Η επιστολή απόγνωσης ενός αναπήρου στο ΙΚΑ που «σπάει καρδιές»

Συγκλονίζει η επιστολή ενός αναπήρου που έφερε στο φως της δημοσιότητας το aixmiradio και η εκπομπή «Aνθρωπογραφίες».
Ένας συνάνθρωπος μας που πάσχει από τη σπάνια θανατηφόρο νόσο ALS, κάνει έκκληση στο κράτος και το ΙΚΑ να μη δεσμεύεται από την τράπεζα μέρος της αναπηρικής σύνταξής του, αλλά και του επιδόματος του αυτιστικού παιδιού του, για παλαιότερα χρέη προς την εφορία.

Διαβάστε αυτούσια τη δραματική επιστολή προς το ΙΚΑ.

«Πάσχω από ανίατη θανατηφόρο νόσο, την «Νόσο Κινητικού Νευρώνα», ή άλλως ALS. Πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα, που οδηγεί σε προοδευτική παράλυση και θάνατο, με προσδόκιμο ζωής 2-3 χρόνια. Τα πρώτα συμπτώματα του ALS μου εμφανίστηκαν στις αρχές του 2008, και τον Μάρτιο του 2009, που δεν μπορούσα πια να περπατήσω, έγινε η διάγνωση. Έτσι, το 2014, ουσιαστικά μετά από 35 χρόνια εργασίας μου ως Πολιτικός Μηχανικός (το πρώτο μου δελτίο παροχής υπηρεσιών το έκοψα το 1979), το ΤΣΜΕΔΕ, με αρκετή καθυστέρηση, έβγαλε την απόφαση συνταξιοδότησής μου, οπότε το 2015 άρχισε να καταβάλλεται η σύνταξή μου σε τραπεζικό λογαριασμό.

Σήμερα είμαι εντελώς παράλυτος. Δεν μπορώ να κουνήσω απολύτως κανένα μέλος του σώματός μου.
Το κυριότερο, έχουν εξασθενήσει οι αναπνευστικοί μου μύες, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να μιλήσω, να φάω, ούτε να αναπνεύσω, οπότε κινδυνεύω ανά πάσα στιγμή να πνιγώ και να πεθάνω.

Γι’ αυτόν τον λόγο, αφενός χρειάζομαι, σχεδόν αδιάλειπτα, μηχανική υποστήριξη για να αναπνέω και αφετέρου χρειάζομαι βοήθεια τρίτου προσώπου επί 24ώρου βάσεως. Επιπλέον, χρειάζομαι ορισμένα φάρμακα και συμπληρώματα διατροφής, εξειδικευμένες φυσικοθεραπείες, αλλά και προηγμένες ιατρικές θεραπείες, που με έχουν κρατήσει εν ζωή πέραν από το προσδόκιμο ζωής του ALS, αλλά τα οποία δεν τα καλύπτει το ταμείο.

Κατά συνέπεια, σήμερα έχω 100% αναπηρία, ενώ το χαρτί του ΕΟΠΥΥ γράφει πάνω από 80%, αφού η εξέταση έγινε το 2011, όταν μπορούσα ακόμα να κουνήσω λίγο τα χέρια. Επιπροσθέτως, έχω ένα ανήλικο αγόρι με αυτισμό, με αναπηρία άνω του 67%. Πηγαίνει 2-3 φορές την εβδομάδα σε ένα ειδικό κέντρο για αυτιστικά παιδιά, που τον έχει βοηθήσει πάρα πολύ, και ευτυχώς ένα μέρος των εξόδων τα καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ.

Με όλα τα παραπάνω, είναι επόμενο ότι η σύζυγός μου, έχει αναλάβει όλα τα βάρη υποστήριξης του παιδιού, εμένα, του σπιτιού, κλπ, που την έχουν οδηγήσει σε κατάθλιψη, οπότε χρειάζεται ιατρική βοήθεια και φάρμακα, μέρος των οποίων καλύπτει το ταμείο.

