Τζάμπα «γκέλα» με ψυχολογικά οφέλη

Ο Κώστας Μανωλιουδάκης γράφει στο Onsports για την κακή εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο Αγρίνιο η οποία όμως μπορεί να ωφελήσει ψυχολογικά το «τριφύλλι».

Το ματς του Παναθηναϊκού στο Αγρίνιο είναι από αυτά που όταν τελειώνουν δεν μπορείς να προσδιορίσεις επ' ακριβώς

τα συναισθήματά σου. Να χαμογελάσεις έστω και λίγο που η ομάδα κατάφερε να βρει τα ψυχικά αποθέματα και να φτάσει στην ισοφάριση στο τέλος, αν και αγωνιζόταν με δέκα παίκτες; Να πεις «πάλι καλά», γνωρίζοντας ότι επρόκειτο για ένα δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι με καλό αντίπαλο και με ένα «κάρο» προβλήματα και απουσίες βασικών παικτών, ποδοσφαιριστών-κλειδιά;

Ή να ξενερώσεις που η αγωνιστική εικόνα της ομάδας δεν ήταν καλή, ο στόχος δεν επετεύχθη και πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων δύο πολύτιμοι βαθμοί;

Η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορείς να χαίρεσαι που έφερες ισοπαλία στο Αγρίνιο, ούτε να ξενερώσεις γνωρίζοντας και σταθμίζοντας τα δεδομένα του αγώνα. Κάτι ενδιάμεσο δηλαδή, με αυτονόητο παρανομαστή την... τζάμπα γκέλα. Διότι είναι αμαρτία από το Θεό να έχεις κάνει τόσο μεγάλη προσπάθεια μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα και να βρίσκεσαι κατ' ουσίαν στα ίσια με τον Ολυμπιακό.

Πέραν των άλλων εκτιμώ ότι ήταν τεράστιο λάθος η επιλογή του Φερέιρα να εκτίσει την ποινή του σε αυτό το ματς ο Λέτο και το είχα επισημάνει εξ αρχής, αλίμονο όμως αν τα φορτώσουμε στον Πορτογάλο! Θα είναι το λιγότερο αχάριστο και τραγικό...

Οφείλω να επισημάνω εντούτοις ότι δεν κατάλαβα γιατί μπήκε ο Πετρόπουλος τόσο νωρίς στο ματς, πόσο μάλλον πριν από τον Τοτσέ, ο δε Ισπανός όσο κι αν... φρίκαρε κόσμο με την ευκαιρία του στην εξαιρετική πάσα του Κατσουράνη εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι επιθετικός με πολύ καλές τοποθετήσεις και σίγουρα καλύτερος συνολικά απ' τον «Πετρό». Το πλασέ του στη μεγάλη χαμένη ευκαιρία στο 87' ήταν καλό αλλά τον πούλησε ο Μπλάζιτς, ενώ στην επόμενη φάση το «κάρφωσε» όταν βρέθηκε (και πάλι) εκεί που έπρεπε στην υπέροχη πάσα του Κλέιτον.

Από τον Μαυρία περίμενα περισσότερα πράγματα και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση γιατί έχει στοιχεία, ο Καπίνο δεν φέρει ευθύνη βεβαίως στο γκολ αλλά είχε έλλειψη συγκέντρωσης και αυτό φάνηκε στις απομακρύνσεις του, ο «Κάρα» είναι φανερό ότι δεν έχει ρυθμό ενώ εκνευρίστηκε κιόλας από την έλλειψη σεβασμού που είχε από τον Βοσκάκη (σε καραμπινάτο φάουλ, κίτρινη κάρτα!), ο Κατσουράνης με τις γνωστές υπέροχες εκλάμψεις του, ενώ (για να μην το πολυλογούμε) συνολικά σταθερή απόδοση στον αγώνα είχε μόνο ο Σιμάο.

Όταν σκαλίζεις το μυαλό σου για διακριθέντες, ε, δεν θέλει και πολύ σκέψη να καταλάβεις ότι δεν ήταν η εικόνα που θα έπρεπε να έχει ο Παναθηναϊκός αυτή που είδαμε. Το πρωτάθλημα ωστόσο έχει πολύ δρόμο και ακόμα και απ' τις γκέλες μπορείς να έχεις όφελος. Εν προκειμένω ψυχολογικό πρωτίστως, στο λεπτό και με τα αριθμητικά δεδομένα που ήρθε η ισοφάριση.

Υ.Γ.: Τζάμπα και η... παράγκα που έχει καταφέρει να χτίσει ο Παναθηναϊκός φέτος με τον Γόντικα στη διαιτησία! Φαντάζομαι ότι εάν δεν έδινε την ίδια φάση με τον Βύντρα πέναλτι