Όταν θα σπάσει την πίεση

Χαίρετε κύριοι

Συνεχίζουμε τη συζήτησή μας για το ντέρμπι του ερχόμενου Σαββάτου. Το άρθρο που θα διαβάσετε είναι το 4ο στη σειρά. Ξεκινήσαμε από τις συγκυρίες που συντέλεσαν για να χτίσουν την αγωνιστική τους φιλοσοφία οι δύο ομάδες.

Στο προηγούμενο κείμενο μιλήσαμε για τις αδυναμίες της άμυνας του Παναθηναϊκού και το που μπορεί να χτυπήσει ο Ολυμπιακός, ήρθε η ώρα να πάρουμε το ντέρμπι από την πλευρά

του Παναθηναϊκού. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω για να γίνει κατανοητό. Όποιος θέλει να δει την ανάλυση ολοκληρωμένη πρέπει να κοιτάξει και τα δύο κείμενα. Παρότι ήταν σαφές με όσα έγραψα στο προηγούμενο κείμενό μου με έκπληξη διάβασα σχόλιο φίλου του Παναθηναϊκού να θεωρεί πως αδίκησα την ομάδα του.

Ελπίζω να μην έχουμε κάποιο μπέρδεμα και αυτήν τη φορά. Η ομάδα του Φερέιρα έχει δείξει ένα εκπληκτικό πρόσωπο στα τελευταία 4 παιχνίδια στηριζόμενη πολύ στον τρόπο παιχνιδιού των Λέτο, Κουίνσι. Συμβολή έχουν βέβαια και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές όπως οι Ζεκά, Κλέιτον, Κατσουράνης που βοηθούν με τις επιλογές τους στην όμορφη ανάπτυξη του παιχνιδιού αλλά όλα ξεκινάνε από τα όργια αυτών των δύο ποδοσφαιριστών.

Η διαφορά του φετινού Παναθηναϊκού

Μετά το παιχνίδι με την ΑΕΚ μίλησα με τον άμεσο συνεργάτη του Φερέιρα. Μου είπε λοιπόν πως κατά τη γνώμη του η μεγάλη διαφορά του φετινού Παναθηναϊκού με την περσινή ομάδα είναι οι δεύτερες μπάλες (τα ριμπάουντ) που παίρνουν οι παίκτες του όταν χάνουν τη μπάλα.

Ο ίδιος θα το έχει ψάξει και με αριθμούς καθώς μου τόνισε πως ο Παναθηναϊκός είναι μακράν η πρώτη ομάδα σε ξανακερδισμένες μπάλες μετά από κλέψιμο του αντιπάλου. Το γεγονός αυτό δείχνει σίγουρα διαφορά νοοτροπίας.

Άλλωστε ο καθένας μας θα φέρει εύκολα στο μυαλό του εικόνες από παίκτες του περσινού Παναθηναϊκού να δυσανασχετούν μόλις χανόταν η μπάλα. Εκτός από αλλαγή νοοτροπίας αποδεικνύει τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης αλλά και το πόσο σημαντική δουλειά κάνουν οι Κουίνσι, Ζεκά στα πλάγια. Όταν για παράδειγμα πέρυσι έχανε τη μπάλα ο Σισέ δεν υπήρχε κανένας ποδοσφαιριστής κοντά του.

Αυτό φυσικά είχε να κάνει με την νοοτροπία που είχε η ομάδα του πετάμε τη μπάλα στον παιχταρά να καθαρίσει. Στην έλλειψη φρεσκάδας των υπόλοιπων ποδοσφαιριστών και στο γεγονός πως ο Λέτο έμενε πολύ χαμηλά και οι Γκαρσία, Γκοβού που κάλυπταν στο πρώτο μισό τη δεξιά πλευρά δεν μπορούσαν να βρίσκονται κοντά στον Σισέ, με αποτέλεσμα όταν χανόταν η μπάλα να μην υπήρχε κανένας ποδοσφαιριστής κοντά στον συμπαίκτη του για να την ξαναδιεκδικήσει.

Το ρίσκο του Βαλβέρδε

Η τριάδα Λέτο, Κουίνσι, Ζεκά έχει τη δυνατότητα την αντίπαλη άμυνα να την εξαντλεί. Και οι τρεις μπορούν να τρέξουν το γήπεδο κάθετα αλλά και παράλληλα τόσο με τη μπάλα όσο και χωρίς.

Θυμηθείτε πως διέσχιζε ο Λέτο το γήπεδο στην Τούμπα από τη μία πλευρά στην άλλη το τρέξιμο του Κουίνσι στο δεύτερο τέρμα με την ΑΕΚ για να καταλάβετε τι εννοώ. Η ταχύτητα και η ενέργεια που βγάζουν οι τρεις επιθετικογενείς παίκτες του Παναθηναϊκού είναι δεδομένο πως σε μια α