Ο γύρος του θριάμβου, τα γυάλινα μπουκάλια και η 13η Θύρα

Το αήττητο πρωτάθλημα του '64 μέσα από τα μάτια του Ζαχαρία Πιτυχούτη. Σαν σήμερα, 24/5 1964 η σημαία της «13ης Θύρας» παρέλασε στο «Γ. Καραϊσκάκης».
«Αυτό είναι Θρύλος» έγραφε ο αθλητικός Τύπος την επομένη του θριάμβου του Παναθηναϊκού. Σαν σήμερα, 24 Μαΐου του 1964 η ομαδάρα του Στέφαν Μπόμπεκ κατακτούσε ένα μαγικό, ένα ανεπανάληπτο πρωτάθλημα, αήττητη με νίκη 1-0 μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού.

Οι αντίπαλοι των «πρασίνων» έπαιζαν λυσσασμένα για να κόψουν το αήττητο του Παναθηναϊκού. Ήταν για αυτούς ένας αγώνας «τιμής», αφού έτσι κι αλλιώς ο τίτλος είχε ήδη κριθεί. Όμως το Τριφύλλι είχε μία τόσο δυνατή ομάδα, ταχύτατη, με αυτοματισμούς, με το πρωτοποριακό στην Ελλάδα 4-3-3 του «δάσκαλου» Μπόμπεκ με παικταράδες στη σύνθεσή της, που βρήκε το δρόμο προς τον άθλο, με γκολ του Βαγγέλη Πανάκη στο 54ο λεπτό.

Το τι έγινε μετά τη λήξη του αγώνα δεν περιγράφεται με λέξεις. Ο τεράστιος τότε αθλητής και σήμερα οπαδός του Παναθηναϊκού Ζαχαρίας Πιτυχούτης είχε αναπολήσει σε πρόσφατη συνέντευξή του:

Εκείνη τη μέρα, μέσα στο «Γ. Καραϊσκάκης», δεν θα τη ξεχάσω ποτέ. Έπρεπε να κάνω τον γύρο του θριάμβου και τον έκανα. Δεν με ένοιαζε τίποτα. Ήμουν ένα ψυχωμένο παιδί, κάπως παλαβό - με την καλή έννοια. Πέρασα μπροστά από τους οπαδούς μας και μου πέταξαν τη σημαία με το Τριφύλλι. Ήξερα καλά τι έπρεπε να κάνω. Έφευγαν προς το μέρος μου μπουκάλια, τα οποία δεν ήταν όπως σήμερα πλαστικά, αλλά γυάλινα, και ούτε που έδινα σημασία. Έπρεπε το τριφύλλι να ανεμίσει. Ξέρετε, έλεγα πάντα πως όταν έμπαινα στο γήπεδο έπαιζε πρώτα η ψυχή και μετά το σώμα. Μάλλον έτσι ήταν. Αυτά ήταν τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου. Με αγάπησαν στον Παναθηναϊκό, αλλά την αγάπησα και εγώ την ομάδα. Την αγάπησα σαν τρελός.
Έγραψε, ακόμα, στη στήλη του «με το Τριφύλλι της Καρδιάς μου» στο GreenZone:

Μου λέει η γυναίκα μου θα σου πω κάτι που δεν έχεις σκεφτεί. «Για πες άλλον αθλητή που έκανε ποτέ το γύρο του θριάμβου μέσα στο γήπεδο του αντιπάλου του;» Μπορεί να είναι και έτσι. Εγώ, όμως, αυτό που πιστεύω είναι πως ήταν γραφτό να πέσει η σημαία σε εμένα. Την πέταξαν τα παιδιά τα δικά μου, της Θύρας 13. Δεν υπάρχει σκέψη όταν βρεθείς σε τέτοια κατάσταση, όλα γίνονται αστραπιαία. Τρέχει η ψυχή και από πίσω ακολουθεί το σώμα. Υπάρχει έστω και ένας Παναθηναϊκός που θα είχε αυτή την ευκαιρία και δεν θα έκανε το ίδιο;

Εκείνη τη στιγμή σηκώνεται όλος ο Παναθηναϊκός, ο αγαπημένος μας Παναθηναϊκός πάνω στο Τριφύλλι της σημαίας που ανεμίζει. Και γράφεται μία ιστορία έτσι…

Αν μπορούσα να ξαναγεννηθώ, το μόνο που θα ήθελα θα ήταν να ξαναπαίξω για το Τριφύλλι. Δεν είναι αρκετά τα δέκα χρόνια. Θα ήθελα να με δει και η νέα γενιά. Να δει πως είναι να ματώνεις, να σπας το πόδι σου για τη φανέλα που φοράς.
Κάτι που ίσως να μην έχουν γνωρίζουν πολλοί είναι πως η θρυλική σημαία του Ζαχαρία Πιτυχούτη με την οποία έκανε το γύρο του θριάμβου στο στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης» έγραφε «13η Θύρα». Φαίνεται ξεκάθαρα στη φωτογραφία του κειμένου.

Είναι σαφές λοιπόν, ότι οι οργανωμένοι φίλοι του Παναθηναϊκού είχαν στήσει τη... φωλιά τους στη Θύρα 13 του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, αρκετά χρόνια προτού αποκτήσουν καταστατικό και νομική υπόσταση.