Έκθεση της Αγγελικής Βαξεβανίδου στον Τεχνοχώρο

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσιάζει την πρόσφατη σειρά έργων της Αγγέλικας Βαξεβανίδου  «Schlaf Kindlein schlaf».

Η σειρά έργων αυτή κάνει ένα ωμό και προκλητικό σχόλιο σχετικά με τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν τέτοια μη ρεαλιστικά όνειρα και ψεύτικες ελπίδες στα νέα εύπλαστα μυαλά, και ερευνά την εσωτερική διαμάχη που προκύπτει από την έκθεση της ώριμης διάνοιας στην γυμνή αλήθεια, που είναι η πραγματικότητα. Αντιμετωπίζοντας

αυτή την αντίφαση με μεγάλων διαστάσεων σχέδια,  η Αγγέλικα ενθαρρύνει  ένα διάλογο μεταξύ της ατομικής αυτοδίδακτης ταυτότητας, με την ταυτότητα που διδάσκετε μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο. Το αποτέλεσμα, είναι μια δυναμική γνωστοποίηση του αυτοπροσδιορισμού και της ανανεωμένης συνείδησης της ευθύνης που εμείς, ως ενήλικες φέρουμε στην γαλούχηση και ενθάρρυνση της προσωπικής ανάπτυξης και έκφρασης των παιδιών.

Ο Χάρης Κοντοσφύρης, εικαστικός καλλιτέχνης και διδάσκων στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας γράφει: «...Η διυποκειμενικότητα της γύμνιας, της ενδεδυμένης με ασπρόμαυρη όψη, με τα ρούχα της μελέτης της αναπαραστάτιδας ζωγράφου Αγγέλικας Βαξεβανίδου παρουσιάζεται ως δογματική αυθεντία, ως εκείνο που μέσα στο υποκείμενο είναι το λιγότερο υποκείμενο, το άτομο δηλαδή, το ωραίο σαν κατάκτηση της ατομικότητας. Αυτό το Ωραίο Ατομικό ως αρχέτυπο του παρελθόντος αλλά και ως ενσάρκωση ενός ιδεώδους που καθορίζεται δυνάμει ενός προστατευμένου νανουρίσματος είναι η γυμνότητα της αθωότητας. Η αντικειμενική παράσταση του ωραίου δεν θα μπορεί να εννοηθεί έξω από συμβάσεις, ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι γυμνός. Ο πολιτισμός τον ντύνει συνεχώς. Η γυμνότητα ενός πορνό είναι ντυμένη το πορνό, η γυμνότητα ενός σχεδιασμένου σώματος ντύνεται τον γραφίτη. Οι εξυποκειμένηση της καλαισθησίας συνιστάται από τη δημιουργικότητα και στην περίπτωση της Αγγέλικας Βαξεβανίδου η ζωγραφική γυμνότητα των ενήλικων βρεφών απλώνεται, κάθεται, αναπαύεται στο σεντόνι της ποίησης του νανουρίσματος σαν την ακαταστασία ενός ηχοτοπίου που κατασκευάστηκε για να ντύνει την πρώτη, απροστάτευτη και διαρκώς υποβαλλόμενη απώλεια της αθώας γυμνότητας του ανθρώπου. Το νανούρισμα ως μουσική συμπεριφορά περισσότερο παρά μουσικό περιεχόμενο, γίνεται εικαστικός χώρος ασματομετρίας, λειτουργεί γύρω από τον γυμνό άνθρωπο σαν παραίσθηση καλαισθησίας, σαν ψυχοπολιτισμικός χώρος, σαν υποθετική καταγωγή, σαν ενδεχόμενο ενδοσκόπησης της χαμένης γυμνότητας. Ο άνθρωπος γυμνός είναι για πάντα ενδεδυμένος ένα σώμα εικόνας που μόνο το φωνητικό κέλευσμα ενός νανουρίσματος απογυμνώνει τρυφερά. Τότε κι ο άνθρωπος από σαρκίο γίνεται σώμα.»

Η Αγγέλικα Βαξεβανίδου γεννήθηκε στο Νταχάου της Γερμανίας το 1974. Τα έτη 1994-1999 σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο εργαστήριο του Θεόδωρου Παπαγιάννη και το 1996-1997 με το πρόγραμμα Erasmus σπούδασε  στην Σχολή Καλών Τεχνών του Μονάχου με καθηγητή τον Heribert Sturm. Τα έτη 2000-2002 ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές "art in context" στ