Δεν είναι κάθε μέρα Πασχαλιά…

Αν κανείς θέλει να βγάλει δύο συμπεράσματα από το ματς, το πρώτο είναι ότι η “καρδιά” δεν είναι αρκετή για να κερδίζεις κάθε μέρα, γιατί συνήθως κερδίζει αυτός που ξέρει και μπάλα, και δεύτερον ευτυχώς που το ποδόσφαιρο δεν είναι πολιτική, όπως έγραφαν πολλοί συμπατριώτες μας αυτές τις μέρες. Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Καταρχήν το ότι η Ελλάδα πέρασε στους “8″ από μόνο του ήταν μεγάλο κατόρθωμα των παιδιών της Εθνικής. Αυτό είναι κάτι που το είπαμε όλοι και δεν χρειάζεται να το επαναλάβουμε. Ακόμα μια φορά, μπράβο τους

λοιπόν. Αλλά ως εκεί. Από εκεί και πέρα όλες οι υπερβολές που ειπώθηκαν και γράφτηκαν αυτές τις μέρες, για τη δυναμικότητα αυτής της ομάδας, αλλά και το τι θα κάναμε, με σεξουαλικό υπονοούμενο, στους Γερμανούς είναι για να τα γράφουν παλικάρια που καλύτερα είναι να πάνε στα πανηγύρια του 15αυγουστου.

Είναι κατανοητό ότι τα ζόρια που περνάμε σαν λαός, μας οδηγούν στις υπερβολές. Και εδώ που τα λέμε είμαστε λαός της υπερβολής. Με αυτό τον τρόπο κάποιοι θέλησαν να πάρουν μέσω του αγώνα εκδίκηση, με φραστικές πιρουέτες, από τους Γερμανούς που μας την έχουν κάτσει. Δεν πίστευα και δεν πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο είναι πολιτική, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Μαραντόνα έσκισε τους Εγγλέζους και με πόδια και με χέρια μέσα στο γήπεδο, αλλά τα Φόκλαντς είναι ακόμα Εγγλέζικα. Αυτή είναι η πραγματικότητα και ότι κάποτε ο Μαραντόνα πέρασε 8 Εγγλέζους και έβαλε ένα γκολ με το χέρι για να τους τιμωρήσει για την κατάκτηση των νησιών, πολύ λίγο μέτρησε στον Ιστορικό χρόνο. Ευτυχώς που η μπάλα είναι παιχνίδι, γιατί αλλιώς θα κλαίγαμε πολύ άγρια σήμερα.

Αντί για αυτό πρέπει να ευχαριστήσουμε και τη θεά τύχη που μας έκανε να χάσουμε με 2 γκολ διαφορά μόνο. Πάλι με το μέρος μας ήταν. 25 (!) τελικές προσπάθειες είχαν οι Γερμανοί και γύρω στις 15 (!!!) μέσα στην εστία. Οι σφαίρες έπεφταν σαν το χαλάζι και έκαναν τον πονεμένο ποδοσφαιριστή-καλλιτέχνη να αναστενάζει… Ένα ανυπόφορο μονότερμα και μια πλήρης αδυναμία της ομάδας μας να πιέσει ψηλά ή έστω να κόψει με 2η γραμμή 5-10 μέτρα μακριά από την μεγάλη περιοχή. Δεν μπορέσαμε να κρατήσουμε την μπάλα ούτε για 15 δευτερόλεπτα. Το ότι πρώτο ημίχρονο έληξε μόνο 1-0, μπορεί να εκληφθεί ως θαύμα. Είναι άχρηστη, θα έλεγα μάλιστα, η ποδοσφαιρική κριτική έτσι όπως έπαιζαν οι δύο ομάδες. Στη πρώτη ευκαιρία που κάναμε τους το κολλήσαμε και εκεί αρχίσαμε όλοι να πιστεύουμε ότι τα θαύματα επαναλαμβάνονται. Δυστυχώς δεν είναι κάθε μέρα Πασχαλιά, όπως λέμε και στα λαϊκά. Στο ματς απεδόθει ποδοσφαιρική δικαιοσύνη είτε μας αρέσει είτε όχι. Φάγαμε εύκολα 3 γκολ που θα μπορούσαν να είναι και τέσσερα και πέντε.

Το μόνο που με χάλαγε ήταν ότι ο φακός έδειχνε την Μέρκελ να πανηγυρίζει μετά από κάθε Γερμανικό γκολ. Αυτό μου καθόταν στο στομάχι πολύ πιο βαρύ από τα κεμπάπια που έτρωγα αμήχανος στο σουβλατζίδικο που έβλεπα τον αγώνα. Αυτή η κακομούτσουνη μου χάλασε τη βραδιά και όχι οι Γερμανοί παίκτες που έπαιξαν άριστα από τη μέση και μπροστά. Δεν ξέρω αν μπορούσαμε να πιέσουμε ψηλότερα, αφού δεν έχουμε παίκτες