Προπονητής - παίκτες - οπαδοί: Το (μόνιμο) άλλοθι των πραγματικών ενόχων

Οι μόνοι που έλειπαν από το κάδρο ήταν οι συνήθεις -μετά από αποτυχίες- κακοί φίλαθλοι. Το Derby τους ανακάλυψε...
Τόσο μα τόσο προβλέψιμοι. Δεκαετίες τώρα! Μετά από κάθε αποτυχία φταίει πρώτα ο προπονητής. Μετά φταίνε οι ποδοσφαιριστές. Τέλος δεν γίνεται να μην πέσουν ευθύνες στους οπαδούς. Και αν τυχαίνει να πρόκειται για μέρος του οργανωμένου κόσμου του Παναθηναϊκού που ασκεί και κριτική στα… big bosses ακόμα καλύτερα.

Έτσι λοιπόν, μετά από το καταστροφικό παιχνίδι στη Σλοβενία δεν γινόταν παρά τα βελάκια να δείξουν τους συνήθεις ενόχους. Τον προπονητή Ζεσουάλδο Φερέιρα, τους αδιάφορους παίκτες και τέλος να μπει το κερασάκι στην τούρτα: «ντου των οπαδών».

Από ποιον; Από την αντιπαναθηναϊκή εφημερίδα Derby και από τον συντάκτη Κώστα Πιτιακούδη που ανακάλυψε «ντου» οπαδών κατά διοίκησης, Φερέιρα και ποδοσφαιριστών, προφανώς για να περάσει τη διχαστική γραμμή που πιστά ακολουθεί το έντυπο στο οποίο αρθρογραφεί.

Έτσι λοιπόν, ενώ όταν το 2006 στην Πάτρα με τη Ζαπορίζια το πραγματικό «ντου» και η εκδήλωση οργής κατά της ιδιοκτησίας του Γιάννη Βαρδινογιάννη μεταφράστηκε σε κάτι που «δεν τιμάει την ιστορία του Παναθηναϊκού και των φιλάθλων του», βγάζοντας από τον πλάνο τον Τζίγγερ που ήταν παρόν στο γήπεδο και τα άκουγε για τα καλά για τις επιλογές του (Μπάκε, ποδοσφαιριστές, τσιγκουνιά), φτάσαμε στο 2012 η μουρμούρα και η λεκτική εκδήλωση αγανάκτησης 10-20 φιλάθλων να μεταμορφώνεται σε «ντου». Όσο σύσσωμος ο Τύπος αποθεώνει τους 400 εκδρομείς και την εκπληκτική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν, καθώς και την κόσμια συμπεριφορά τους, η εφημερίδα ντέρμπι πρωτοπορεί. Ξανά.

Κακός προπονητής – Κακοί ποδοσφαιριστές – Κακοί φίλαθλοι

Το τρίπτυχο του άλλοθι. Το τρίπτυχο της αθώωσης. Από ουσία μηδέν. Συνεχόμενοι κύκλοι γύρω από τα ίδια και τα ίδια, επανάληψη του έργου και οι ένοχοι πάντα οι ίδιοι. Οι ποδοσφαιριστές, οι προπονητές και ο κόσμος έφταιγαν που πριν το 2008 επικρατούσε η τσιγκουνιά. Οι ποδοσφαιριστές, οι προπονητές και ο κόσμος φταίνε που το 2012 ο Τζίγγερ αποχώρησε (από το μετοχολόγιο) μόνο όταν με τις πράξεις του άφησε καμένη γη και άδεια ταμεία.

Ας δούμε λίγο τις τρεις περιπτώσεις. Κοινή συνισταμένη είναι πάντα η ίδια:

Κακός προπονητής. Πόσους και πόσους τεχνικούς έχει αλλάξει ο Παναθηναϊκός; Πότε είχε κάποιον που το μεγαλύτερο κομμάτι της εξέδρας να συμφώνησε πως «ναι, αυτός μας κάνει!»; Μία, δύο, άντε τρεις φορές. Ακόμα και αυτούς τους προπονητές τους έδιωξαν. Τι γίνεται με όλους τους υπόλοιπους; Άλλοι στηρίχθηκαν από τις διοικήσεις και από τον Τύπο και άλλοι όχι. Όλοι όμως αποχώρησαν. Γιατί; Γιατί δεν είχαν καλό έμψυχο υλικό. Γιατί υπήρχε τότε τσιγκουνιά. Γιατί υπάρχουν σήμερα άδεια ταμεία. Η αγαπημένη λογική της οικογένειας Βαρδινογιάννη ήταν πως «μπορούμε με λίγα να φτιάξουμε πολλά». Το γεγονός ότι το κατάφεραν σε ορισμένες περιπτώσεις δεν σημαίνει πως είναι ο κανόνας. Αντιθέτως είναι η εξαίρεση.

Κακοί παίκτες. Τα ίδια. Δεν γίνεται να φταίει ο ποδοσφαι