ΗΠΑ: Οι Δημοκρατικοί βγάζουν πρόεδρο (στο Κογκρέσο)

Τα μέλη του Δημοκρατικού κόμματος στην αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων συναντήθηκαν την Τετάρτη και προέκριναν τις υποψηφιότητες για τις ηγετικές θέσεις της κοινοβουλευτικής τους ομάδας, η οποία θα βρεθεί στην πλειοψηφία από τις 3 Ιανουαρίου, οπότε και θα συνεδριάσει η Βουλή των Αντιπροσώπων με την σύνθεση που προέκυψε από τις πρόσφατες εκλογές. Παρά κάποιες σχετικές εκπλήξεις, το ενδιαφέρον

όλων αφορούσε την υποψηφιότητα της Νάνσι Πελόσι για τη θέση της προέδρου της Βουλής, μια θέση που κατείχε την προηγούμενη φορά που το κόμμα της βρέθηκε στην πλειοψηφία, την περίοδο 2007-2011. Επτά χρόνια μετά, η Πελόσι παραμένει στην κορυφή του κόμματός της, όμως οι φωνές εναντίον της αυξάνονται και δυναμώνουν. Ακόμα και έτσι, η 78χρονη πολιτικός από το Σαν Φρανσίσκο έχει μάλλον διασφαλίσει την εκλογή της. Γιατί, όμως, παραμένει ένα τόσο διχαστικό πρόσωπο, εντός και εκτός του κόμματός της; Και πώς συνεχίζει να το ελέγχει σε τέτοιο σημαντικό βαθμό;

Ίσως η απάντηση και στα δύο να βρίσκεται -τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό- στο εξής αγαπημένο ανέκδοτο της Πελόσι, όπως το μοιράστηκε συνεργάτης της με τον Ρόμπερτ Ντρέιπερ των New York Times: «-Πώς λες έναν άνθρωπο που σου είναι πιστός κατά 99%; -Άπιστο». Η Νάνσι Πελόσι εκτιμά την αφοσίωση που της δείχνουν οι συνεργάτες και οι συνάδελφοί της, και είναι πολύ καλή στο να την ανταμείβει, αλλά είναι ακόμα καλύτερη στο να τη διασφαλίζει. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τύχη της επιστολής που παρουσίασαν πριν περίπου δύο εβδομάδες ορισμένοι συνάδελφοί της, με την οποία σχολίαζαν ως απαραίτητη και επιτακτική την αλλαγή κοινοβουλευτικής ηγεσίας στο κόμμα, τονίζοντας πως θα καταψήφιζαν την υποψηφιότητά της για πρόεδρο της Βουλής. Τα αυστηρά μαθηματικά έγιναν έκτοτε χειρότερα για την νυν επικεφαλής της μειοψηφίας στο πολυπληθέστερο σώμα του Κογκρέσου, όμως η πραγματικότητα μάλλον την ευνοεί. Από τα 16 υπογράφοντα μέλη των Δημοκρατικών, η πιο σημαντική ήταν ίσως η Μάρσα Φατζ -η μόνη αντιπρόσωπος που πιθανολογούσε να θέσει υποψηφιότητα εναντίον της Πελόσι, η οποία δημιούργησε μια καινούρια κοινοβουλευτική επιτροπή με αντικείμενο τις εκλογές και έθεσε επικεφαλής της την Φατζ. Η Φατζ υποστηρίζει πλέον την Πελόσι, η οποία διαχειρίστηκε με παρόμοιο τρόπο και άλλες προκλήσεις από μεμονωμένους Δημοκρατικούς. Το θέμα δεν είναι πως η υποψήφια πρόεδρος μαζεύει περισσότερες ψήφους, αλλά πως βρίσκεται χωρίς αντίπαλο, παρά την αντίθεση στο πρόσωπό της.

Εκτός από την ικανότητά της να διαχειρίζεται τις εξουσίες της προς όφελός της, η Πελόσι είναι εξαιρετική και σε κάτι ακόμα: Την πάντα σημαντική διασφάλιση χρηματοδότησης. Σιγουρεύοντας και διαχέοντας πόρους έχει χτίσει μια σειρά από συμμαχίες, οι οποίες της επιτρέπουν χαρακτηριστική αυτοπεποίθηση. Πρόκειται για ένα ταλέντο που έχει καλλιεργήσει από τα παιδικά της χρόνια, όταν ο πατέρας της ήταν βουλευτής και Δήμαρχος της Βαλτιμόρης, εξίσου κοντινός και ο ίδιος στην ηγεσία της εποχής. Ο Ντρέιπερ σχολιάζει πως ο εμβληματικός Δημοκρατικός πρόεδρος Φράνκλιν Ντέλανο Ρούσβελτ τον αποκαλούσε χαϊδευτικά «Τόμι». Η Πελόσι βρήκε αρχικά τον δρόμο της στο κόμμα προσφέροντας ακριβώς αυτό -χρηματοδότηση. Ξεκινώντας εκμεταλλευόμενη τις επαφές της για να συνεισφέρουν στο κόμμα, και φτάνοντας σε ανώτερες θέσεις ως επικεφαλής της διαχείρισης πόρων για εθνικές κομματικές επιτροπές, η Πελόσι κατόρθωσε να βρει τη θέση της στο Δημοκρατικό κόμμα μια εποχή που δεν ήταν και πολύ φιλική -ή, έστω, φιλικότερη- προς τις γυναίκες.

