Κατέβασε το διακόπτη…

Κάποτε βλέπαμε μια ομάδα με φαντασία. Κάποτε βλέπαμε μια ομάδα με κίνηση στην επίθεση. Κάποτε βλέπαμε μια ομάδα που μαχόταν στο γήπεδο με ότι δύναμη είχε. Κάποτε όλα αυτά. Γιατί τώρα, άστα να πάνε στο διάολο. Τα ματάκια μας πόνεσαν, οι καρδιές μας σφίχτηκαν και πάει λέγοντας.

Ότι και να πεις είναι λίγο. Ο Παναθηναϊκός όχι απλά δεν άξιζε κάτι απ’ το ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ, αλλά ίσως να είναι άδικο και το τελικό 1-0. Φτωχό δηλαδή. Το

να αναλύσεις το ματς, είναι περιττό και άσκοπο. Η καλύτερη ομάδα σε αυτή την αναμέτρηση, αυτή που το ήθελε περισσότερο, αυτή που… έβαζε τα πόδια της στη φωτιά, αυτή που είχε πλάνο και αρχή και τέλος στο παιχνίδι της, το πήρε. Τέλος. Οτιδήποτε περισσότερο, είναι απλά… σάλτσα.

Το ερώτημα είναι για ποιο λόγο έχει κατεβάσει τον… διακόπτη ο Παναθηναϊκός. Για ποιο λόγο οι ποδοσφαιριστές του «τριφυλλιού» αδικούν τους εαυτούς τους. Για ποιο λόγο αντιμετωπίζονται τα πλέι οφ σαν μια απλή αγγαρεία, που οδηγεί στις αποφάσεις για το μέλλον του καθενός και στις καλοκαιρινές διακοπές.

Οκ, η κατάσταση είναι τραγική. Διοίκηση μόλις τώρα ορίστηκε, κανείς δεν ξέρει αν θα παρθεί η άδεια συμμετοχής στα Ευρωπαϊκά κύπελλα, κανείς δεν ξέρει που θα τον βρει η επόμενη μέρα. Μήπως, όμως, οι παίκτες του ΠΑΟΚ είναι σε καλύτερη μοίρα; Μήπως οι παίκτες της ΑΕΚ πολύ περισσότερο; Όχι βέβαια. Απ’ τη στιγμή που τόσο καιρό οι «πράσινοι» έδειχναν να αφήνουν εκτός των προβλήματα και να αντιμετωπίζουν την σεζόν σαν μια οικογένεια που μάχεται, είναι κρίμα να χαλάσουν αυτή την εικόνα στο τέλος.

Επειδή μέχρι τώρα όχι απλά την χαλάνε, αλλά την καταστρέφουν. Κανείς δεν θυμάται πλέον τον Παναθηναϊκό που είχε υπομονή και φαντασία στο παιχνίδι του, κανείς δεν θυμάται την ομάδα που μεσοεπιθετικά σκορπούσε φόβο με την διαρκή κίνηση και τις εμπνεύσεις των παικτών της. Εντάξει, ο Λέτο που αποτελούσε το βασικό γρανάζι της συγκεκριμένη λειτουργίας, λείπει. Όμως, δέχονται όλοι οι υπόλοιποι το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός… πέθανε απ’ τη στιγμή που τέθηκε νοκ άουτ ο Αργεντινός; Δέχονται ότι οι δικές τους προσπάθειες δεν αρκούν αν λείπει ο «Σέμπα»; Αν το δέχονται, πάμε πάσο.

Σε κάθε περίπτωση, αυτή η αποκαρδιωτική κατάσταση επιβάλλεται να αλλάξει. Και δεν το λέμε για την πρωτιά στα πλέι οφ. Οι νίκες και οι ήττες, μέσα στο παιχνίδι είναι. Όμως, η απάθεια, η έλλειψη νεύρου και πάθους, η απουσία διάθεσης και αυτοσυγκέντρωσης, δεν επιτρέπονται.

Επιπρόσθετα, αρχίζει να ηχεί άσχημα στα αυτιά μας η δικαιολογία που χρησιμοποιεί ο Ζεσουάλδο Φερέιρα. Δεχόμαστε και ξέρουμε όλοι ότι ο Παναθηναϊκός των 16 βαθμών διαφοράς από την 3η θέση, είναι άδικο να μπαίνει στη διαδικασία των πλέι οφ. Όμως, απ’ τη στιγμή που αυτή η διαδικασία έχει προβλεφθεί από την αρχή της σεζόν, δεν χρειάζεται διαρκώς να επαναλαμβανόμαστε. Πρέπει να παίξει το «τριφύλλι», πρέπει να αποδείξει ότι είναι καλύτερο από τους αντιπάλους του.

Σεβόμαστε τον Φερέιρα, μακάρι να μείνει στον Παναθηναϊκό, αλλά χειρίζεται λάθος την όλη ιστορία. Καθώς η ατάκα του αυτή (αναφορικά με το πόσο