Σώτη Τριανταφύλλου στο KOOL: Αδιαφορώ αν με λένε ομοφοβική, είμαι ενάντια στην γελοιότητα του γκέι γάμου

Το να λες ελεύθερα τη γνώμη σου σήμερα στην Ελλάδα κοστίζει και η Σώτη Τριανταφύλλου είναι από τους λίγους που πληρώνει το λογαριασμό.

Κάθε φορά που δημοσιεύεται ένα άρθρο της, είτε αφορά τη θεωρία των δύο άκρων, είτε τους γκέι γάμους, είτε το δικαίωμα των παιδιών για ένα ασφαλές περιβάλλον, ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και οι σχολιαστές των κοινωνικών δικτύων- οι νέοι αυτόκλητοι προστάτες της ηθικής και καθοδηγητές της πολιτικής μας σκέψης ξεκινούν μια νέα

Πότε κατάλαβες ότι το να λες τη γνώμη σου χωρίς να τη λογοκρίνεις μπορεί να έχει δυσανάλογα μεγάλες αντιδράσεις;

Εργάζομαι πολλά χρόνια στον Τύπο και έχω μακρά πείρα από λογοκρισία και συγκρούσεις. Έχω απολυθεί από πολλές εφημερίδες, έχω φύγει κακήν κακώς από άλλες...Ασυμφωνία και, όπως συνήθως, ανθρώπινη βλακεία, τυφλότητα των ιδεολογιών. Υπήρχαν ανέκαθεν έντονες αντιδράσεις, απειλές, ηθικά κηρύγματα. Και κουτσομπολιό, πισώπλατα μαχαιρώματα, συκοφαντίες. Ο δημοσιογραφικός κόσμος απαιτεί γερά νεύρα - τα έχω! Τον τελευταίο καιρό, εξαιτίας των κοινωνικών δικτύων, όλο περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν βήμα και τρόπο να διαδίδουν τη γνώμη τους. Παλιά, για να μου επιτεθεί κάποιος, έπρεπε να συντάξει επιστολή και να την ταχυδρομήσει. Ή να μου τηλεφωνήσει με κίνδυνο να μη σηκώσω το τηλέφωνο ή να του το κλείσω. Τώρα οι επιθέσεις είναι εύκολες, ανώνυμες, ανώδυνες. Δεν δίνω δεκάρα, δεν ασχολούμαι καθόλου.

Τι πιστεύεις ότι ενοχλεί τόσο στα όσα γράφεις;

Ο κόσμος σκέφτεται όπως του υπαγορεύουν να σκέφτεται τα κόμματα και οι θρησκείες. Είμαι απολύτως ανεξάρτητη, δεν λογοδοτώ σε κανέναν, δεν αναγνωρίζω ιερά και όσια. Εκφράζω τη γνώμη μου ως πολίτης, επαγγελματίας δημοσιογράφος, ιστορικός και συγγραφέας. Κι απ' όσο μαθαίνω, αυτή η γνώμη ενοχλεί. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι' αυτό.

Σκέφτηκες ποτέ να μετριάσεις τα γραπτά σου προκειμένου να αποφύγεις τυχόν αντιδράσεις;

Χα, χα, χα, όχι βέβαια.

Όλη αυτή η υπερβολική αντίδραση μετά από κάθε σου γνώμη σε απασχολεί, σε στεναχωρεί ή σε αφήνει αδιάφορη; Πώς την αντιμετωπίζουν οι δικοί σου άνθρωποι;

Τόσο εγώ, όσο και οι δικοί μου άνθρωποι όπως λέτε, έχουμε καλύτερα και σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε από το να ασχολούμαστε με το τι λέει ο ένας, ο άλλος και, εν τέλει, η αγέλη και ο όχλος. Πραγματικά, δεν μπορεί να γίνει τίποτα: η ελευθερία του λόγου είναι εξασφαλισμένη για όλους και πρέπει να παραμείνει εξασφαλισμένη. Ακόμα και οι φανατικοί έχουν δικαίωμα στον λόγο.

Γράφοντας ένα κείμενο έχεις επιδιώξει να προκαλέσεις;

Καθόλου. Αν και φυσικά ξέρω εκ των προτέρων ποιος διαφωνεί, πόσο και ποιον τρόπο.

Σκέφτηκες να ανασκευάσεις την άποψη σου για το gay γάμο μετά την στοχοποίηση σου ως ομοφοβικού ανθρώπου μέσω του διαδικτύου;

Αδιαφορώ για το αν με χαρακτηρίζουν ομοφοβική. Είμαι εναντίον της γελοιότητας του γκέι γάμου και πιστεύω ότι το καθεστώς της ελεύθερης ένωσης αρκεί. Είμαι επίσης εναντίον της υποβοηθούμενης απόκτησης παιδιών από γκέι ζευγάρια. Διατηρώ το δικαίωμα στη γνώμη αυτή. Αν τελικά ο νόμος περάσει, θα είναι ένας ακόμα νόμος που πρέπει να σεβαστούμε. Κι αν οι γκέι φίλοι μου αποφασίσουν να παντρευτούν, τους εύχομαι κάθε ευτυχία.

