Πέθανε η ιδρύτρια του Πειραματικού Θεάτρου Μαριέτα Ριάλδη

Έφυγε από τη ζωή, από άγνωστα μέχρι στιγμής αίτια, σε ηλικία 74 ετών η γνωστή σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας Μαριέτα Ριάλδη, η οποία έγραψε έργα μεγάλης απήχησης όπως τα «Ουστ, Καφέ Σαντάν», «ΣΚ» και έπαιξε σε έργα όπως τα «Άμλετ», «Βρικόλακες», «Έντα Γκάμπλερ» και «Αντιγόνη».

Το 1967 ίδρυσε το Πειραματικό θέατρο, που αποτέλεσε επανάσταση στο χώρο του θεάτρου και ένα μεγάλο άνοιγμα για όλες τις νέες θεατρικές δυνάμεις. Έδωσε στέγη στο νεοελληνικό έργο, που τον καιρό εκείνο ήταν στο περιθώριο. Ανέδειξε συγγραφείς

όπως ο Καμπανέλλης, ο Μουρσελάς, ο Γκούφας, ο Σκαρίμπας, ο Ζιώγας. Από το θέατρό της πέρασαν πολλές αξιόλογες μονάδες της ελληνικής σκηνής. Εκεί πρωτοπαρουσιάστηκαν οι πρώτες παραστάσεις με πειραματική φόρμα στο λόγο και την εικαστική παρουσίαση.

Η συγγραφέας, σκηνοθέτης, ηθοποιός Μαριέττα Ριάλδη «είναι περίπτωση» για το σύγχρονο ελληνικό θέατρο έγραφε πριν 10 χρόνια η Καθημερινή… Κι αν τα βάλει κανείς όλα μαζί στη ζυγαριά, τότε είναι τελικά μάλλον καλή περίπτωση.

Τα θετικά της: Η πληθωρικότητά της που σ’ αιφνιδιάζει. (Εστω! Ας πούμε ότι σ’ αιφνιδίαζε.) Η επί τη εμφανίσει αναγνωρίσιμη σφραγίδα της τόσο στα κείμενά της (τα οποία συχνά αγγίζουν την τεχνική του μανιφέστου), όσο και στη σκηνοθεσία της (η οποία χειρίζεται μαεστρικά την τεχνική του να ενσωματώνει το παράλογο μέσα στον ρεαλιστικό ορθολογισμό. Το κωμικό στο σοβαρό κι αντίστροφα). Ο πολύ χαρακτηριστικός τρόπος της ερμηνείας της (staccato, με τις φωνητικές αποσκευές μιας καλής κοντράλτο) εκμεταλλεύεται μοναδικά την τέχνη του αυτοσαρκασμού.

Έβλεπα αίματα στα πεζοδρόμια.. μη σε νοιάζει μου 'λεγαν.. σώπα

Πήρε μέρος σε διεθνή Φεστιβάλ, αποσπώντας - με το Πειραματικό Θέατρο - πολλές διακρίσεις, ενώ το 1982 όταν με το νόμο 1288/82 η ΥΕΝΕΔ μετονομάστηκε σε ΕΡΤ-2 και για πρώτη φορά τοποθετήθηκε «πολιτική» ηγεσία με πρόεδρο τον Σούλη Αποστολόπουλο, υπήρξε η πρώτη επικεφαλής της επιτροπής προγράμματος.

Τότε η νέα ηγεσία αρνήθηκε να μεταδώσει τις παραγγελίες της παλιάς διοίκησης και η τηλεόραση έμεινε χωρίς σίριαλ. Το πρόγραμμα καλύφθηκε από ντοκιμαντέρ με ζώα και ενημερωτικές εκπομπές.

Μετά από πολλούς μήνες παρουσιάστηκαν τα «Λαυρεωτικά», ακολούθησαν το «Γιάννης και Μαρία» του Πάνου Γλυκοφρύδη, οι «Απόμαχοι» του Παντελή Βούλγαρη και άλλες απόπειρες των Κουτελιδάκη, Βασίλη Γεωργιάδη, Αλέξη Δαμιανού, Κώστα Αριστόπουλου προσπαθώντας να κάνουν κάτι που να ταιριάζει στις νέες σοσιαλιστικές αλλαγές, αλλά απέτυχαν να πάρουν μαζί τους το κοινό.

Ο Γιάννης Σμαραγδής κατάφερε ό,τι δεν μπόρεσαν οι άλλοι. Σφράγισε αυτή την περίοδο με το «Χατζημανουήλ» και το «Χαίρε, Τάσο Καρατάσο».

Αξιοσημείωτες και οι προσπάθειες του Φώτη Μεσθεναίου με το «Μινόρε της αυγής» και του Κώστα Κουτσομύτη με τον «Καπνισμένο ουρανό».

Η ταινία του Νίκου Αλευρά «Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι» προκάλεσε την πτώση του Αποστολόπουλου, λόγω τολμηρών-υπερβολικά για την εποχή σκηνών που πανικόβαλλε τους τεχνικούς και κατέβασαν τους διακόπτες έπειτα από πολλά τηλεφωνήματα του κοινού.

Η φωτογραφία είναι από τον εορτασμό των ενενηκοστών γενεθλίων της Ροζίτας Σώκου, τον περασμένο Σεπτέμβριο μαζί με τον Χριστόφορο Ζήκα.(από το cosmopoliti.gr).