Το come back του Κώστα Σημίτη και το «μανιφέστο» του για την Κεντροαριστερά

Δύο δημόσιες παρεμβάσεις σε 3 μέρες και μια ακόμη προ ενάμιση μήνα, είναι ένας αξιοσημείωτος απολογισμός, ειδικά για τον Κώστα Σημίτη που δεν κάνει ποτέ κάτι στην τύχη.

Γράφει ο Άγγελος Μόσχοβας

Ο πρώην Πρωθυπουργός βγήκε από το κέλυφος της σιωπής την 3η Σεπτέμβρη στην εκδήλωση για τα 39 χρόνια ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ. Με μια ομιλία-μανιφέστο, έδωσε το στίγμα στις διεργασίες για την κεντροαριστερά. Αφού κάρφωσε Καραμανλή, Παπανδρέου

αλλά και Βενιζέλου, ζήτησε να συνευρεθούν όλες οι συνιστώσες του σοσιαλδημοκρατικού χώρου και να συμπήξουν μια Ελιά κατά τα ιταλικά πρότυπα. Επίσης, φρόντισε να ψέξει την ΔΗΜΑΡ για κονφορμισμό και την απέκλεισε από την συζήτηση για την ενοποίηση του χώρου. Τυχαίο; Καθόλου. Όσα είπε στην 3η Σεπτέμβρη υλοποιούνται αυτή την περίοδο με το κείμενο των 58 και μάλιστα από ανθρώπους που πίνουν νερό στο όνομα του, όπως ο Γιάννης Βούλγαρης, ο Νίκος Μπίστης και ο Χρήστος Ροζάκης. Η ΔΗΜΑΡ αποκλείστηκε από τον διάλογο, ενώ έχει τη σημασία του το γεγονός ότι η κριτική Σημίτη ήρθε αφού ο Φώτης Κουβέλης είχε αποχωρήσει από την τρικομματική κυβέρνηση…

Η δεύτερη παρέμβαση του έγινε πρόσφατα, όταν ο Κώστας Σημίτης έκρινε σκόπιμο να πλέξει το εγκώμιο του Πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών: «Τελευταία γίνεται καλή δουλειά από τον Σαμαρά με τα ταξίδια του στο εξωτερικό και τον Στουρνάρα στην οικονομία», φέρεται να δήλωσε σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα» προσθέτοντας ότι είναι αισιόδοξος ή τουλάχιστον «πιο αισιόδοξος από όσο ήμουν παλιότερα». Η στήριξη προς Σαμαρά-Στουρνάρα μόνο τυχαία δεν ήταν.

Τέλος ο πρώην Πρωθυπουργός «ξαναχτύπησε» χθες δηλώνοντας - on camera – ότι στηρίζει την πρωτοβουλία των «58» για την Κεντροαριστερά: «Την βρίσκω σωστή, μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο» ήταν το σχόλιο του.

Τι λοιπόν επιδιώκει ο Κώστας Σημίτης με τις συχνές και στοχευμένες παρεμβάσεις του τελευταία; Οι πληροφορίες λένε ότι στόχος του είναι η καρέκλα του ύπατου Πολιτειακού αξιώματος.

Το 2015, οπότε και λήγει η θητεία του Κάρολου Παπούλια, δεν είναι μακριά και ο θώκος του προέδρου της Δημοκρατίας θα ήταν ένα καλό επιστέγασμα για την μακρόχρονη πολιτική πορεία του Κώστα Σημίτη.

Ίσως γι’ αυτό ο πρώην πρωθυπουργός έσπευσε να ρίξει γέφυρες προς την Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά (αλλά και την ευρύτερη κεντροδεξιά που ήταν διαχρονικά ακροατήριο του) όπως και την κεντροαριστερά από την οποία προέρχεται. Χωρίς τα «αγκάθια» της ΔΗΜΑΡ που φλερτάρει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα είναι η πρώτη φορά άλλωστε που η συντηρητικά παράταξη συναινεί σε ιδεολογικό της αντίπαλο (όπως έδειξε ο Καραμανλής με την επιλογή Παπούλια) ή και το αντίστροφο (με την περίφημη συγκατοίκηση Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Καραμανλή). Το πρόβλημα ωστόσο σ’ αυτούς τους σχεδιασμούς είναι η – διόλου ευκαταφρόνητη - καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ. Δύσκολα θα συναινέσει στην πρόταση να αναρριχηθεί στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα, ο άνθρωπος που είχε κατηγορηθεί ως «αρχιερέας της διαπλοκής» από τον Κώστα Καραμανλή…