Και έρχομαι στο προκείμενο: Στο τέλος Μαΐου μπήκε η σύνταξή μου αλλά δυστυχώς η τράπεζα δέσμευσε το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού, της Αναπηρικής μου σύνταξης. Συγκεκριμένα, από περίπου τα 1.900€, εμφάνισε διαθέσιμα 950€ και δεσμευμένα 950€, δηλαδή 50%.

Μόλις όμως η σύζυγός μου έκανε ανάληψη το επιτρεπόμενο ποσό των 420€, η τράπεζα δέσμευσε πάλι τα μισά, δηλαδή συνολική δέσμευση 1.215€. Δηλαδή, η τράπεζα μου δέσμευσε συνολικά το 64% της Αναπηρικής μου σύνταξης. Επιπροσθέτως, σήμερα κατατέθηκαν στον λογαριασμό μου 880€, πληρωμή του ΕΟΠΥΥ για την αναπηρία του γιού μουκαι η τράπεζα δέσμευσε 440€ δικά του!

Ως γνωστόν, επειδή ο γιός μου είναι ανήλικος, η κατάθεση γίνεται σε λογαριασμού του κηδεμόνα, δηλαδή στον δικό μου λογαριασμό. Δηλαδή, η τράπεζα όχι μόνο δεσμεύει τα δύο τρίτα της Αναπηρικής μου σύνταξης, αλλά δεσμεύει και το 50% του επιδόματος αναπηρίας του γιού μου. Όταν ρωτήσαμε την τράπεζα γιατί έγινε η δέσμευση, μας είπαν ότι είναι εντολή από το ΙΚΑ γιατί χρωστάω στο ΙΚΑ ένα ποσό άνω των 100.000€. Η οφειλή αυτή, εξ όσων γνωρίζω, είναι της εταιρείας από την οποία ουσιαστικά αποχώρησα από το 2009 που με κατέλαβε η νόσος και τύποις το 2012, όντας μέχρι και τότε ασφαλιστικά και φορολογικά ενήμερος. Λίγα χρόνια μετά την οριστική αποχώρησή μου, και λόγω της οικονομικής κρίσης η οποία έπληξε πρωτίστως τον κλάδο των κατασκευών, η εταιρία βρέθηκε σε αντικειμενική δυσκολία να διατηρηθεί ασφαλιστικά ενήμερη, εξης και η οφειλή προς το ΙΚΑ. Εξ αιτίας της οφειλής της εταιρίας στην οποία εταιρεία δεν συμμετέχω, η τράπεζα δεσμεύει την Αναπηρική μου σύνταξη και τα επιδόματα αναπηρίας του γιού μου.

Να σημειωθεί ότι ολόκληρο το ποσό της Αναπηρικής μου σύνταξης ουδόλως επαρκεί για να καλυφθούν τα προς το ζειν τα δικά μου αλλά και της οικογένειάς μου, καθόσον και μόνο τα δικά μου έξοδα για την επί 24ώρου υποστήριξή μου από τρίτα πρόσωπα, για φάρμακα, θεραπείες, κλπ, υπερβαίνουν τα 2.200€. Η οικογένειά μας ζει επομένως χάρη στη συνεχή οικονομική υποστήριξη των συγγενών μας, αλλά και τη φιλανθρωπία φίλων από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Συνεπώς, η δέσμευση των δύο τρίτων της σύνταξής μου, καθώς και των επιδομάτων αναπηρίας του υιού μου θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή μου, την υγεία του παιδιού μου και της συζύγου μου, αλλά και δημιουργεί άμεσο πρόβλημα επιβίωσης για όλη μας την οικογένεια.

Για το λόγο αυτό, απευθύνουμε, ως οικογένεια, απεγνωσμένη έκκληση προς κάθε αρμόδιο να απελευθερωθεί ο λογαριασμός μου από κάθε τρέχουσα ή μελλοντική δέσμευση, για να υπάρξουν τα προς το ζειν για την οικογένειά μας. Σας παραθέτω όλα τα έγγραφα».