Το ίντερνετ σαν περιβάλλον ευνοεί τις λεκτικές ακρότητες;

Εννοείται. Αλλά οι λεκτικές ακρότητες οφείλονται σε βαθύτερες αιτίες: στον επαρχιωτισμό, στη μικροπρέπεια του μικρού ανθρώπου, εκείνου που έθρεψε τον φασισμό - τον μαύρο και τον κόκκινο. Μακάρι να περιοριζόμασταν στις λεκτικές ακρότητες... Στην Ελλάδα όπου υπάρχουν βίαιες πολιτικές συμμορίες, οι ακρότητες δεν είναι μόνο λεκτικές.

Πιστεύεις ότι οι «άνθρωποι του πνεύματος» οφείλουν να έχουν εναλλακτική άποψη πάντα κατά του συστήματος ή η κοινή λογική είναι κάτι στο οποίο μπορούν να μετέχουν;

Οφείλουν ό,τι οφείλει ο κάθε πολίτης: οφείλουν να σκέφτονται. Στην Ελλάδα δεν σκεφτόμαστε, συνθηματολογούμε. Επαναλαμβάνουμε κληρονομημένες ιδέες, τετριμμένες, κενές περιεχομένου. Η πολιτική μας αγωγή, είτε είμαστε "άνθρωποι του πνεύματος" είτε όχι, έχει μακρύ δρόμο να διανύσει. Παρατηρώ συχνά ότι οι "άνθρωποι του πνεύματος" κολακεύουν το κοινό - να κάτι ακόμα που δεν πρόκειται να κάνω.

Τι εντύπωση σου άφησε η αντιμετώπιση της Λένας Διβάνη μετά το περίφημο ποστ στο twitter περί τζαμπατζήδων;

Δεν συμμετέχω στο Twitter. Ξέρω ότι έγινε κάποια λογομαχία σχετικά με το επεισόδιο στο Περιστέρι. Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να πληρώνουμε εισιτήριο στο τρόλεϊ. Αν ο ελεγκτής φέρθηκε άσχημα -πράγμα που υποπτεύομαι μετά τα όσα διάβασα - πρέπει να δικαστεί σύμφωνα με τον νόμο.

Αυτό που αποκαλούμε «σύστημα» έχει και τα καλά του;

Τι αποκαλούμε "σύστημα"; Είναι μακρά η συζήτηση. Προσωπικά δεν χρησιμοποιώ τον όρο. Νομίζω ότι τον χρησιμοποιούν όσοι θεωρούν τον εαυτό τους "αντισυστημικό". Όχι;

Τελικά είσαι κατά του δημόσιου θηλασμού, ή μια μερίδα αναγνωστών δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι υποστήριζες το προφανές δικαίωμα των παιδιών να μεγαλώνουν σε ένα ασφαλές και στοιχειωδώς πολιτισμένο περιβάλλον;

Ο νόμος αναφέρεται στην έκθεση των παιδιών σε κίνδυνο και πρέπει να εφαρμόζεται. Όποιος δεν ξέρει να διαβάζει πρέπει να μάθει πρώτα να διαβάζει και ύστερα να γράφει. Γράφουμε και ουρλιάζουμε ενώ θα έπρεπε να διαβάζουμε και να συζητάμε.

Από τα διάφορα άρθρα που έχεις υπογράψει πιο θεωρείς ότι προκάλεσε την περισσότερη συζήτηση;

Ειλικρινά δεν έχω ιδέα και ούτε με ενδιαφέρει.

Ποια ήταν η πιο ακραία αντίδραση σε κάτι που έχεις γράψει. Πώς το αντιμετώπισες;

Οι απειλές κατά της ζωής μου είναι μάλλον φαιδρές, όχι; Πιστεύετε ότι κάποιος θα γίνει εκτελεστής και θα με σκοτώσει; Μπαμ και κάτω; Χα, χα, χα, ας γελάσω. Δεν δίνω έκταση σε τέτοια πράγματα, ούτε καν που τα μοιράζομαι με φίλους.

Γιατί κατά τη γνώμη σου είναι τόσο δύσκολο στο ελληνικό κοινό να αποδεχθεί μια διαφορετική άποψη και αντιδρά τόσο έντονα και με τόση επιθετικότητα σε οποιονδήποτε δεν τάσσεται με το ελληνικό mainstream;

Είμαστε κοινωνία σε διαρκή εμφύλιο πόλεμο χαμηλής έντασης. Κι επιπλέον επικρατεί ατμόσφαιρα χωριού: φθόνος, μνησικακία, αμάθεια, φανατισμός.

Ποιες είναι κατά τη γνώμη σου οι αιτίες που μας έχουν οδηγήσει σε αυτό;

Η κατάρρευση του σχολείου, η πλήρης παραμόρφωση της παραδοσιακής αριστεράς. Το γεγονός ότι δεν αποκτήσαμε μοντέρνα, ευρωπαϊκή αριστερά αλλά σταλινικούς από τη μία και αναρχοειδείς από την άλλη. Οι κοινωνίες χωρίς παιδεία και χωρίς κόμματα και δυνάμεις που να ενδιαφέρονται για τον πολιτισμό ολισθαίνουν στη βαρβαρότητα. Εξάλλου, παίζει κάποιο ρόλο ο εθνικός χαρακτήρας: πολεμικές φυλές, ορεσίβιες...

