Όταν κάνεις τη θλιβερή διαπίστωση ότι όλη σου η ζωή είναι η δουλειά σου

Γιατί θέλω να δουλεύω συνέχεια; Αγαπώ τη δουλειά μου, θέλω να ανοίξω τον υπολογιστή στο σπίτι μέχρι αργά το βράδυ. Δεν με βάζει κανείς να το κάνω με το ζόρι. Τα ερωτήματα που τίθενται σε δεύτερο χρόνο είναι γιατί το κάνω αυτό; Το κάνω για την επιβίωσή μου, για να δυναμώσω το side hustle μου, ώστε να καταφέρω να είμαι στο μέλλον οικονομικά ανεξάρτητη ή μήπως κάτι άλλο υπάρχει από κάτω;

Γιατί θέλω να δουλεύω συνέχεια; Αγαπώ τη δουλειά μου ή μήπως δεν έχω ζωή;

Η δουλειά είναι ευλογία! Αν βρεις μια δουλειά που

σου αρέσει να την κάνεις, που περνάς καλά και πληρώνεσαι καλά γι’ αυτό που κάνεις, το κουτάκι της εργασίας λαμβάνει άνετα ένα εννιάρι στον τροχό της ζωής σου.

Όσο δίνουμε την ενέργεια και τον χρόνο μας σε έναν τομέα οι άλλοι επτά, χάνουν πόντους. Για να είμαι πιο ακριβής ταυτόχρονα με την καριέρα σου θα αυξάνονται και τα οικονομικά πιθανόν και ίσως η δημιουργικότητα (ανάλογα με το αντικείμενο) ακόμα και η προσωπική ανάπτυξη. Όμως τι γίνεται με την υγεία και τη φυσική σου κατάσταση, με την οικογένεια και τη σχέση σου;

Δεν έχουμε μόνο μια διάσταση οι άνθρωποι. Είμαστε σύνθετες προσωπικότητες και ο χρόνος που έχουμε είναι συγκεκριμένος. Αν η δουλειά σου σήμερα καταλαμβάνει παραπάνω από το μισό του χρόνου της ημέρας σου, πώς θα έχεις όρεξη, ενέργεια και χρόνο για οτιδήποτε άλλο.

Δεν φταίει ο εργοδότης

Και αυτό το ξέρεις πολύ καλά. Αν δεν θέλεις να κάνεις κάτι, δεν το κάνεις. Ποιος κρατάει τα δεσμά. Και μη μου πεις πάλι για τον φόβο της ανεργίας, Ψάξε για δουλειά! Θέλεις να ανοίξεις υπολογιστή και να δουλέψεις μετά το ωράριό σου. Κάνεις αυτήν την επιλογή και πορεύεσαι με αυτή. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν να δουλεύουν όλη μέρα.

Γιατί ολόκληρη η ζωή τους είναι η δουλειά τους. Υποφέρουν τις δύο εβδομάδες που δεν δουλεύουν το καλοκαίρι. Θέλουν να πάνε ακόμα και άρρωστοι στη δουλειά τους. Θέλουν να πηγαίνουν στη δουλειά τους γιατί απλώς η δουλειά τους τους δίνει νόημα και πάθος στη ζωή τους.

Όταν είμαι εγώ το «αφεντικό»

Όταν είσαι εσύ αυτός που κάνει το κουμάντο, πότε θα ανοίξεις και πότε θα κλείσεις τον υπολογιστή σου, πότε θα βάλεις το κλειδί στην πόρτα για να ανοίξεις και να κλείσεις, το καταλαβαίνω ότι είναι εντελώς διαφορετικό από το να είσαι υπάλληλος. Η δική σου η δουλειά περιμένει μόνο από σένα και αν εσύ δεν δουλέψεις δεν θα μπορέσεις να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου.

Όταν ξεπεράσουμε το θέμα της επιβίωσης και του να βγάζουμε τον επιούσιο, πάμε στο επόμενο κομμάτι της ποιότητας της ζωής. Και η ποιότητα αυτή έρχεται μόνο εφόσον έχουμε ισορροπία στη ζωή μας. Και αυτό είναι μια αντικειμενική αλήθεια. Η ζωή μας είναι πολυδιάστατη και αν θες να φτάσεις κάποτε στην αυτοπραγμάτωση, δεν θα συμβεί ποτέ μόνο από έναν τομέα της ζωής σου, όσο δουλεμένος και αν είσαι σαν χαρακτήρας.

Και πού είναι το πρόβλημα;

Δεν υπάρχει πρόβλημα αν εσύ είσαι οκ με αυτό. Είναι όμως μια μανία η εργασιομανία, δεν έχει μέτρο, δεν δουλεύεις για να ζεις, ζεις για να δουλεύεις. Και τι θα γίνει όταν αυτή η δουλειά δεν θα υπάρξει; Πώς θα γεμίσεις τα κενά σου; Πώς θα διαθέσεις τώρα την ενέργειά σου;

Βάζοντας ένα όριο

Αν θες να δουλέψεις πάνω σε αυτό το κομμάτι και να σου αφιερώσεις λίγο ελεύθερο χρόνο, να απολαμβάνεις τη ζωή εκτός υπολογιστή και εκτός γραφείου, μπορείς να το κάνεις. Μπορείς απλά να ορίσεις ένα χρονικό περιθώριο που θα επιλέξεις αυτό το lifestyle και θα κάνεις αυτήν την θυσία προκειμένου να απολαύσεις εκ των υστέρων τους καρπούς των κόπων σου.

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Όταν κάνεις τη θλιβερή διαπίστωση ότι όλη σου η ζωή είναι η δουλειά σου εμφανίζεται στο iPop.