι αυξήσεις θα καλυφθούν από το Ταμείο Χρηματοτοπιστωτικής Σταθερότητας και οι τράπεζες θα περάσουν στον έλεγχο του επίσημου τομέα και οι μέτοχοι χάνουν κάθε ελπίδα ανάκτησης της περιουσίας τους.