Zoύμε ημέρες εθνικού διχασμού; Φασισμού, γερμανικής κατοχής, χρεoδουλοπαροικίας, ή όλα αυτά είναι υπερβολικές αντιδράσεις; Πως θα περιέγραφες την εποχή μας σε κάποιον που δεν την έχει ζήσει;

Το σίγουρο είναι ότι οι μισοί τουλάχιστον Έλληνες, λόγω ηλικίας, έχουν γνωρίσει την Ελλάδα σε χειρότερη κατάσταση. Όποιος έζησε μόνο τα χρόνια του νεοπλουτισμού δεν μπορεί να το καταλάβει. Εθνικός διχασμός υπήρχε πάντα και οι Έλληνες τον θεωρούν τιμή τους - ταξικός αγώνας, ασυμφιλίωτος, εμπρός της γης οι κολασμένοι! Όσο για τη γερμανική κατοχή νομίζω ότι πρέπει να είμαστε πιο μετρημένοι στους χαρακτηρισμούς μας: λιμός, πόλεμος... Οι Ευρωπαίοι, παρότι μας αντιπαθούν, προσπαθούν να μας βοηθήσουν - με τον τρόπο τους και για το δικό τους συμφέρον. Αλλά βρισκόμαστε εν αδίκω και χρωστάμε: αυτό δεν μπορεί να αλλάξει μόνο και μόνο επειδή είναι δυσάρεστο. Πρέπει να αναγνωρίσουμε τις ευθύνες μας και ν' αλλάξουμε μυαλά. Θα περιέγραφα λοιπόν αυτή την εποχή ως εποχή άρνησης της ενηλικίωσης, κατά την οποία οι Έλληνες καταφεύγουν στη θέση του παιδιού. Εξαιρέσεις υπάρχουν.

Κάποιοι θεωρούν ότι η κριτική σου εστιάζει αποκλειστικά στην Ελληνική αριστερά. Αυτό είναι κάτι που ισχύει και αν ναι γιατί;

Πιστεύω ότι η αριστερά έχει ανεπανόρθωτη ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση και γενικότερα για την κατάσταση των ιδεών στον κόσμο. Με χαρακτηρίζει βαθύς, πλην όμως έλλογος αντικομμουνισμός: πιστεύω στη δημοκρατία και όποιος με ξέρει προσωπικά, το ξέρει κι αυτό.

Πιστεύεις ότι το γεγονός ότι είσαι γυναίκα παίζει ρόλο στην ένταση των αντιδράσεων;

Πιθανώς. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο λυπάμαι για όλους μας. Πάντως δεν προσπαθώ να εξηγήσω τα θλιβερά μας φαινόμενα μέσω του μισογυνισμού. Και θα το επαναλάβω: δεν δίνω δεκάρα. Σας απαντώ επειδή με ρωτάτε.

Ποια είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην έντονη κριτική και το bullying;

Φαντάζομαι ότι bullying είναι το ότι μου αφήνουν μαχαίρια στην πόρτα μου. Χα, χα. Προφανώς πρόκειται για ανθρώπους χωρίς ζωή. Οι άνθρωποι που έχουν δουλειές, οικογένεια, φίλους δεν αφήνουν μαχαίρια στις πόρτες των άλλων για να τους εκφοβίσουν δήθεν.

Για ποιο βιβλίο σου αισθάνεσαι ιδιείτερα υπερήφανη;

Είμαι καλή συγγραφέας και γίνομαι καλύτερη. Βιβλίο: "Σπάνιες γαίες" που θα εκδοθεί την 1η Νοεμβρίου.

Σαν συγγραφέας έχεις ως επί το πλείστον αποφύγει την συνηθισμένη Ελληνική θεματογραφία. Αυτό είναι κάτι που γίνεται σκόπιμα;

Πρόκειται για μύθο. Έχω γράψει πολλά για την Ελλάδα: "Αύριο μια άλλη χώρα", "Ο χρόνος πάλι", "Για την αγάπη της γεωμετρίας" - ένα σωρό διηγήματα... Σίγουρα, εφόσον ως ιστορικός έχω ασχοληθεί με τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση, η ειδίκευση αυτή αποτυπώνεται στα μυθιστορήματα.

Για να διαβάσετε την υπόλοιπη συνέντευξη κατεβάστε το Kool Magazine το πρώτο ηλεκτρονικό περιοδικό για iPad και o Android.

Για να κατεβάσετε το Kool Magazine πατήστε:

- Για iPad στο εικονίδιο παρακάτω:

- Για Android Tablet στο εικονίδιο παρακάτω:

Facebook: facebook.com/KOOLthemagazine

Twitter: twitter.com/KoolDigitalMag

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook και ακολουθήστε μας στο Twitter