Προσφάτως, αντιμετώπισε δύο σημαντικές ενστάσεις στο πρόσωπό της. Το 2010, όταν οι Δημοκρατικοί έχασαν την κοινοβουλευτική τους πλειοψηφία, ο Χιθ Σούλερ έθεσε υποψηφιότητα απέναντί της, όπως έκανε και ο Τιμ Ράιαν μετά από 6 χρόνια, με τους Δημοκρατικούς και πάλι στην μειοψηφία. Η Πελόσι δεν έφυγε λεπτό από τη θέση της, αφού ο μεν Σούλερ συγκέντρωσε 43 από τις 193 ψήφους των Δημοκρατικών σε εκείνη τη Βουλή, ενώ ο Ράιαν συγκέντρωσε 63 εκ συνόλου 297. Αν, όμως σε εκείνα τα 6 χρόνια οι ψήφοι εναντίον της αυξήθηκαν, αυτή τη φορά τα μεγέθη δείχνουν την ανθεκτικότητα της Πελόσι, η οποία μπορεί να κοιτάζει με αυτοπεποίθηση όχι μόνο τις 16 υπογραφές στην εναντίον της επιστολή, αλλά ίσως ακόμα και τις 32 ψήφους εναντίον της (εκ συνόλου 238) στην ψηφοφορία που ενέκρινε την υποψηφιότητά της, ειδικά όταν κάποιοι υποστηρίζουν, όπως σχολιάζει και το The Hill, ότι η ίδια έδωσε την άδειά της σε ορισμένους συναδέλφους της να ψηφίσουν εναντίον της. Ο λόγος για αυτή την «ελαστικότητα» είναι απλός -εκτόνωση της αντιπαράθεσης πίσω από τις κλειστές πόρτες των εσωκομματικών διαδικασιών, προκειμένου να συμμορφωθούν οι αμφισβητίες με την κομματική γραμμή εντός του Κογκρέσου.

Τι σημαίνουν όλα αυτά για την αμερικανική πολιτική; Όσο σημαντικό είναι το μήνυμα που στέλνει η Πελόσι στους Δημοκρατικούς, άλλο τόσο σημαντικό είναι εκείνο που στέλνει και στους Ρεπουμπλικανούς -και το μήνυμα είναι απλό. Λίγοι γνωρίζουν τα μαθηματικά του Κογκρέσου όσο εκείνη. Είναι ικανή να βρίσκει τις απαραίτητες ψήφους για τις προτάσεις που επιθυμεί να υπερψηφιστούν, και αυτό σημαίνει πως όταν διαπραγματεύεται κρατάει πράγματι ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια της. Είτε καταφέρνει να συνταιριάζει τις διαφορετικές τάσεις στο εσωτερικό του κόμματός της, είτε βρίσκει υπερκομματικές συμμαχίες σε ένα εξαιρετικά πολωτικό πολιτικό περιβάλλον, η Νάνσι Πελόσι είναι από τις πιο ισχυρές μορφές που έχουν γίνει Πρόεδροι της Βουλής των Αντιπροσώπων. Από τις 3 Ιανουαρίου, όταν μια Δημοκρατική Βουλή θα ελέγχει έναν Ρεπουμπλικανό πρόεδρο που πολλοί Δημοκρατικοί ψηφοφόροι θέλουν να δουν να αποπέμπεται από το αξίωμά του, η δύναμή της θα είναι καθοριστική. Και σκοπεύει να την χρησιμοποιήσει με ψυχραιμία.

Σε σχόλιά της έχει κατ’επανάληψη τονίσει πως αντιλαμβάνεται την καινούρια πλειοψηφία των Δημοκρατικών ως μία αποστολή οικονομίας, μακριά από τις πιο μαχητικές φωνές των ακτιβιστών στο κόμμα της. Αυτό δεν σημαίνει πως ο κοινοβουλευτικός έλεγχος θα είναι χαλαρός, αλλά πως δεν θα είναι θεαματικός, εκτός και αν προηγηθούν θεαματικές αποδείξεις κάποιας ενοχής. Πρόκειται για την ίδια στρατηγική που έδωσε στους Δημοκρατικούς τη νίκη σε εκλογικές περιφέρειες όπου η παραμικρή συσπείρωση των Ρεπουμπλικανών μπροστά στην απειλή σημαντικής στοχοποίησης του προέδρου Τραμπ θα μπορούσε να περιορίσει ή και να στερήσει εντελώς την κοινοβουλευτική υπεροχή από το κόμμα της Πελόσι. Η ίδια ήταν καθοριστική στην ανάπτυξη αυτής της στρατηγικής, και δεν φαίνεται έτοιμη να την εγκαταλείψει. Ίσως για αυτό ο Ντόναλντ Τραμπ άλλαξε γρήγορα άποψη, και από την σχετική απαξίωσή της ακόμα και την ημέρα των εκλογών, έφτασε μια μέρα μετά να αστειεύεται πως κάποιοι Ρεπουμπλικανοί μπορεί και να την ψηφίσουν.

www.ert.gr