Λεονάρντο, να το τυλίξω το Όσκαρ ή θα το φας εδώ;

Έχει κάνει τα πάντα στην καριέρα του. Έχει παίξει όλων των ειδών τους ρόλους. Του καλού, του κακού (όχι του άσχημου βέβαια), έχει βουτήξει στην παρανομία, στα αφιλόξενα νερά, στα τελευταία πατώματα του μυαλού του και του μυαλού μας, στα ναρκωτικά, στις γυναίκες. Έχει τσαλακωθεί, έχει γίνει γλυκός, βίαιος, έχει ενσαρκώσει πραγματικούς χαρακτήρες, έχει σπάσει τα ταμεία. Θεωρείται δικαίως ένας σημαντικός ηθοποιός της γενιάς του – δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερος ή αν θα καταφέρει να γίνει μια μέρα. Αλλά από πού κι ως πού, για να πάρεις Όσκαρ

Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης

Είναι γνωστό ότι η Ακαδημία κάθε χρόνο, όταν έρχεται η ώρα των Όσκαρ, κάνει πέρα από αξιολόγηση ταινιών και ερμηνειών και αρκετή «πολιτική». «Καιρό έχει να πάρει μαύρος ηθοποιός το βραβείο», «αυτός έχει προταθεί πολλές φορές, ήρθε η ώρα να το πάρει», «τα θέματα με Εβραίους πάντα συγκινούν», «ο άλλος παραμεγάλωσε, ας το πάρει εν ζωή μην το δίνουμε μετά θάνατον», «η τάδε πέρασε μια σοβαρή αρρώστια, είναι και μαχητής της ζωής, χαλάλι της» και πάει λέγοντας. Χοντρικά και απλοϊκά το γράφω, αλλά κάπως έτσι πάνε τα πράγματα. Είναι επίσης γνωστό ότι η ομορφιά δεν συγκινεί ιδιαίτερα τα μέλη της Ακαδημίας, ενώ έχουν μια αλλεργία και απέναντι στα νιάτα. Πάντα για μένα είναι και θα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα πόσο εύκολα πήραν το Όσκαρ ηθοποιοί σαν τη Σαρλίζ Θερόν και τη Χάλε Μπέρι όταν στραπατσάρισαν το ίματζ τους για χάρη του ρόλου που υποδύθηκαν και παράλληλα πόσο επιδεικτικά έχουν αγνοηθεί ωραίοι άντρες και ωραίες γυναίκες, όχι επειδή είχε κάποιο ψεγάδι η ερμηνεία τους, αλλά – προφανώς – επειδή ήταν πολύ ωραίοι για να είναι και καλοί ηθοποιοί...

Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο είναι μια τέτοια περίπτωση. Ταλαντούχος σίγουρα και «μπάνικος» οπωσδήποτε, έχει ερμηνεύσει πολλούς και διαφορετικούς ρόλους, ρόλους απαιτητικούς και δύσκολους στην πλειοψηφία τους. Είναι ώριμος σαν ηθοποιός, τόσο ώστε να σηκώνει στην πλάτη του δύσκολες και ακριβές ταινίες. Έχει δοκιμάσει τα πάντα για να φτάσει στην καταξίωση του Όσκαρ χωρίς επιτυχία ως τώρα. Πλέον, έχοντας κάνει το «Revenant», μοιάζει έτοιμος να σηκώσει το τιμημένο. Όχι επειδή «πρέπει», όχι διότι του το χρωστάει κάποιος, όχι επειδή θα του κάνει κανείς καμία χάρη, αλλά επειδή το αξίζει. Τόσο απλά.

Κανένας ηθοποιός δεν έχει περάσει τόσες κακουχίες σε ταινία, όσες ο Λεονάρντο στην τελευταία ταινία. Και σαν ρόλος αλλά και γενικά. Εδώ που τα λέμε, τα Πάθη του Χριστού και η Σταύρωση μοιάζουν με πενταήμερη στη Ρόδο μπροστά σε όσα παθαίνει σχεδόν επί τρεις ώρες ο Ντι Κάπριο στο «Revenant». Προσπαθώντας να μην σποϊλεριάσω και αποκαλύψω πράγματα που δεν πρέπει σε όσους δεν το έχουν δει ακόμα, θα πω απλά ότι κάνει το δρομολόγιο ζωή – θάνατος και κόλαση – παράδεισος καμιά 20ριά φορές. «Πεθαίνει» και «ανασταίνεται» σε όλη την ταινία, βρίσκει το κουράγιο να τα βάλει με θεούς κι ανθρώπους, φυσικά φαινόμενα, σφαίρες και φυσικά την περιβόητη αρκούδα, στην πιο εμβληματική σκηνή στην ιστορία του κινηματογράφου μάχης ανθρώπου με άγριο ζώο. Πέρα απ' όλα αυτά, παίζει καλά. Με τις εκφράσεις και τις κινήσεις, όταν κρυώνει νιώθεις ένα ρεύμα ψυχρού αέρα να σε διαπερνά, όταν σφδάζει από τον πόνο και πετάγονται οι φλέβες στο λαιμό του πιάνουν μηχανικά το πονεμένο σου γόνατο, όταν λυσσάει της πείνας ψάχνεις ασυναίσθητα τα ποπ-κορν δίπλα σου. Κι αυτή είναι η «δουλειά» του καλού ηθοποιού, να σε κάνει «κοινωνό» και «συμμέτοχο» στα όσα περνάει. Τότε λες ότι έχει κάνει καλά τη δουλειά του.

Το αξίζει το Όσκαρ; Κανονικά το τυλίγεις και του το στέλνεις σπίτι από τώρα λέω εγώ. Για να επιβραβεύσεις την ερμηνεία του αλλά και την επιμονή του, την αφοσίωσή του στον ιδιαιτέρως απαιτητικό ρόλο και τη θέλησή του να κάνει τα πάντα, τα πάντα κυριολεκτικά για να φτάσει στο Όσκαρ. Χωρίς να θέλω να γίνω βλάσφημος, ό,τι έκανε τα παλιά τα χρόνια ο Ντε Νίρο στο «Οργισμένο Είδωλο» ή στον «Ελαφοκυνηγό», όταν έμπαινε τόσο βαθιά στο πετσί του ρόλου, που ζούσε για μήνες στην πραγματική ζωή όπως ο κινηματογραφικός του χαρακτήρας. Δεν έχω δει ακόμα όλες τις ταινίες που πάνε φέτος για το αγαλματίδιο και όλους τους υποψήφιους Α' αντρικού, έχω δει κάποιες, αλλά αυτό που είδα από τον Λεονάρντο εμένα μου κάνει. Αν τώρα κάνει και στην Ακαδημία, θα δείξει σε λίγες εβδομάδες.

Υ.Γ. Πραγματικά εξαιρετικός και ο Τομ Χάρντι, ο οποίος επίσης εξελίχθηκε σε έναν σημαντικό ηθοποιό που μπορεί να παίξει πολλά και διαφορετικά πράγματα με μεγάλη επιτυχία. Και για να πετύχει μια ταινία, για να μπορέσει να δικαιωθεί ο «καλός», πάντα χρειάζεται ένας σπουδαίος «κακός».

The post Λεονάρντο, να το τυλίξω το Όσκαρ ή θα το φας εδώ; appeared first on KoolNews.